ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๗๒

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๒]

๐ ตราบใดที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด ยังไม่สิ้นกิเลส ก็จะต้องอบรมเจริญ ปัญญาบารมีต่อไปด้วยความอดทน ซึ่งก็เป็นขันติบารมีของแต่ละท่าน ที่จะทำให้รู้แจ้ง อริยสัจจธรรมได้ในวันหนึ่ง

๐ กุศลธรรม เป็นการฝึกอบรมจริงๆ เพราะเหตุว่าถ้าไม่ฝึกอบรมแล้ว วาจาก็ย่อม เหมือนเดิม เคยพูดไม่เพราะ ทำให้คนอื่นเจ็บใจ ทุกข์ร้อน เดือดร้อนทุกวันๆ ก็ยังคงเหมือนเดิม

๐ โดยมากท่านมักจะกล่าวว่า มีเหตุการณ์จำเป็นที่จะต้องพูดเท็จ เพื่อประโยชน์ ของคนอื่นบ้าง หรือแม้ว่าเพื่อจะให้คนอื่นสบายใจ แต่ถ้าเป็นกุศลจริงๆ ไม่ควรที่จะพูดเท็จ แล้วก็ควรจะใช้คำพูดซึ่งเป็นประโยชน์ และทำให้คนอื่นสบายใจโดยที่ไม่ใช่คำ เท็จ ด้วย

๐ เป็นเรื่องที่แสนยากจริงๆ ในการที่จะข้ามโอฆะ (ห้วงน้ำ) ที่กว้างใหญ่ เต็มไปด้วย ความไม่รู้ในลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมที่กำลังปรากฏทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกายทางใจ

๐ ถ้าเป็นผู้ที่มีศรัทธามั่นคงในการอบรมเจริญกุศล ย่อมเป็นผู้ที่มั่งมีด้วยศรัทธา ไม่ใช่เป็นผู้ที่ยากจนเลยแม้ว่าอาจจะเป็นผู้ที่มีทรัพย์น้อย มีโภคสมบัติน้อย แต่เป็นผู้ ที่มั่นคงในศรัทธา ศรัทธาของท่านไม่คลอนแคลนเลยในการที่จะอบรมเจริญกุศล ไม่หวั่นไหว และกล้าที่จะเจริญกุศลด้วย

๐ ธรรมไม่ใช่ขณะอื่น แต่เป็นในทุกๆ ขณะที่กำลังปรากฏ เป็นชีวิตจริงทุกๆ ขณะ เป็นสภาพธรรมที่จะต้องอบรมปัญญาให้รู้สภาพธรรมนั้นๆ

๐ พูดมากนี้ พูดอะไรมาก ถ้าเป็นกุศลจิต ยิ่งมากยิ่งดี แม้แต่พระมหากรุณา ของพระผู้มีพระภาคที่ทรงแสดงธรรม มิใช่น้อยเลย มากมายนับไม่ถ้วน เพื่อประโยชน์ จริงๆ

๐ ไม่ควรที่หมกมุ่นเพลิดเพลินมัวเมาในความเป็นหนุ่มสาว จนกระทั่งไม่คิดถึงสิ่งที่ เป็นประโยชน์ เป็นสาระในชีวิต เพราะเหตุว่าถ้าจะให้รอไปจนถึงแก่เฒ่าเสียก่อน แล้ว จึงจะศึกษาธรรมและน้อมประพฤติตามพระธรรม เวลาที่ผ่านไปเหล่านี้ก็จะเป็นการ เพิ่มพูนกิเลสให้ยิ่งขึ้น ทำให้การละคลายขัดเกลากิเลสยากขึ้น

๐ เรื่องของอกุศลจิตนี้มีปัจจัยพร้อมที่จะเกิดอยู่เสมอ แต่เรื่องของกุศล นานๆ ถึงจะมีโอกาสมีปัจจัยที่จะเกิดขึ้น

๐ พระผู้มีพระภาคก็ได้ทรงแสดง ว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา เพราะฉะนั้น ถึงแม้ ว่าจะทรงแสดงธรรมด้วยประการใดๆ ก็ตาม ก็จะต้องไม่ลืมที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่ใช่เป็นตัวตนที่จะเว้น วิรัติงดเว้นในสิ่งที่ไม่ดี บังคับได้ตามใจชอบ แต่จะต้องเป็นธรรมฝ่ายดีเกิดขึ้นระลึกได้ รู้ แล้วจึงงดเว้น จึงละ จึง บรรเทา ตามขั้นของสภาพธรรมฝ่ายดีนั้นๆ

๐ ไม่ว่าชีวิตจริงของท่านจะยุ่งเหยิง ยุ่งยากซับซ้อนมากมาย ด้วยทุกข์ทับถมนานา ประการอย่างไรก็ตาม ก็เป็นสภาพธรรมที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นแต่เพียง นามธรรมและรูปธรรมเท่านั้นที่สติจะต้องอบรมเจริญด้วยการระลึกรู้ในลักษณะของ สภาพธรรมนั้นๆ ตรงตามความเป็นจริงในขณะที่ปรากฏ

๐ เห็น เป็นสิ่งที่มีจริง เป็นธาตุชนิดหนึ่ง ไม่ปะปนกับธาตุอื่น เกิดขึ้นเห็นแล้วก็ ดับไป เป็นสิ่งที่มีจริงที่ละเอียดลึกซึ้งยิ่ง แต่ก็สามารถเข้าใจได้ทีละเล็กทีละน้อย เมื่อได้ฟังพระธรรมแล้ว รู้ว่าธรรมมีจริงๆ อบรมเจริญความเข้าใจถูกเห็นถูกได้ จริงๆ และสามารถนำไปสู่การรู้แจ้งอริยสัจจธรรมดับสิ่งที่ไม่ดีคือกิเลสทั้งหลายทั้ง ปวงได้

๐ จิต มีจริงๆ เป็นสภาพรู้ เป็นธาตุรู้ ไม่มีรูปร่างใดๆ เจือปนเลย ไม่ขาว ไม่ดำ ไม่เปรี้ยว ไม่หวาน ไม่แข็ง ไม่อ่อน จิตเกิดขึ้นเมื่อใด ก็รู้สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เป็นอารมณ์ เมื่อนั้น

๐ สภาพธรรมฝ่ายดีเกิดขึ้น จะเปลี่ยนแปลงให้เป็นสภาพธรรมที่ไม่ดี ย่อมไม่ได้ เพราะสิ่งที่มีจริง เป็นจริงแต่ละอย่าง โดยไม่ปะปนกัน

๐ ไม่มีเรา แต่มีธรรมเกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ของธรรมนั้นๆ

๐ กุศลธรรมกับอกุศลธรรม เกิดร่วมกันไม่ได้

๐ ฟังอยู่ด้วยดี เป็นขั้นต้นของการที่จะอบรมเจริญปัญญาจริงๆ

๐ ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม จะมีพระธรรมเป็นที่พึ่ง ไม่ได้

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๗๑ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๑

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...