การศึกษาพระอภิธรรม

นับตั้งแต่ผมดั้นด้นแสวงหา คำตอบให้กับตัวเอง และในที่สุด มาพบพระอภิธรรม จากไม่รู้จนกระทั่งพอรู้ จากพอรู้จนกระทั่งเริ่มเข้าใจ จากเริ่มเข้าใจก็เข้าสู่เริ่ม สัมผัสรู้ จากเริ่มสัมผัสรู้เริ่มเข้าสู่ เริ่มความสามารถในการจำแนก แล้วก็ ย้อนกลับไปเริ่มต้น ใหม่ เที่ยวนี้พบว่าดีขึ้นกว่าเที่ยวแรกมาก อะไรหลายอย่างที่ตกหล่นไปในเที่ยว แรก ได้มาอีกมากขึ้น สิ่งที่ต้องระมัดระวัง คือ ไม่ตะกรุมตะกราม เดินต่อไปข้างหน้า จนมาถึงที่เดิมที่กลับไป ก้าวต่อไปข้างหน้าอีก

โอ พบอะไรอีกแยะ เริ่มพบว่า คนที่เดินนำหน้าเราบางคนมีทางแยกแปลกๆ เรา ไม่ตามเขาไปโดยไม่หลงลืมปัญญาที่เกิด เราเริ่มใช้ปัญญาช่วยตัวเองมากขึ้น เราเริ่ม รู้สึกว่า เราพึ่งพาใครไม่ค่อยได้แล้ว เราต้องพึ่งแผนที่ลายแทงมากขึ้น เมื่อก่อนนี้เรา อ่านลายแทงไม่เป็น ตอนนี้เราเก่งขึ้น เราขอบคุณใครบางคนที่ให้ แผนที่เรามา มาถึงตรงนี้ เราพบว่าเส้นทางที่เราเดินทางตั้งแต่เริ่มต้น มันเป็นเส้นทางอีกด้าน หนึ่งที่เคยเดินทางมา ตั้งแต่เราจำความได้ ใครบางคนบอกเราว่าเส้นทางนั้น เป็นเส้นทางเดินของ โลกียะ ส่วนเส้นทางนี้เป็นเส้นทางสู่ โลกุตตระ เรายิ่งเดิน เรายิ่ง รู้สึกว่ามันไกลจากเส้นทางเดิมแบบคนละทิศกันเลย เราไม่สามารถเอาประสบการณ์ ในเส้นทางนั้นมาใช้ได้เลย เราพบสิ่งใหม่ๆ ที่เมื่อก่อนหน้านี้ เราพบแต่ในตำรา แต่เดี๋ยวนี้เราพบด้วย "สติและปัญญา" เราระมัดระวังในการใช้ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ

เราพบว่าก่อนหน้านี้เราโดนหลอกทุกอย่าง เราเริ่มพบความจริงมากยิ่งขึ้น จนมาถึงวันนี้ เราเริ่มพบว่าการเดินทางไกล ไม่เห็นต้องใช้ ทรัพย์สมบัติหรือเงินทองอะไร มากเลย เราเคยดิ้นรนหาเงิน หาทรัพย์สิน มามากไม่รู้ว่า มากเท่าไหร่จึงจะพอ แต่วันนี้ เราไม่เห็นค่าของมันเลย เราก็อยู่ได้ ก่อนหน้านี้เรากลัวตาย แต่เดี๊ยวนี้ เรารู้ว่า จริงๆ เราไม่อาจจะตายได้จริง บังคับบัญชายังไงมันก็ยังเกิด เรากลับเดินทางไปสู่วัน สิ้นสุดของการเกิด ชั่วนิจนิรันดร์

เราจะเดินต่อไป ในเส้นทางของมหาบุรุษผู้ซึ่งเป็นผู้ยิ่งใหญ่คนเดียวที่เราเชื่อ เรารัก เราเคารพ สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้และหลายๆ โลกควรบูชา ถึงแม้น ว่าจะใช้เวลานานเท่าใด ถึงแม้นว่าจะไกลแสนไกล เราจะเดินไปให้ถึง โดยมีพระองค์ เป็นผู้นำทางโดย "สติและปัญญา"