การวิจารณ์พระสงฆ์
การวิจารณ์พระสงฆ์ บางทีใจเราก็อคติไปด้วย แล้วถ้าพระท่านเป็นโสดาบันไปแล้ว ทำให้ถือว่าเป็นกรรมหนัก ถ้าไม่ขออโหสิกรรม ก็จะทำให้เราไม่บรรลุมรรคผล เช่นโสดาบัน ในชาตินี้ แต่ถ้าพระองค์นั้นละสังขารไปแล้ว เราจะกล่าวขออโหสิกรรมหลังท่านละสังขารไปแล้ว จะช่วยลดกรรมลงได้ไหมครับ
ขอบคุณครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
อริยุปวาท คือ เจตนาว่าร้ายพระอริยเจ้า ซึ่งมีพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และ พระสาวก รวมทั้งแม้พระอริยเจ้าที่เป็นคฤหัสถ์ การมีเจตนาด้วยจิตที่เป็นอกุศล เจตนาว่าร้ายและทำการว่าร้าย ชื่อว่า อริยุปวาท ซึ่งการติเตียนว่าร้ายพระอริยเจ้า ก็ด้วยการกล่าวว่าร้ายในสิ่งที่ไม่จริง เป็นต้น ว่ากล่าวว่าไม่มีคุณความดี ติโทษพระอริยะเจ้า ครับ ซึ่งโทษก็คือ ห้ามสวรรค์และมรรคผลนิพพาน โทษหนักเท่าอนันตริยกรรม
ซึ่งการกล่าวขออดโทษ ย่อมเป็นการที่จะทำให้พ้นจากการไม่บรรลุมรรคผลได้ และ ก็ไม่เป็นการห้ามสวรรค์ สามารถไปภพภูมิที่ดีได้เมื่อกรรมดีอื่นมาให้ผล แต่การกล่าวขออดโทษสามารถทำได้ แม้ว่าพระอริยเจ้ามีชีวิตอยู่หรือแม้ล่วงลับไปแล้ว ก็สามารถขอขมาอดโทษได้ เพราะมีเจตนาสำนึก อดโทษเกิดขึ้นแล้ว ก็ไม่ห้าม สวรรค์ มรรคผล นิพพาน กรรมหนักก็เป็นเบาได้ ตามที่กล่าวมา โดยการประนมอัญชลี ขออดโทษ ระลึกถึงท่าน ครับ
วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 220
ถ้าพระอริยะนั้นเป็นเอกจาริกภิกขุ (ภิกษุผู้จาริกไปผู้เดียว) สถานที่อยู่ของท่านไม่มีใครรู้ สถานที่ไปของท่านเล่าก็ไม่ปรากฏไซร้ ก็พึงไปหาภิกษุที่เป็นบัณฑิตรูปหนึ่ง แล้วบอก (ปรึกษาท่าน) ว่า "ท่านขอรับ กระผมได้กล่าวถึงท่าน กะท่านผู้มีอายุชื่อโน้น วิปฏิสาร เดือดร้อนใจ (เกิดมีแก่กระผมทุกทีที่ระลึกถึงท่าน กระผมทำอย่างไร (ดี) " ภิกษุบัณฑิตนั้นจะกล่าวว่า "ท่านอย่าคิดไปเลย พระเถระจะย่อมอดโทษให้แก่ท่าน ท่านจงทำจิตให้ระงับเถิด " ฝ่ายเธอก็พึงบ้างหน้าต่อทิศทางที่พระอริยะไป ประคองอัฐชลีกล่าว (ขึ้น) ว่า "ขมตุ" - ขอพระเถระนั้นจงอดโทษเถิด" ถ้าพระอริยะนั้นเป็นผู้ปรินิพพานเสียแล้ว เธอพึงไป (ให้) ถึงที่ที่นับว่าเป็นเตียงที่ท่านปรินิพพาน กระทั่งถึงป่าช้าผีดิบก็ดี ขอขมา (ท่าน) เถิด เมื่อได้ทำ (การขอขมา) เสียได้อย่างนี้แล้ว กรรมนั้นก็ไม่เป็นสัคคาวรณ์ ไม่กั้นสวรรค์ ไม่เป็นมัคคาวรณ์เลย ไม่กั้นการบรรลุมรรคผล (กลับ) เป็นปกติเท่านั้นเองแล
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เมื่อได้ทำผิดแล้ว สำนึกผิด เห็นโทษโดยความเป็นโทษแล้ว มีความจริงใจที่จะน้อมประพฤติในสิ่งที่ดีงามต่อไป ย่อมเป็นสิ่งที่ดี เป็นความประพฤติเป็นไปของคนดี พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงจึงเป็นไปเพื่อควาเข้าใจถูกเห็นถูกอย่างแท้จริง ผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษาพิจารณาไตร่ตรอง แล้วน้อมที่จะประพฤติตามพระธรรม ขัดเกลากิเลสของตนเอง ย่อมจะเป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์จากพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง ซึ่งเมื่อได้ศึกษาพระธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนาก็จะเข้าใจได้ว่า ไม่มีคำสอนแม้แต่บทเดียวที่จะส่งเสริมหรือสนับสนุนให้คนเกิดอกุศลเลย แม้เพียงเล็กน้อย พระธรรมจึงเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสอย่างแท้จริง เมื่อมีความเข้าใจพระธรรมเป็นเครื่องนำทางชีวิตแล้ว ก็จะทำให้ความประพฤติเป็นไปในชีวิตประจำวันเป็นไปในทางที่ดีที่ถูกที่ควรยิ่งขึ้น ทั้งทางกาย ทางวาจา และ ทางใจ ครับ.
...ขอบพระคุณ อ. ผเดิม และ ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ว่าร้ายพระอริยบุคคล ถ้าไปขอขมาโทษหนักก็เป็นเบา ถ้าพระภิกษุว่าร้ายพระอริยบุคคล แล้วไม่ขอขมา กั้นมรรค ผล นิพพาน หากว่าท่านตายไปแล้วก็สามารถขอขมาได้ แม้กรรมนั้นสำเร็จไปแล้ว ก็ทำให้กรรมจากหนักเป็นเบา ค่ะ
ขอบพระคุณทุกๆ ท่านมากๆ ครับ ที่ให้ความรู้ และความสบายแก่จิตใจ แล้วจะกล่าวขออโหสิกรรม มีบทสวด หรือคำกล่าว ไว้ไหมครับ จะต้องกล่าวอย่างไรครับ