อยากทราบว่าการปรารถนามรรคผลนิพพาน
อยากทราบว่า เราควรอธิฐานถึงมรรคผลนิพพานหรือไม่เวลาทำบุญ ถ้าเราอยากบรรลุ แล้ว การปรารถนาสิ่งอื่นเช่นความสุขความเจริญทางโลกด้วยมันขัดกันหรือไม่ ควรทำอย่างไร
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจตั้งแต่คำแรก คือ คำว่า อธิษฐาน ธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง ตรง เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น คำว่า อธิษฐานในภาษาไทยที่เข้าใจกันนั้น หมายถึง การขอแต่ตามหลักคำสอนในทางพระพุทธศาสนาแล้ว หมายถึง ความตั้งใจมั่น ซึ่งเป็นความตั้งใจมั่น ไม่หวั่นไหว ในการที่จะสะสมคุณความดีประการต่างๆ เพราะเห็นโทษของอกุศล และเห็นคุณของกุศลธรรมด้วยปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้นจากการฟัง การศึกษาพระธรรมในชีวิตประจำวัน เป็นเรื่องของกุศลทั้งหมด และเป็นไปในการสละกิเลสทั้งสิ้น เพราะเหตุว่า จิตใจของผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่นั้น ส่วนใหญ่แล้ว เป็นอกุศลทั้งนั้น ถูกอกุศลกลุ้มรุมจิตใจอยู่เกือบจะตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ ผู้ที่มีความตั้งใจมั่น ก็เป็นผู้ที่รู้ตัวว่ามีกิเลสมาก มีโลภะ โทสะ โมหะ เป็นต้น ที่ได้สะสมมาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ ซึ่งจะต้องอาศัยความตั้งใจมั่นจริงๆ ในการเจริญกุศลประการต่างๆ เพื่อขัดเกลากิเลส มิฉะนั้นแล้วก็พลาดให้กับอกุศลทุกที
อธิษฐาน ซึ่งเป็นความตั้งใจมั่นในการเจริญกุศล จึงเป็นปัจจัยให้กุศลเกิดขึ้นและ สำเร็จได้ เป็นบารมี (ความดี) ที่ควรอบรมเจริญให้มีขึ้นในชีวิตประจำวัน แต่ถ้าเป็น ขออยากได้ในเรื่องหนึ่งเรื่องใดนั้น เป็นอกุศลจิตที่ประกอบด้วยโลภะความติดข้องต้องการ ไม่ใช่อธิษฐานในพระพุทธศาสนา ครับ
ดังนั้น การทำกุศลประการต่างๆ ไม่ใช่เพื่อลาภ ยศ สิ่งที่ใดๆ เลย แต่เพื่อขัดเกลากิเลสของตนเองในเมื่อเจริญกุศลแล้ว ก็ควรที่จะได้เป็นกุศลโดยตลอด ไม่ใช่มีความหวังความต้องการแฝงอยู่ด้วย เพราะตามความเป็นจริงแล้ว กุศลที่ได้กระทำแล้ว ไม่สูญหายไปไหน เมื่อถึงคราวให้ผล ก็ย่อมให้ผลเป็นผลที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจเท่านั้น จะไม่ให้ผลเป็นผลที่ไม่ดีเลย ความเป็นจริงของธรรมเป็นจริงอย่างนี้ ใครๆ ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้
สำหรับการบรรลุมรรคผลนิพพานเป็นเรื่องที่ไกลมาก และไม่สามารถถึงด้วยการขอ แต่ต้องอาศัยเหตุที่สำคัญ คือ การอบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูก เห็นถูก ไปทีละเล็กทีละน้อย และจะต้องอาศัยกาลเวลาที่ยาวนานในการสะสมปัญญา แต่ถ้าได้เริ่มฟังพระธรรมเมื่อใด ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้ว ซึ่งจะเป็นเหตุให้ ได้ฟัง ได้ศึกษาต่อไป ได้สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกยิ่งขึ้น ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ธรรมเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ในเมื่อยังเป็นปุถุชน ก็ยังมีความยินดีพอใจ ติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส สิ่งที่กระทบสัมผัสเป็นธรรมดา กล่าวโดยง่าย คือ พอใจในการได้ทรัพย์ สมบัติ สิ่งดีๆ ต่างๆ ดังนั้น โดยมาก ปุถุชน ทำกุศลก็ ปรารถนาที่จะได้สิ่งเหล่านี้ ซึ่งในความเป็นจริง กุศลธรรม เมื่อเกิดขึ้น เป็นเหตุ ก็ย่อมเกิดผล คือ ได้รับสิ่งที่ดีเช่นกัน จะขอ หรือ ไม่ขอ เพียงแต่ว่า ชีวิตของ สัตว์โลก ไม่ใช่เพียงการไ้ดรับสิ่งที่ดีเท่านั้น บางครั้งก็ได้รับสิ่งที่ไม่ดีด้วย สิ่งเหล่านี้มีเหตุ คือ การทำอกุศลกรรม และ แม้ได้รับสิ่งที่ดีแล้ว ก็ยังทุกข์ใจ ปรารถนาอยากจะได้เพิ่มอีก หรือ เดือดร้อนที่ไม่ได้รับสิ่งเหล่านี้ เพราะฉะนั้น แม้ได้รับสิ่งที่ดี ก็ไม่พ้นไปจากทุกข์ ก็จะต้องรับสิ่งที่ไม่ดีอยู่ร่ำไป เพราะฉะนั้น การทำดี ต้องควบคู่กับการศึกษาพระธรรม เพราะ เพียงทำดี แต่ไม่ทำให้เกิด ปัญญา แม้ได้รับสิ่งที่ดีก็ต้องทุกข์ต่อไป แต่ การศึกษาพระธรรม ทำให้เกิดปัญญา เกิดความคิดถูก ทำให้ สามารถเข้าใจเหตุ และ ผล ในสิ่งทีเ่กิด และ ละกิเลส ประการต่างๆ ได้ จนดับกิเลส และ พ้นจากทุกข์ได้ในที่สุด เพราะฉะนั้น การขอ อธิษฐาน หากจะขอ สิ่งเหล่านี้ ก็ ควรเป็นผู้มีความตั้งใจมั่นที่จะละ สิ่งเหล่านี้ ที่นำมาซึ่งทุกข์ ยิ่งได้ ก็ยิ่งทุกข์ ยิ่งละได้ ก็ไม่ทุกข์ การทำกุศล จึงควรเป็นไป เพื่อถึงการดับกิเลส ปัญญาที่เกิดขึ้นจากการฟังพระธรรม ขณะที่ทำกุศลประการ ต่างๆ ย่อมมีความตั้งใจมั่น อธิษฐานเป็นไปเพื่อถึงการดับกิเลสในที่สุด ครับ
ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนา