สงสัยเรื่องศีลข้อ 1 ครับ
เรียนผู้อ่านทุกท่านนะครับ ถ้าหากผมสมมติว่าที่โรงจอดรถมีมดเป็นแถวเลย แต่พ่อแม่และผมก็มีกิจที่ต้องใช้รถ คือ ต้องไปทำงานหรือเรียนครับ แต่ถ้าถอยรถออกไปมดคงต้องตายแน่ครับ แบบนี้จะผิดศีลหรือไม่ครับ อีกสักสามกรณีนะครับ เช่นหากบริเวณที่ซักผ้า ที่รดน้ำต้นไม้ ที่อาบน้ำมีมดหรือแมลง ผ้าก็ต้องซัก น้ำก็ต้องอาบ แต่ถ้ารดน้ำคงไม่จำเป็นสักเท่าไร ถ้าหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้จะทำอย่างไรดีครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บาปไม่บาปสำคัญที่เจตนา หากมีเจตนาฆ่ามด ฆ่าสัตว์ในขณะนั้น และได้มีการการฆ่า และ สัตว์นั้นตายเพราะความพยายามนั้น ก็เป็นบาปครับ แต่ถ้าไม่มีเจตนาฆ่า แม้สัตว์นั้นตาย ก็ไม่บาป สัตว์ก็ตายตามกรรมของสัตว์นั้น ซึ่งไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์ใด ปัญญาเป็นธรรมที่เห็นถูก สติเป็นธรรมที่กั้นกระแสกิเลส สภาพธรรมที่ดีทั้งหลายเหล่านี้ย่อมสามารถเกิดได้ และแก้ปัญหา และหลีกเลี่ยงได้เสมอ โดยไม่มีข้ออ้าง และเหตุผลที่จะสนับสนุนให้ทำบาปเลย เพราะ ข้ออ้างในการทำบาป เป็นข้ออ้างเหตุผลที่มาจากกิเลสจากความไม่รู้ เป็นต้น
ชีวิตประจำวันของแต่ละคนก็เป็นไปตามการสะสม เมื่อยังเป็นปุถุชนก็ยังทำบาปได้เป็นธรรมดา แต่เมื่อได้มีโอกาสศึกษาพระธรรม ปัญญาที่เจริญขึ้น ย่อมจะเป็นผู้ที่ละเอียดมากขึ้น ในการทำกิจการงานต่างๆ และ ในการดำเนินชีวิตประจำวันด้วย เพราะ ปัญญาที่เกิดขึ้นทำให้จิตละเอียด ด้วยกุศลธรรมที่เกิด เมื่อพบเจอสัตว์ รู้ว่าการกระทำนี้ จะทำให้สัตว์ตายเช่น มดขึ้นบนโต๊ะทานข้าว แทนที่จะเอาผ้าชุบน้ำเช็ด ก็อาจทำให้สัตว์ตายได้ ก็หาวิธีอื่นเช่น เคาะโต๊ะ และ รอให้มดไปก็ได้ หรือ มดเกาะตัวบางคนก็ดีดมด ซึ่งไม่มีเจตนาฆ่าก็จริง แต่อาจทำให้มดตายได้ ก็ควรเป็นผู้ละเอียดด้วยวิธีสงเคราะห์ที่คิดถึงชีวิตสัตว์อื่น ไม่ใช่เพื่อตนเอง โดยเพียงการให้ออกไปจากตัวก็ด้วยวิธีที่ปลอดภัย เช่น หาทิชชู่ และก็ลูบออก เป็นต้นครับ
ความอดทนด้วยกุศล ย่อมเป็นประโยชน์กับตนเอง และ ผู้อื่น ซึ่งจะมีคิดถูกได้ ก็ด้วยอาศัยการฟังพระธรรม อันเป็นเหตุให้ปัญญาเกิดขึ้น ครับ
ทุกอย่างหลีกเลี่ยงได้เสมอเมื่อมีปัญญาและบาปไม่บาป สำคัญที่เจตนา แต่แม้ไม่บาป ก็เป็นผู้ละเอียดขึ้นที่จะทำในสิ่งที่สมควร ให้เป็นประโยชน์กับสัตว์นั้นและตนเองมากที่สุด ประโยชน์ คือ ความปลอดภัยจากชีวิต และ ปลอดภัยจากจิตที่เป็นอกุศล
ของตนเอง ครับ
ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สำคัญที่เจตนา ถ้าไม่มีเจตนาที่จะฆ่า ก็ไม่บาป ไม่เป็นปาณาติบาต เพราะมุ่งที่เจตนาเป็นสำคัญ องค์ประกอบที่จะทำให้เป็นปาณาติบาต คือ สัตว์มีชีวิต รู้ว่าสัตว์มีชีวิต มีจิตคิดจะฆ่า มีความพยายามในการฆ่า และสัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น
ชีวิตก็ต้องดำเนินไปตามปกติ สิ่งใดที่ไม่ถูกไม่ควรก็ไม่ควรทำ แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ถูกที่ควร อันได้แก่ ความดีประการต่างๆ ในชีวิตประจำวัน ย่อมเป็นสิ่งที่ควรน้อมประพฤติ ไม่พึงเบียดเบียนสัตว์อื่นโดยประการทั้งปวง หลีกเลี่ยงจากการกระทำอกุศลกรรม อันจะเป็นเหตุให้เดือดร้อนใจในภายหลัง เพราะฉะนั้นแล้ว การกระทำอะไรด้วยความระมัดระวัง ละเอียดรอบคอบ ก็ย่อมเป็นสิ่งที่สมควร ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
