ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๙๘

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรม จากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๙๘]

--- ตั้งแต่เช้ามาอกุศลเกิดเท่าไหร่ ไม่หยุดยั้งเลย นี้แหละกระแสของอกุศล เหมือนน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลา

--- ความเข้าใจเป็นของแต่ละบุคคล และการที่จะเข้าใจได้ ก็ต้องเป็นผู้ละเอียด ไม่ประมาทในพระธรรมที่ได้ยินได้ฟัง

--- ฟังพระธรรมเข้าใจเมื่อไหร่ก็มีทั้งสติมีทั้งปัญญา

--- ที่กล่าวว่า สติเป็นเครื่องกั้นกระแสของอกุศล คือ ขณะนี้หรือเปล่า ขณะที่โสภณธรรม มี สติ ศรัทธาหิริ โอตตัปปะ เป็นต้น เกิด ก็กั้นอกุศลแล้ว อกุศลเกิดไม่ได้ เลยในขณะนั้น

--- ถามว่าเข้าใจไหม ตอบว่า เข้าใจ, ที่เข้าใจนั้น เป็นอะไร เป็นธรรม ไม่ใช่ใคร เลยความเข้าใจ เป็น ความเข้าใจ เป็นธรรมที่มีจริง

กว่าจะถึงสติสัมปชัญญะ ซึ่งเป็นขณะที่ระลึกรู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมที่

กำลังปรากฏ ก็ต้องอาศัยปริยัติ คือ รอบรู้ในพระธรรมคำสอนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ทรงแสดง

เคยคิดไหมว่า สิ่งที่สามารถปรากฏให้เห็นได้ มีเพียงอย่างเดียว คือ สี เท่านั้น

ขณะที่ได้ฟังพระธรรม ก็ค่อยๆ ละคลายความไม่รู้ และความติดข้องก็ถูกขัดเกลา

ด้วย

ทรัพย์สมบัติที่ได้มาเป็นผลของบุญที่ได้กระทำไว้แล้ว ส่วนที่จะวิบัติไป เสื่อมไป

ก็เป็นผลของอกุศลกรรม ซึ่งถ้าเป็นผลของบุญกุศลแล้วก็มีแต่ว่าจะให้เกิดผลที่เป็นสุข

แต่ไม่ใช่ว่ากุศลที่ทำไปแล้วทำให้เกิดความเสื่อมหรือความวิบัติ เพราะฉะนั้นถ้าเข้าใจ

เรื่องเหตุและผลถูกต้อง ก็จะเป็นผู้ที่มั่นคงในการให้ จะไม่คิดว่าที่หมดไปนี้เพราะให้

แต่จะรู้ว่าที่หมดไปเพราะอกุศลกรรม

จะต้องละจากโลกนี้ไปแน่ เมื่อไรไม่ทราบ วันไหนไม่ทราบ แต่อยากจะไปที่ไหน สุคติโลกสวรรค์ นี้แน่นอนที่สุด ไปได้ไหม ทราบได้ไหม? ทราบไม่ได้ เหมือนกับการที่ท่านได้เกิดมาแล้ว มีชีวิตเป็นบุคคลนี้ในชาตินี้ ชาติก่อนทราบไหมว่าจะต้องมาเกิดใน

โลกนี้ มีชีวิตอย่างนี้ เป็นบุคคลนี้ ก็ไม่ทราบเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเวลาที่ท่านสิ้นชีวิต

ลง ก็ไม่สามารถที่จะทราบได้แน่นอนว่า ท่านจะไปเกิดที่ใด ในภพภูมิใด มีสุข มี

ทุกข์อย่างไร นอกจากท่านจะเป็นพระอริยบุคคลแล้ว ท่านจะไม่ไปสู่อบายภูมิแน่นอน

แต่ถ้ายังไม่ได้บรรลุคุณธรรมเป็นพระอริยบุคคล ก็ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะทราบได้เลยว่า

แม้ว่าท่านปรารถนาที่จะไปสู่สุคติโลกสวรรค์ แต่จะไปได้หรือว่าไปไม่ได้ขึ้นอยู่กับกรรม

เรื่องของศีลก็เป็นเรื่องที่ถ้าท่านเป็นผู้ที่ตรงต่อธรรม ท่านก็เห็นว่าสภาพธรรมใด

เป็นอกุศล สภาพธรรมใดเป็นกุศล เมื่อได้เห็นจริงว่าสภาพธรรมนั้นเป็นอกุศล ท่านก็จะ

เว้นการที่จะทำทุจริตกรรม เพราะถึงแม้ว่าอกุศลจิต ความพอใจ ความไม่พอใจ จะเกิด

ขึ้นเพราะเหตุปัจจัย แต่ก็จะไม่ทำให้รุนแรง แรงกล้าถึงกับกระทำทุจริตกรรมลงไปได้

มีโอกาสใดที่จะเกื้อกูลแก่คนที่กำลังเดือดร้อนโดยวิธีใดๆ โดยเหตุการณ์ใดๆ ก็ตาม ก็ย่อมสามารถที่จะกระทำได้ ในขณะนั้นก็เป็นการสงเคราะห์ช่วยเหลือผู้อื่น เป็น

ความดีที่เกิดขึ้นเป็นไป

การได้คบกัลยาณมิตร เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของปัญญา และกุศลธรรมประการอื่นๆ ก็ย่อมจะเจริญขึ้นตามมาด้วย ไม่มีความเสื่อมเลย

อกุศลกรรมที่ทำแล้วให้ผลเป็นวิบากจิต คือ จิตเห็นสิ่งที่ไม่ดี จิตได้ยินเสียงที่ไม่ไพเราะ จิตได้กลิ่นที่ไม่ดี จิตลิ้มรสไม่ดี จิตกระทบสัมผัสทางกายที่เย็นเกินไป ร้อนเกินไป แข็งเกินไป ตึงเกินไป จนรุนแรงเป็นทุกขเวทนาทางกายถึงขั้นบาดเจ็บ มีแขนขาด เป็นต้น ซึ่งจะเกิดไม่ได้เลยถ้าไม่ได้สร้างเหตุที่ไม่ดี คืออกุศลกรรมไว้

บุคคลผู้ที่ไม่เห็นโทษของกิเลสอกุศลที่เกิดขึ้นเป็นปกติในชีวิตประจำวัน อาจจะ

เข้าใจผิดว่า กิเลสเล็กๆ น้อยๆ ไม่เห็นจะเป็นโทษอะไร ทำผิดเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่

น่าจะเป็นอะไร โกงบ้างนิดๆ หน่อยๆ ทุจริตบ้างนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่น่าจะเป็นอะไร

ซึ่งไม่ถูกต้องโดยประการทั้งปวง

พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เพื่อเข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้

ซึ่งมีแล้วแต่ไม่รู้

ความโกรธกับความติดข้องต้องการ เป็นธาตุแต่ละอย่างซึ่งแตกต่างกัน

ขณะนี้มีสิ่งที่มีจริงๆ ที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเป็นธาตุ ที่ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน

เริ่มเข้าใจความเป็นธาตุ แม้จะกล่าวว่า ร่างกายและจิตใจ ก็ไปพ้นไปจาก

ความเป็นธาตุแต่ละอย่างๆ เลย เพราะที่เรียกว่าร่างกาย ก็ไม่พ้นไปจากความเกิดขึ้น

เป็นไปของรูปธรรม และที่กล่าวว่าจิตใจ ก็มุ่งหมายถึง สภาพธรรมที่เป็นนามธรรม

คือ จิต และเจตสิกที่เกิดร่วมด้วย

แข็ง เป็น แข็ง เปลี่ยนให้เป็นอย่างอื่นไม่ได้, สภาพรู้แข็ง ไม่ใช่แข็ง

ความเข้าใจ จะมากจะน้อย ก็เป็นประโยชน์ ขอเพียงเข้าใจจริงๆ

หนทางเดียวที่จะไม่เป็นทาสของโลภะอีกต่อไป คือ หนทางแห่งการอบรมเจริญ

ปัญญา

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๙๗ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๙๗...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่งและขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...