อานิสงส์ของการเข้าวัด

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

บุญหรือกุศลเป็นสภาพธรรมที่มีจริง เป็นสภาพธรรมที่ดี อันมีสภาพธรรมที่เป็นฝ่ายดี

เกิดร่วมด้วย และขณะนั้นก็ไม่มีอกุศลที่เป็นโลภะ โทสะและโมหะเกิดขึ้นเลยในขณะที่

เป็นบุญครับ

บุญ เป็นสภาพธรรมที่ชำระจิตให้สะอาด (เพราะโดยปกติแล้วจิตสกปรกด้วย

อำนาจของอกุศลธรรม) ขณะที่เป็นบุญ ขณะนั้นจิตสะอาดจากอกุศล คือ โลภะ โทสะ

และโมหะบุญ หรือ สภาพจิตที่ดี ทีเป็นกุศล มีหลายประการ ตามระดับและลักษณะของ

บุญครับ

บุญกิริยาวัตถุ 10 หมายถึง ที่ตั้งแห่งการกระทำความดี ๑๐ อย่าง หมายถึง กุศล

จิตที่มีกำลังจนทำให้มีการกระทำออกมาทางกาย วาจาหรือทางใจ ได้แก่ ...

๑. ทานมัย บุญสำเร็จจากการให้วัตถุเพื่อสงเคราะห์หรือบูชาแก่ผู้อื่น๒. ศีลมัย บุญสำเร็จจากการงดเว้นจากทุจริต หรือประพฤติสุจริต ทางกาย วาจา๓. ภาวนามัย บุญสำเร็จจากการอบรมจิตให้สงบจากกิเลส (สมถภาวนา) และการอบรมปัญญาเพื่อละกิเลสทั้งปวง (วิปัสสนาภาวนา) ๔. อปจายนมัย บุญสำเร็จจากการประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตน๕. เวยยาวัจจมัย บุญสำเร็จจากการขวนขวายบำเพ็ญประโยชน์ต่อผู้อื่น๖. ปัตติทานมัย บุญสำเร็จจากการให้ส่วนบุญที่ได้บำเพ็ญมาแล้ว๗. ปัตตานุโมทนามัย บุญสำเร็จจากการยินดีในกุศลที่ผู้อื่นได้กระทำแล้ว๘. ธัมมัสสวนมัย บุญสำเร็จจากการฟังพระสัทธรรม๙. ธัมมเทสนามัย บุญสำเร็จจากการแสดงพระสัทธรรม๑๐. ทิฏฐุชุกรรม การกระทำความเห็นให้ตรงถูกต้องตามความเป็นจริง

ดังนั้น การชวนเพื่อนเข้าไปไหว้พระในวัด จะเป็นบุญหรือไม่นั้น สำคัญที่สภาพ

จิตของผู้ที่ชวน และ ผู้ที่ถูกชวน เพราะ บุญไม่ได้อยู่ในสถานที่ใด สถานที่หนึ่ง

ที่เมื่อเข้าไปแล้วจะเป็นบุญ ได้บุญ แต่ บุญอยู่ในสถานที่ที่ใกล้ตัวที่สุด คือ

จิตใจของผู้นั้นเองที่กำลังเกิดขึ้น ว่า เป็นไปในบุญ 10 ประการตามที่กล่าวมา

หรือไม่หากเป็นไปในบุญประการใด ประการหนึ่ง ก็ชื่อว่า เป็นบุญในขณะนั้น

ซึ่ง ผู้ที่ชวนไปไหว้พระด้วยเจตนาหวังดี ก็ด้วยจิตที่เมตตา ก็เป็นบุญ กุศล ของ

ผู้ที่ชักชวน ส่วน เพื่อที่เข้าไปวัดแล้ว ก็แล้วแต่ว่าจะเกิดกุศล เกิดบุญหรือไม่ หาก

มีเจตนาไหว้ เคารพในพระพุทธเจ้า ก็เป็นกุศล เป็น บุญในขณะนั้น ครับ

เพราะฉะนั้น จึงสำคัญที่สภาพจิตของแต่ละคนเป็นสำคัญ ขออนุโมทนา ครับ

ขอบพระคุณค่ะที่ให้ความกระจ่าง

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ผู้ที่มีอัธยาศัยน้อมไปในทางที่ถูกที่ควร ก็เป็นธรรมดาที่จะชักชวนผู้อื่นได้ในน้อม

ประพฤติในสิ่งที่ถูกที่ควรนั้นด้วย ส่วนผู้ที่ถูกชวน จะเห็นด้วยคล้อยตามหรือไม่ ก็เป็น

ไปตามการสะสมอย่างแท้จริง ผู้ที่เป็นมิตร เป็นเพื่อน ก็จะต้องให้ในสิ่งที่ดีแก่เพื่อน

เท่านั้น ไม่ให้ในสิ่งผิดๆ ความเข้าใจพระธรรมจะเป็นเครื่องอุปการะเกื้อกูลที่ดี

นอกจากจะได้ชักชวนในกุศลประการอื่นๆ แล้ว ยังจะสามารถเกื้อกูลในสิ่งที่ประเสริฐ

คือ ให้ผู้อื่นได้เข้าใจถูกเห็นถูกในทางธรรมด้วย ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ถ้ากุศลจิตเกิดระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ก็เป็นบุญ ค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ