แบ่งปันสิ่งที่บันทึกมาจากชั่วโมงพระสูตร

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น

พอดีกระผมได้เข้าชั่วโมงพระสูตรวันเสาร์ที่แล้ว ก็มีบันทึกที่จดไว้ได้ และก็ขอโอกาสในการแบ่งปัน เป็นเนื้อความสรุปสั้นๆ ครับ ตามกำลังความเข้าใจครับ

- ฟังธรรมเพื่ออะไร? เพื่อเข้าใจธรรม เพื่อรู้จักว่าธรรมคืออะไร เพื่อได้พิจารณาสิ่งที่มีอยู่จริง ถ้าคิดว่าไม่ต้องฟังธรรมก็ไม่ทราบว่าพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าคือใคร

- พาลปุถุชน ย่อมประพฤติตามที่เป็นไป (ดั่งแต่ละหนึ่งที่สะสมมาตามเหตุปัจจัย) เหมือนคนบ้า (ด้วยโลภะ โทสะ โมหะ)

- ความจริงมีธรรมทีละหนึ่ง ถ้าเห็นไม่ดับก็ไม่มีได้ยิน ไม่มีคิดนึก หนทางเดียว คือ การสะสมความเข้าใจถูก คือ มีสิ่งที่ปรากฏ ค่อยๆ ฟังและก็เข้าใจทีละเล็กทีละน้อย

- ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงความจริงของธาตุต่างๆ (เห็น ได้ยิน สี คิดนึก ฯลฯ) ได้

- การฟังเป็นบุญมหาศาล เพราะละความไม่รู้ เข้าใจถูกต้องขึ้น เพื่อขัดเกลาอกุศลธรรม

- กว่าจะรู้ความจริงทีละหนึ่งที่ไม่ปะปนกัน ก็จะต้องเข้าใจความหมายของ"จิรกาลภาวนา" กว่าที่จะล้างอกุศลได้ ต้องมีความอดทน เข้าใจถูก มีบารมีที่อบรมมาจึงเข้าใจได้ถูกต้อง จะรู้จักว่า "นี้ทุกข์" ได้ ปัญญาต้องมีลักษณะ "นี้ (เห็น, อ่อน, เสียง เป็นต้น) " ซึ่งมีเมื่อขณะที่ "นี้" ปรากฏกับสติ และที่จะรู้ว่าทุกข์ ก็เมื่อลักษณะนั้นปรากฏแล้วดับ ซึ่งรู้ทุกข์ได้ตามกำลังของปัญญา เช่น ปัญญาขั้นฟัง ก็ยังไม่ละเอียดลึกซึ้ง เท่าสติปัฏฐาน หรือวิปัสสนาญาณ

- "เห็น" คนทั่วไปก็รู้ได้ แต่ว่าเป็นเราเห็น แต่ถ้าเป็นความเข้าใจว่า "นี้ทุกข์" (เช่น เข้าใจว่า เห็น เป็นทุกข์ได้) ต้องมีลักษณะธรรม

- กว่าที่จะเข้าใจความจริงทีละเล็กทีละน้อย ขาดการฟังไม่ได้ ไม่มีอะไรประเสริฐกว่าความรู้ความเข้าใจ

- จิตที่จะไม่หวั่นไหว (เป็นไปในอกุศล) ได้ เพราะมีความเห็นถูกเข้าใจถูก

- ฟังเข้าใจ คือ การสะสมสิ่งที่สามารถชำระล้าง ขัดเกลาจิต (ปัญญา) จะรู้ความจริงได้ก็เมื่อจิตสะอาดขึ้น (ฟังธรรม เพื่อชำระจิตให้บริสุทธิ์)

- เพียงสิ่งที่ปรากฏ นำมาซึ่งเรื่องราวมากมาย เห็นแล้วคิด คิดด้วยอะไร มีทั้งเศร้าโศกร้องไห้ ประมวลไว้ในใจทั้งหมด เสมือนตั้งพร้อมกันแล้วปรากฏให้เห็น (แท้จริงปรากฏทีละหนึ่ง) ซึ่งจะทราบความจริงได้ ต้องเป็นปัญญาที่รู้สภาพธรรม เป็นผู้ตรง ว่าแท้จริงไม่มีเรื่องราว แต่มีสิ่งที่ปรากฏให้เห็นได้ และคิดนึก

ขออนุโมทนาท่านอาจารย์ อาจารย์วิทยากร และผู้ร่วมสนทนาใน

การสนทนาชั่วโมงพระสูตร (ทวยตานุปัสสนาสูตร ว่าด้วยการพิจารณาเห็นธรรมเนืองๆ ) ครั้งนั้นด้วยครับ