ดังได้สดับมา.....

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น

ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส

ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง

"....ทุกคนอ่านได้ ทุกคนฟังได้ แต่ทำไมเข้าใจไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน แล้วก็ต่างกัน

เพราะเหตุว่า แต่ละคำเนี่ย บางคนไม่พิจารณา ผ่านไปเลย

'จิต เข้าใจแล้วค่ะ เป็นธาตุรู้ เมื่อจิตเกิดขึ้นก็ต้องมีสิ่งที่จิตรู้' เข้าใจแล้วใช่มั้ยค่ะ?

....ขณะนี้กำลังเห็น ก็กล่าวถึงเห็น

เพื่อที่จะให้ค่อยๆ สะสมความมั่นคงว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เราไปเรื่อยๆ

มั่นคงขึ้นเพราะว่า การที่จะสละการยึดถือสภาพเห็นว่าเป็นเรา ยากมาก

ทั้งๆ ที่เห็นมีอยู่ตลอดเวลา แต่ความรู้ความเข้าใจไม่พอ....

ฟังไปเรื่อยๆ เข้าใจไปเรื่อยๆ สะสมความเห็นถูกไปเรื่อยๆ

เพื่อค่อยๆ เข้าใจความจริงว่า การที่จะรู้ความจริง สามารถที่จะแทงตลอด

เมื่อปัญญาและความเข้าใจเพิ่มขึ้น

แต่ถ้ายังไม่มีความเข้าใจลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฎ

ฟังแต่ชื่อ จำแต่ชื่อ คิดแต่ชื่อ

แต่ว่าสิ่งที่กำลังปรากฎยังไม่เริ่มเข้าใจเลย

นั่นก็คือว่า ยังไม่ถึงการที่จะสามารถรู้ว่าสิ่งที่กำลังกล่าวถึง เวลานี้อยู่ที่ไหน?

พูดถึงเห็น คิดเรื่องเห็น เห็นอยู่ไหนคะ?

ไม่ได้อยู่ที่เห็นเลย ความเข้าใจไม่ได้อยู่ที่เห็นเลย

พูดถึงความสงสัย ความสงสัยอยู่ที่ไหน?

ไม่ได้รู้ตรง ความสงสัย ซึ่งอยู่ที่ขณะที่กำลังสงสัย

เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะพูดถึงอะไร ไม่ได้รู้เฉพาะตรงที่ๆ กำลังพูดถึง...."

(จากการสนทนาพื้นฐานพระอภิธรรม ๑๘ ส.ค. ๒๕๕๖)

กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์ด้วยความเคารพค่ะ

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่าน