ปลายเท้าของเราโดนเท้าคุณพ่อโดยไม่ได้ตั้งใจ จะบาปไหมคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การกระทำอะไรก็ตามถ้าไม่มีเจตนาที่จะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ไม่ได้มีเจตนาเบียดเบียน ก็ไม่เป็นบาป เพราะมุ่งไปที่เจตนาเป็นสำคัญ ในกรณีดังกล่าวก็เช่นเดียวกัน ถ้าไม่ได้มีเจตนาเหยียบท่าน ไม่ได้มีเจตนาเบียดเบียนท่าน ก็ไม่เป็นบาป จากเหตุการณ์ดังกล่าวที่เกิดขึ้นก็จะเป็นเครื่องเตือนตนที่ดีว่า ต่อไปจะทำอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ ก็ตาม จะต้องมีความระมัดระวังยิ่งขึ้น สิ่งใดที่ผิดพลาดพลั้งไปก็พยายามปรับปรุงแก้ไขให้ดียิ่งขึ้น และที่สำคัญ ไม่ละเลยกิจที่ควรทำสำหรับตนเอง คือ การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูก และสะสมกุศล ต่อไป ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บาปไม่บาปสำคัญที่เจตนาเป็นสำคัญ ซึ่งหากไม่มีเจตนาที่จะทำร้าย แม้จะเดินเหยียบ ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนก็ตาม แต่ไม่มีเจตนาที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนก็ไม่เป็นบาป ส่วนผู้ที่ถูกเหยียบก็เป็นกรรมของผู้นั้นเอง แต่เมื่อทำโดยไม่ตั้งใจ แม้ไม่เป็นบาปก็ตาม ก็ควรเป็นผู้ระมัดระวังมากขึ้น และ ขอโทษบุคคลที่เราเดินเหยียบ อันจะทำให้เป้นผู้สำรวมระวังต่อไป ซึ่งจะขอยกตัวอย่างในพระไตรปิฎก ที่ดาบสสองคนนอนในที่เดียวกัน ดาบสอีกท่าน มองไม่เห็น ไปเหยียบที่หัวของดาบสอีกท่านที่กำลังนอน โดยไม่ได้ตั้งใจ ดาบสนั้นก็ไม่บาป เพราะไม่มีเจตนาที่จะเหยียบ แต่ดาบสผู้มีคุณธรรม แม้ไม่ไ่ด้ตั้งใจเหยียบทำร้าย แต่ก็ขอโทษดาบสที่ถูกเหยียบ ครับ เชิญอ่านเรื่องราวดังต่อไปนี้
[เล่มที่ 40] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 61
โทษของการนอนไม่เป็นที่
ดาบสแม้ทั้งสองรูป พูดปราศรัยชวนให้ระลึกถึงกันแล้ว, ใน เวลาจะนอน. นารทดาบส
กำหนดที่นอนแห่งดาบสและประตูแล้วจึงนอน. ส่วนเทวลดาบสนั้น เมื่อจะนอน หาได้
นอนในที่ของตนไม่. (ไพล่) นอนขวางที่กลางประตู. นารทดาบส เมื่อออกไปในราตรี
ได้เหยียบที่ชฎาของเธอ. เมื่อเธอกล่าวว่า "ใครเหยียบเรา?" นารทดาบสกล่าวว่า
" ท่านอาจารย์ ผมเอง."
ท. ชฎิลโกง ท่านมาจากป่าแล้ว เหยียบที่ชฎาของเรา.
น. ท่านอาจารย์ ผมไม่ทราบว่าท่านนอนที่นี้ ขอท่านจงอดโทษแก่ผมเถิด. เมื่อเธอ
กำลังบ่นอยู่นั้นแล, ออกไปข้างนอกแล้ว.
เทวลดาบสนอกนี้คิดว่า "ดาบสรูปนี้ แม้เข้ามาจะพึงเหยียบเรา" ดังนี้แล้วจึงได้
กลับนอนหันศีรษะไปทางเท้า. ฝ่ายนารทดาบส เมื่อจะเข้าไปคิดว่า "แม้ทีแรก เราได้ผิดแล้วในท่านอาจารย์, บัดนี้ เราจะเข้าไปโดยทางเท้าของท่าน" ดังนี้แล้ว เมื่อมา ได้เหยียบ
ที่คอแห่งเธอ, เมื่อเธอกล่าวว่า "นี่ใคร?" จึงกล่าวว่า" ท่านอาจารย์ ผมเอง" เมื่อเธอกล่าวว่า "ชฏิลโกง ทีแรกท่านเหยียบที่ชฎาของเราแล้ว เดี๋ยวนี้เหยียบที่คอเราอีก เราจักสาปท่าน"
จึงกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ โทษของผมไม่มี, ผมไม่ทราบว่าท่านนอนแล้วอย่างนั้น.
ขออนุโมทนา
