ถวายสังฆทานที่สมาคมมหาโพธพุทธคยา

อินเดีย 9 พ.ย 2556 ถวายสังฆทานที่สมาคมมหาโพธิ พุทธคยา

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 372

ชนเหล่าใด มีใจผ่องใส ให้ข้าว และน้ำ ด้วยความศรัทธา ข้าวและน้ำนั้นแล ย่อมพะนอชนเหล่านั้น ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เพราะเหตุนั้นพึงเปลื้องความตระหนี่เสีย ครอบงำมลทิน คือ ความตระหนี่เสีย ให้ทาน บุญเท่านั้นย่อมเป็นที่พึ่งของเหล่าสัตว์ในโลกหน้า

คนตระหนี่กลัวภัยใดย่อมให้ทานไม่ได้ ภัยนั้นนั่นแล ย่อมมีแก่คนตระหนี่ผู้ไม่ให้ทาน คนตระหนี่ย่อมกลัวความหิวและความกระหายใด ความหิวและความกระหายนั้นย่อมถูกต้องคนตระหนี่นั้นนั่นแล ผู้เป็นพาลทั้งในโลกนี้ และในโลกหน้า ฉะนั้น บุคคลควรกำจัดความตระหนี่อันเป็นสนิมในใจ ให้ทานเถิด เพราะบุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า

[๑๑๘๐] เมื่อเรือนถูกไฟไหม้ บุคคลผู้เป็นเจ้าของ ขนเอาสิ่งของอันใดออกได้ สิ่งของอันนั้น ย่อมเป็นประโยชน์ แก่เจ้าของนั้น แต่ของที่ ถูกไฟไหม้ย่อมไม่เป็นประโยชน์แก่เขา

[๑๑๘๑] โลกถูกชรา และมรณะ เผาแล้วอย่างนี้ บุคคลพึงนำออกเสียด้วยการให้ทาน ทานที่ให้ แล้วจะน้อยก็ตาม มากก็ตาม ชื่อว่าเป็นอัน นำออกดีแล้ว

[๑๑๘๒] คนใดให้ทาน แก่ผู้มีธรรมอันได้แล้ว ผู้บรรลุธรรม ด้วยความเพียร และความหมั่น คนนั้นล่วงเลยเวตรณีนรก ของพระยายมไปได้ แล้วจะเข้าถึงทิพยสถาน

ท่านผู้รู้กล่าวทานกับการรบว่า มีสภาพ เสมอกัน นักรบแม้จะมีน้อย ก็ชนะคนมากได้ เจตนาเครื่องบริจาค ก็เหมือนกัน แม้จะน้อย ย่อมชนะหมู่กิเลสแม้มากได้ ถ้าบุคคลเชื่อกรรม และผลแห่งกรรม ย่อมให้ทาน แม้น้อย เขาก็เป็นสุข ในโลกหน้า เพราะการบริจาค มีประมาณน้อยนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล แม้เมื่อของมีอยู่น้อย การให้ทาน ได้เป็นการดี ทานที่ให้ แม้ด้วยศรัทธา ก็ให้ประโยชน์ สำเร็จได้ ทานที่ให้แก่ บุคคลผู้มีธรรม อันได้แล้วยิ่ง เป็นการดี อนึ่ง ทานที่บุคคลเลือกให้ ยิ่งเป็นการดี อนึ่ง ความสำรวม แม้ในสัตว์ทั้งหลาย ยิ่งเป็นการดี