ทุกข์ใจ.....เพราะเงิน
มีน้องคนหนึ่งมาสอบถามเรื่องพ่อของเขาซึ่งบวชเป็นพระ ได้เก็บสะสมเงินที่ญาติโยมนำมาถวายไว้จำนวนหนึ่ง และต้องการนำไปฝากธนาคาร โดยขอให้น้องเป็นคนขับรถพาไป ซึ่งน้องคนนี้ไม่เห็นด้วย จึงทุกข์ใจมาก เพราะเป็นห่วงพระที่เป็นพ่อจะบาป และกลัวว่าตัวเองจะบาปด้วยที่พาไป เหมือนรู้เห็นเป็นใจกับการกระทำนั้น ดิฉันก็ตอบว่าผิดพระวินัย และเป็นเครื่องเนิ่นช้าต่อมรรคผล เพราะยังมีความโลภอยู่ ถ้าเป็นท่าน ท่านจะให้คำแนะนำแก่น้องคนนี้อย่างไรค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ทุกคนเกิดเป็น บิดา มารดา มานับชาติไม่ถ้วน เมื่อจากชาตินี้ ก็หมดความเป็น บิดา มารดากันไปแล้ว แต่ชาตินี้ ยังเป็น บิดา มารดา กันอยู่ ก็ควรทำสิ่งที่ดีที่ถูกต้องเพื่อรักษาทั้งตนเอง และผู้อื่น คือ รักษาตัวเรา รักษาบิดามารดา ให้พ้นจากอกุศล และ ไม่ทำให้ท่านผิดมากขึ้น และที่สำคัญที่สุด รักษาพระธรรม รักษาพระวินัยให้ถูกต้อง ดังนั้น ความรักก็เป็นส่วนหนึ่ง การทำตามใจไม่ได้หมายความว่าสิ่งนั้นควร ไม่ว่าแต่ละคนจะรักกันมากเท่าไหร่ อยู่ในฐานะอะไรก็ตาม เพราะต่างก็ไปตามกรรมของตนในอนาคตเมื่อจากโลกนี้ไป ดังนั้น หาก บิดา มารดา หรือ ใครก็ตาม ให้ทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง หากเห็นแก่ความรัก ย่อมทำร้ายทั้งตัวบิดามารดาเอง และ ทำร้ายตัวเองด้วยโดยไม่รู้ตัว เพราะ อกุศล คือ ความไม่ตรง ทั้งผู้อื่นและของตนเองเกิดขึ้นแล้ว เพียงเพราะอาศัยความรัก ความเกรงใจ ความเป็นญาติกัน เพราะฉะนั้น การทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับจิตใจของผู้อื่น คือ การไม่ยอมไปฝากเงินกับธนาคารของบิดาที่เป็นพระ ในเงินส่วนของพระ ก็เท่ากับว่า เป็นการรักษาตัวท่านเอง ที่จะไม่ผิดพระวินัยเพิ่มขึ้น และ จะเป็นเหตุให้ท่านไปอบายภูมิหากสิ้นชีวิตในชาตินั้นในขณะที่เป็นพระ และ รักษาตนเองที่จะเป็นผู้ที่ตรง ไม่เอนเอียงไปตามอกุศลด้วยอำนาจความรัก ความเกรงใจ และ รักษาพระธรรมวินัยให้ถูกต้องต่อไป
ดังนั้น ผู้เป็นบุตร ก็อธิบายเหตุผลให้บิดาที่เป็นพระฟังว่าไม่ถูกต้องอย่างไร และไม่ทำตามบิดาที่ให้ทำในสิ่งที่ไม่ถูก การทำเช่นนี้เท่ากับว่าเป็นบุตรที่ดีแล้ว เพราะรักษาตัวบิดาเองไม่ให้ผิดพระวินัย ให้พ้นจากอบาย และ ได้ให้ธรรมทาน ความรู้ธรรมที่ถูกต้อง แม้ บิดาจะไม่ชอบ ขัดใจ เสียใจ นั้นเป็นอกุศลของบิดา ผู้เป็นบุตรไม่ได้มีเจตนาทำร้าย แต่หวังดีด้วยการปฏิเสธสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ความกตัญญู เป็นคนดี ไม่ได้อยู่ที่การให้บิดามารดาไม่เสียใจ ตามใจ แต่ความกตัญญูสำคัญที่ต้องขึ้นอยู่กับว่า สิ่งที่ทำหรือปฏิเสธ เป็นคุณความดีหรือไม่ แม้ว่าบิดามารดาจะไม่ยอบรับ หรือ ยอมรับก็ตาม ความดีจึงเป็นความดีไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเกิดกับใคร และ ความไม่ดีก็เป็นความไม่ดีไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเกิดกับใคร ความเป็นผู้ตรง กุศลธรรมเท่านั้นที่จะรักษาตนเองและผู้อื่นให้พ้นจากอกุศลและ อบายภูมิได้ ครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความทุกข์ ความเสียใจ เป็นธรรมที่มีจริง เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย เป็นเรื่องของผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่โดยแท้ ซึ่งก็เป็นธรรมดา เมื่อมีเหตุที่จะทำให้เสียใจ ความเสียใจก็ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา เป็นความเป็นจริงของธรรม เกิดขึ้นจริงๆ มีจริงๆ ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ตรง ย่อมเป็นสิ่งที่สมควรที่สุด สมควรตามพระธรรม ตามความถูกต้อง
คฤหัสถ์สามารถเกื้อกูลต่อพระภิกษุให้ท่านไม่ต้องอาบัติได้ ด้วยการไม่กระทำในสิ่งที่จะเป็นเหตุให้พระภิกษุท่านต้องอาบัติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เกี่ยวกับเรื่องของเงินทอง เงินทองไม่ควรแก่เพศบรรพชิตโดยประการทั้งปวง เมื่อไม่ควรแก่ท่าน ก็ไม่ถวายและไม่ดำเนินการที่เกี่ยวกับเงินทองให้ท่าน กล้าที่จะปฏิเสธ ไม่กระทำ พร้อมทั้งยังสามารถกล่าวความจริงตามพระวินัยให้ท่านฟังก็ได้ว่า พระภิกษุรับเงินทองไม่ได้ เป็นอาบัติ และจะพ้นจากอาบัติข้อนี้ ก็ต้องมีการสละตามพระวินัยแล้วจึงจะแสดงอาบัติตก ความเป็นบรรพชิตถ้ารักษาไม่ดี มีแต่จะคร่าไปสู่อบายภูมิโดยส่วนเดียว เพราะบางทีท่านอาจจะไม่รู้ แต่พอได้ยินได้ฟังแล้ว อาจจะได้ข้อคิด และกระทำตามพระธรรมวินัยอย่างถูกต้องต่อไปได้ การเกื้อกูลกันและกันให้มีความเจริญในทางธรรม ด้วยความเข้าใจถูกเห็นถูก ย่อมเป็นการเกื้อกูลที่ดีที่สุด ยิ่งกว่าอย่างอื่น ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
