ขับรถทับแมว
เรียนถามค่ะว่า ดิฉันไม่มีเจตนาเพราะไม่เห็นและไม่ทราบว่าลูกแมวอยู่ใต้ท้องรถและทั้งๆ ที่ระมัดระวังแล้ว ก็ยังเกิดขึ้นจนได้ ดิฉันไม่สบายใจอย่างยิ่ง อยากทราบว่าสภาพธรรมที่เกิดขึ้นคือ อกุศลจิตที่ไม่สบายใจ ตกใจ และวิบากจิตทางตาที่เห็นลูกแมวโดนรถทับ แต่ดิฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องเป็นดิฉันที่ถอยรถทับลูกแมว เริ่มต้นคือสงสารแม่แมวจรจัดที่ท้องจึงให้อาหาร พอแม่แมวคลอดก็สงสารที่ต้องเลี้ยงลูกจึงให้อาหาร พอลูกแมวโตมาขออาหารก็ให้อีก ทั้งๆ ที่ไม่ได้ชอบแมวเลยค่ะ แล้ว
เรื่องก็มาจบแบบนี้
ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การช่วยเหลือสัตว์ให้พ้นจากความหิว จากความเดือดร้อน เป็นสิ่งที่ดี เป็นความดีที่ได้สะสมไว้แล้ว ถ้าเป็นผู้ไม่เห็นประโยชน์ของกุศลธรรม เป็นคนที่เกียจคร้านจะเจริญกุศลในลักษณะอย่างนี้ไม่ได้เลย ส่วนในกรณีที่ขับรถทับลูกแมวตาย ตามที่ได้เล่ามาในประเด็นคำถามนั้น ไม่ได้มีเจตนาฆ่าก็ไม่เป็นบาปแต่ประการใด เพราะการที่จะเป็นบาปในข้อฆ่าสัตว์ต้องพร้อมด้วยองค์ประกอบหลายอย่างคือ
๑. สัตว์มีชีวิต
๒. รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
๓. มีจิตคิดจะฆ่า
๔. มีความพยายามในการฆ่า
๕. สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น
ก็ขอให้สบายใจตรงนี้ได้ สัตว์โลกมีกรรมเป็นของของตน ควรที่จะได้มั่นคงในความเป็นจริงข้อนี้ และ ที่สำคัญธรรมเป็นอนัตตา เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุปัจจัย ความทุกข์ ความเศร้าโศกเสียใจ ใครๆ ก็ห้ามไม่ได้ เป็นธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไป ตราบที่ยังมีกิเลสอยู่ก็ยากที่จะพ้นไปจากสภาพเช่นนี้ แต่ก็สามารถเข้าใจตามความเป็นจริงได้ว่า เป็นธรรมไม่ใช่เรา ขณะที่เห็นสิ่งที่ไม่น่าพอใจ เป็นอกุศลวิบากทางตา ต่อไปเกิดความเศร้าเสียใจ ขณะนั้นไม่ใช่วิบากแล้ว แต่เป็นอกุศลจิตประเภทที่มีโทสะเกิดร่วมด้วยพร้อมกับเวทนา ที่เป็นความรู้สึกไม่สบายใจ ทั้งหมดเป็นธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปในชีวิตประจำวัน ครับ
ขอเชิญคลิกอ่านข้อความเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ
ฆ่าสัตว์โดยไม่ได้ตั้งใจเป็นบาปหนักไหมคะ?
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ตราบใดที่เป็นปุถุชน ก็ยังมีกิเลสที่ยังหวั่นไหวที่จะเดือดร้อนในสิ่งที่ทำ เพราะยังมีกิเลส และ ยังไม่มีความมั่นคงพอที่จะเข้าใจว่า เป็นไปตามเหตุปัจจัยของสภาพธรรม แมว ก็มีกรรมเป็นของมัน จึงไม่มีใครที่ได้รับทุกข์ และ ไม่มีผู้ใดที่ทำให้คนอื่นทุกข์ด้วย ทุกข์ทั้งหลายเกิดจากเหตุปัจจัย คือ กุศลกรรม และอกุศลกรรมที่สัตว์โลกทำกันมา แต่อย่างไรก็ดี ผู้ที่กระทำ ที่สมมติว่าเป็นสัตว์บุคคล ก็ไม่ได้มีเจตนาฆ่า ส่วน แมวก็ได้รับกรรม ตามสมควรทีตนเคยทำมาและตอนนี้ แมวก็เกิดไปนานแล้ว และ เขาอาจเกิดในที่ที่ดี มี สวรรค์ เป็นต้น ก็ได้ ดังนั้น แทนที่จะเศร้าใจ ก็ควรเห้นว่า เกิดใหม่แล้ว โดยที่เขาไม่ได้เจ็บอะไรเลย และอาจได้รับความสุขมากกว่าการเป็นแมวด้วย ดังนั้น หน้าที่ที่สำคัญ คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ สำคัญกว่า ส่วน ตนเองก็มีหน้าที่ที่จะอบรมปัญญาต่อไป และ ควรเห็นถึงกิเลสที่มีกำลัง เพือที่จะได้ไม่ประมาทที่จะอบรมปัญญา ศึกษาพระธรรม อันเป็นการรู้สาเหตุแห่งทุกข์ที่แท้จริง ครับ ทำดีที่สุด ด้วยการทำบุญไปให้ และ อบรมปัญญาของตนเองเป็นสำคัญ
ขออนุโมทนา ครับ
ขอขอบพระคุณอาจารย์ทั้งสองท่านที่ได้กรุณาอธิบายและแนะนำ ดิฉันได้อุทิศส่วนกุศลเพื่อให้แมวที่ไปเกิดใหม่แล้วนั้น ได้อนุโมทนาบุญด้วย อาทิตย์ที่แล้วมีโอกาสไปปล่อยปลาที่วัดญาณสังวราราม ในใจก็อุทิศส่วนกุศลไปให้แมวตัวนั้นแล้ว บางครั้งนึกถึงเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอีก ก็อุทิศอีก และต้องอบรมปัญญาต่อไปตามที่ท่านได้แนะนำมาค่ะ
ขอบพระคุณอย่างสูง
กำลังทุกข์ใจเช่นเดียวกันขับรถเหยียบแมวตาย ทุกข์ใจและสงสารมาก ไม่ มีเจตนาและไม่ได้ตั้งใจเลย...สัพเพสัตตานะไอเหมียว ขอโทษ อโหสิกรรมให้ด้วย
อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร
ขอเชิญศึกษาพระธรรม...
รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์
การที่ได้มีโอกาสศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม ทำให้มีความเข้าใจตามความเป็นจริงว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏแล้วก็หมดไป ไม่ว่าจะเป็นทางตา ทางหูทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ จิตทุกขณะเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป หมดไป ไม่มีอะไรเหลือเลยจริงๆ จากภพหนึ่งไปอีกภพหนึ่ง ดังนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งที่ควรสั่งสมไปทุกภพทุกชาติ นั่นก็คือ กุศล (รวมถึงการอบรมเจริญปัญญา ในชีวิตประจำวันด้วย)