แสงธรรมสาดส่องที่เวียดนาม 1

ระหว่างวันเสาร์ที่ 31 ส.ค. 56 - 10 ก.ย. 56 ชมรมบ้านธัมมะ เวียดนาม เรียนเชิญท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ มาสนทนาธรรมที่เมืองโฮจิมินห์ ซิตี้ และหวฺงเต่า เป็นเวลา 10 วัน

วันนี้คือวันที่ 31 ส.ค. 56 พวกเรานัดพบกันที่สนามบินดอนเมืองเพื่อเดินทางไปโฮจิมินห์ซิตี้ เวียดนาม ตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ไปถึงอย่างไม่พร้อมเพรียงกัน เพราะบางท่านไปคอยอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ แต่ก็กลับมาที่ดอนเมืองทันเวลาได้ เพียงแต่ทำให้ตื่นเต้นกันทั่วหน้าตั้งแต่เริ่มออกเดินทางเท่านั้นเอง ต้องขอขอบคุณและอนุโมทนาคุณแก้วตา เอนกพุฒิ ที่รับท่านอาจารย์และพี่จี๊ดไปส่งที่ดอนเมือง คุณอ้อม สวิณี แสนทอง น้องเบน บุญยวีร์ รัชนี ซึ่งนอกจากจะทำหน้าที่ช่างภาพ แล้ว ยังช่วยแก้ปัญหาต่างๆ ที่ดอนเมืองจนลุล่วงไปด้วยดี

ออกเดินทางจากจากดอนเมือง 7:45 กัปตันแอร์เอเซียซิ่งไปถึงสนามบินเวียดนามใต้เวลา 09:00 ก่อนเวลา 15 นาที ทำให้ผู้มารับท่านอาจารย์มาไม่ทัน พวกเราจึงต้องต้องยืนคอยสักพัก จึงได้พบกับสหายธรรมเวียดนามที่รู้จักและคุ้นเคยกันดี เพราะเมื่อปลายปีที่แล้ว ท่านอาจารย์ก็มาสนทนาธรรมที่ฮานอย และต้นปีนี้น้องๆ เหล่านี้ก็ไปสนทนาธรรมที่เมืองไทย 1 เดือน สำหรับผู้มีศรัทธาแล้ว ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคในการฟังธรรมเลย

พวกเรานั่งรถบัสคันใหญ่ไปโรงแรม น้องฟ้า ไกด์สาวสวยชาวเวียดนามที่พูดไทยชัด คล่อง อ่อนหวาน แนะนำเมืองโฮจิมินห์ซิตี้ และประวัติศาสตร์ต่างๆ ทำให้รู้ที่มาของ "นางเลิ้ง" ว่าเป็นที่อยู่ของพี่สาวใหญ่ขององค์เชียงสือ ขณะที่อพยพลี้ภัยมาอยู่เมืองไทย ในรัชกาลที่ 1 (หรือ 2) และสามแสน (สามเสน) ก็คือที่พักของทหารญวนสามแสนคนที่มาช่วยไทยรบกับพม่า (อันนี้ต่างกับประวัติศาสต์ของไทย) จะเห็นความวิจิตรของการปรุงแต่งที่หลากหลายไปตามเชื้ิอชาติ เห็นได้จริงๆ ว่าเป็นสิ่งที่สมมติขึ้น ไม่มีสาระอะไรที่จะยึดถือเป็นจริงเป็นจัง

โรงแรมลักกี้ที่พวกเราพักอยู่ในเขต 7 ของเมือง เป็นเขตเมืองใหม่ย่านชานเมือง เห็นตึกสูงๆ ที่สร้างแล้วและกำลังสร้างมากมาย เป็นที่อยู่อาศัยของผู้มีฐานะ จึงสะอาดและเขียวขจีด้วยต้นไม้ใหญ่ ไกลจากสนามบินมาก รถต้องแล่นผ่านไชน่าทาวน์ที่พลุกพล่านเหมือนสำเพ็ง แต่สองข้างทางก็ร่มรื่นด้วยร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ที่รัฐบาลดูแลรักษาอย่างดีตามนโยบายของลุงโฮ ที่คนเวียดนามเคารพนับถือยกย่องว่าเป็นประดุจเทพเจ้า เป็นผู้อุทิศตนเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชนเวียดนาม ท่านไม่มีครอบครัว ทำงานเพื่อเวียดนามจริงๆ คนเวียดนามผ่านการเป็นเมืองขึ้นและการสู้รบมาหลายครั้ง แต่คนเวียดนามถูกสอนไม่ให้เกลียดศัตรูที่ทำลายประเทศชาติ ไม่ว่าจะเป็นจีน ที่พยายามยึดเวียดนามให้รวมกับจีน ถึงขนาดเผาทำลายอักษรเวียดนามจนหมดไม่เหลือแม้ซาก ฝรั่งเศสที่ปกครองเวียดนาม หรือแม้แต่สหรัฐอเมริกาที่ทำสงครามในเวียดนาม จนบ้านเมืองย่อยยับ ผู้คนล้มตายจำนวนมากก็ตาม เพราะทุกอย่างผ่านไปแล้ว อยู่กับปััจจุบันที่ช่วยกันสร้างบ้านเมืองให้เจริญก้าวหน้า (ตามคำบอกเล่าของน้องฟ้า ฟังแล้วก็น่านับถือความคิดของคนเวียดนามจริงๆ ) คนเวียดนามให้ความเห็นกับสถานการณ์การเมืองไทยว่า ทุกอย่างจะสงบ ปรองดอง และพร้อมใจกันพัฒนาบ้านเมืองได้ ถ้ามีผู้นำอย่างลุงโฮ ที่ทุกคนเคารพนับถือในคุณความดี ไม่ใช่ในอำนาจ (รวมทั้งอำนาจเงินด้วย) แล้วจะหาจากที่ไหน

หลังรับประทานอาหารกลางวันที่ภัตตาคารใกล้ๆ โรงแรมแล้ว ท่านอาจารย์ได้พักผ่อนก่อนเริ่มสนทนาธรรมครั้งแรกในช่วงบ่าย คนเวียดนามเห็นคณะผู้ติดตามท่านอาจารย์มีถึง 22 คน จึงกราบเรียนท่านอาจารย์ว่า มีคนมาลงทะเบียนฟังธรรมเป็นร้อย เขาพยายามหาสถานที่ที่สามารถบรรจุคนฟังมากขนาดนั้นมาหลายแห่ง เปลี่ยนหลายครั้ง จึงขอร้องให้คนไทยทีี่มีโอกาสฟังธรรมมากกว่า และไม่มีหน้าที่จำเป็น สละที่นั่งชาวเวียดนามได้ฟังธรรมอย่างเต็มที่ ซึ่งพวกเราก็เห็นใจและเต็มใจที่จะไปเที่ยวชมเมืองแทน แต่ขอไปเก็บภาพและบรรยากาศในห้องบรรยายเพื่อมาเล่าให้แฟนคลับฟังก่อน ทราบแล้วเกิดปีติว่า ท่านเหล่านี้เห็นคุณของการเข้าใจธรรมะว่ามีประโยชน์อย่างยิ่ง จึงพากันมาฟังความจริงแท้นี้ เห็นแสงทองของพระธรรมสาดส่องที่เวียดนามแล้ว

กราบเท้าอนุโมทนาท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ผู้เป็นกัลยาณมิตร นำความรู้ความเข้าใจธรรมะที่ท่านศึกษาเข้าใจดีแล้วมาเกื้อกูลแก่ผู้สนใจพระธรรม คำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ได้รับประโยชน์ตามสมควรแก่ความเข้าใจของตน ด้วยความกรุณาแก่สหายธรรมที่อยู่ห่างไกลกัลยาณมิตร ผู้เข้าใจพระธรรมเช่นท่านอาจารย์ ไม่เหมือนพวกเราที่มีโอกาสดีกว่า แม้ไม่ได้ฟังในครั้งนี้ แต่ความเข้าใจธรรมะที่สะสมมาก็อาจทำให้พิจารณาสภาพธรรมะที่กำลังปรากฏได้บ้าง แม้ขณะที่เที่ยวชมเมือง