วางใจไม่ได้ นอกจากเข้าใจธรรม

ทุกอย่างที่กำลังปรากฏเป็นธรรม เป็นสิ่งที่ควรรู้ สิ่งที่ควรรู้เป็นสิ่งที่รู้ได้ยาก จึงต้องค่อยๆ สะสมความเห็นถูกเข้าใจถูกในสิ่งที่กำลังปรากฏ ในชีวิตประจำวันคิดด้วยกุศลหรือคิดด้วยอกุศล การกระทำย่อมมาจากจิต กระทำถูกมาจากจิตที่เป็นกุศลกระทำผิดก็มาจากจิตที่เป็นอกุศล สิ่งสำคัญที่สุดคือการรักษาจิตของเราเอง สะสมความเข้าใจนั่นเป็นปัญญาที่ค่อยๆ เพิ่มพูนในจิต แทนอกุศลที่เกิดขึ้นหนาเป็นธุลีที่สะสมอยู่ในจิต เน่าเหม็นมานานแสนนาน เมตตาเป็นสิ่งที่ควรเจร็ญให้มีในชีวิตประจำวัน แต่เมื่อทำด้วยโลภะ โทสะ ก็เป็นอนัตตา ความเข้าใจธรรมเท่านั้นที่จะรู้ว่า โทสะเป็นธรรม โลภะเป็นธรรม ไม่ใช่เรา ถ้าโทสะเกิดก็เข้าใจว่าเป็นธรรม แต่แค่เข้าใจเรื่องราวเท่านั้น ยังไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเป็นธรรม แสดงว่าความเข้าใจธรรมยังไม่พอ ต้องฟังธรรมต่อไปอีก ฟังและพิจารณาสิ่งที่ฟังว่าทุกขณะที่เกิดขึ้นเป็นเพียงธรรม สิ่งที่เรียกว่าชีวิตเป็นคน เป็นสัตว์ แท้จริงเป็นเพียงแต่ละขณะที่เกิดขึ้น เห็น ได้ยินและคิดนึก คิดเป็นกุศลหรืออกุศลก็เป็นธรรม ไม่ใช่เรา เมื่อความเข้าใจธรรมมากขึ้น ย่อมเห็นโทษของอกุศล เห็นประโยชน์ของกุศล จึงเป็นสิ่งที่เป็นเหตุให้คุณความดีต่างๆ ค่อยๆ เพิ่มขึ้น เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองก็มาจากแต่ละหนึ่งที่เกิดขึ้นเป็นกุศลหรืออกุศล ความตรงคือความจริง ธรรมนั้นถูกก็คือถูก ธรรมนั้นผิดก็คือผิดเป็นถูกไปไม่ได้ ไม่มีการเลือกวางใจหรือเลือกเป็นกลางได้ การช่วยให้คนอื่นสงบได้ด้วยให้ความเข้าใจถูกเห็นถูก ความเข้าใจธรรมจริงๆ ย่อมประพฤติถูก ย่อมสงบ

ถ้าแต่ละหนึ่ง มีความเห็นถูก เข้าใจถูก ย่อมสงบ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง