มันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป นั่นคือ ตัวปัญญา ... ส.ค.ส. ปี 2557

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

เนื่องในวาระชึ้นปีใหม่ปี 2557 ให้ทุกท่านมีความสุข ความเจริญ ทั้งทางธรรม และทางโลก ห่างไกลความทุกข์ทั้งปวง โดย ข้อความบางตอนจาก

[เล่มที่ 47] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 668

ไม่ทุกข์ การพิจารณาเห็นเนืองๆ ว่าทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่งทั้งหมด ย่อมเกิดขึ้นเพราะ ตัณหา เป็นปัจจัย นี้เป็นข้อที่ ๑ การพิจารณาเห็นเนืองๆ ว่า เพราะตัณหานั่นเองดับเพราะสำรอกโดยไม่เหลือ ทุกข์จึงไม่เกิด นี้เป็นข้อที่ ๒

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณา เห็นเนืองๆ ซึ่งธรรมเป็นธรรม ๒ อย่างโดยชอบอย่างนี้ ฯลฯ

ข้อความบางตอนจากการสนทนาธรรมกับท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ถ้าเราคิดว่า โลภะ เราก็รู้แล้วว่า เป็นลักษณะที่อยากได้ ถ้ามีปัญญาที่รู้ความจริงในขณะนั้นว่าเป็นสี่งที่ไม่น่าต้องการเลย เพราะว่ามันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป นั่นคือ ตัวปัญญา ที่โลภะ อยากได้ต้องการนั่น ต้องการนี่ นั้นเป็น เพราะในขณะนั้นมี โมหเจตสิก ซึ่งเป็นสภาพที่ไม่รู้ความจริงในสี่งที่กำลังเกิด ดับ จึงทำให้เกิดความต้องการในขณะนั้น ในสี่งที่กำลังปรากฏนั้น พอที่จะแยกลักษณะของ โมหะและโลภะที่เกิดร่วมกันได้ไหม เพราะว่า ถ้ารู้ขณะนั้น โลภะ เกิดไม่ได้ แต่เพราะไม่รู้สภาพที่ไม่รู้ลักษณะที่แท้จริงในสี่งนั้น เกิดร่วมกับโลภเจตสิก จึงทำให้เกิดมีความต้องการในสี่งนั้น ความไม่รู้ในลักษณะที่แท้จริง ของสี่งนั้น

พอเข้าใจลักษณะของโมหะ ไหมคะ เพราะฉะนั้น โลภะ ไม่เกิดร่วบกับปัญญา แต่ โลภะ จะเกิด ต้องเกิดกับ โมหะ นี่จะเข้าใจลักษณะของ โมหะ