ไม่เคยฟังที่ใหนมาก่อน

การที่เราได้รับประโยชน์จากพระธรรมทำให้ค่อยๆ เข้าใจความจริงมากขึ้น ตาสว่างมากขึ้นและมีความหวังดีกับคนใกล้ชิดที่เป็นผู้มีคุณ หรือมิตรสหายทั้งหลาย หวังจะให้เขาได้พบกับแสงสว่างหรือสาระของชีวิต สภาพจิตขณะนั้น เป็นความหวังดี เป็นจิตที่ประกอบด้วยเมตตา แต่จิตเป็นธรรมที่เกิดดับอย่างรวดเร็วย่อมมี ความโลภ เกิดสลับบ้างเป็นธรรมดา เพราะเขาเป็นญาติของเรา หรือเพี่อนของเราจึงอยากให้เขาเป็นอย่างที่เราต้องการ ฉะนั้น สภาพจิตของแต่ละขณะตัวท่านเองย่อมทราบดีว่า ขณะไหนเป็นความหวังดี ขณะไหนเป็นความโลภ สรุปคือถ้าจิตเป็นกุศลเป็นบุญ ถ้าจิตขณะไหนเป็นอกุศลเป็นบาป

ขออนุโมทนาครับ