สนทนาธรรมกลุ่มย่อยที่ อ.สังขละบุรี จ. กาญจนบุรี

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ระหว่างวันที่ ๔ - ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ ท่านอาจารย์ดวงเดือน บารมีธรรม (รองประธานกรรมการมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา) พร้อมด้วยท่าน อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และคณะ ได้เดินทางมาเจริญกุศลที่ศูนย์เด็กเล็ก วัดซองกาเลีย อ.สังขละบุรี จ. กาญจนบุรี (ซึ่งจะได้ชมประมวลภาพกิจกรรม ตลอด จนถึงที่มาที่ไปของการเดินทาง และสารธรรมในการเดินทางมาครั้งนี้ จากพี่วันชัย ภู่งาม ในโอกาสอันใกล้นี้)

วันที่ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ ซึ่งเป็นวันแรกของ การเดินทาง เมื่อจัดเตรียมวัตถุสิ่งของต่างๆ ณ พนธ์นที รีสอร์ท เพื่อมอบให้กับ นักเรียน และชาวบ้าน ซึ่งจะมอบให้ในวันพรุ่งนี้ ก็ต่อด้วยรับประทานอาหาร ในช่วงเย็น หลังจากที่ทางคณะรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว สหายธรรมที่มี ความสามารถในด้านการนวด ก็มาปรนนิบัติท่านอาจารย์สุจินต์ด้วยการนวด ตอบแทนพระคุณท่านอาจารย์ สหายธรรมท่านอื่นๆ ก็ตามมาด้วย นั่งแวดล้อม ท่านอาจารย์ ต่อจากนั้น การสนทนาธรรมในกลุ่มย่อย จึงเกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย โดยที่ไม่ได้มีการตระเตรียมหรือบอกกล่าวไว้ล่วงหน้าเลย เป็นการสนทนาธรรม ในบรรยากาศที่สบายๆ เป็นกันเอง

ก็ขออนุญาตประมวลสาระสำคัญของการ สนทนาธรรมกลุ่มย่อย มาฝากสหายธรรมทุกท่านได้อ่าน ได้พิจารณาร่วมกัน เป็นการเก็บเล็กผสมน้อย ในประโยคสั้นๆ ดังนี้

-มีโอกาสทีจะได้ฟัง ได้สนทนาธรรมเมื่อใด แล้วไม่ละเลยโอกาสนั้้น ก็ย่อมเป็นโอกาสที่จะได้เข้าใจธรรมเพิ่มขึ้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับรูปแบบ วิธีการ

-ทุกคนที่เป็นผู้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมร่วมกัน เป็นญาติสนิทมิตรสหายในทางธรรม

-ไม่ควรลืม มรณสติ เพราะไม่รู้ว่าความตายจะมาถึงเมื่อใด จะทำให้ไม่ประมาทในชีวิต

-มีโอกาสที่ดีแล้วที่จะได้ฟังความลึกซึ้งของพระธรรม ซึ่งไม่ใช่ฟังเพียง แค่วันนี้วันเดียวแล้วจะเข้าใจโดยตลอดหมด ก็ต้องค่อยๆ สะสมไป ขณะนี้ก็ยังเป็นโอกาสของผู้ที่สะสมเหตุที่ดีมา ที่จะได้ฟังได้ศึกษา เพื่อความ เข้าใจถูกเห็นถูก ต่อไป

-ปัญญา ความเข้าใจถูกเห็นถูก มีค่ามหาศาล เงินทองมากมายก็ไม่สามารถซื้อได้

-สะสมอกุศลมากมาย ความไม่รู้นิดนึงๆ ขยายไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็หนาแน่น เหนียวแน่น เมื่อสะสมมาอย่างนี้ สิ่งที่จะขัดเกลาละคลายได้ ก็ต้องด้วยความ เข้าใจพระธรรม, แม้จะมีอกุศล มาก แต่ก็ยังดีที่มีโอกาสได้สะสมปัญญาซึ่งจะต้องค่อยๆ สะสมอบรมไป

-บางคนอาจจะมุ่งหวังอยากจะให้คนอื่นถามปัญหาธรรม "ถามเลย ถามซิ" แต่ความเป็นจริงแล้ว ไม่ควรเป็นผู้จัดการโลก ถ้าหากเรามีความสงสัยในส่วนใดของธรรม ก็สามารถถามได้เลย ไม่ต้องไปบอกให้คนอื่นถาม

-น้อยมากๆ สำหรับผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรม การปฏิบัติผิด มีอยู่ทั่วโลก แต่ก็ยังมีเป็นส่วนน้อย ที่ยังมีโอกาสได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม

-ฟังพระธรรม ไม่ควรท้อถอย, ย่อมเบิกบานที่ได้เข้าใจเพิ่มขึ้น จากการฟังพระธรรมไปทีละเล็กทีละน้อย อย่างนี้ก็จะไม่เป็นทาสของโลภะ ซึ่งต่างจาก "เมื่อไหร่เราจะรู้สักที" อย่างนี้ก็ถูกโลภะครอบงำแล้ว เป็นทาสของโลภะ

-การละคลายความเป็นตัวตน ต้องด้วยความเข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้

-การฟังพระธรรม เป็นการเก็บเล็กเก็บน้อยจนกว่าจะปัญญาจะถึงความ สมบูรณ์พร้อมในที่สุด ซึ่งต้องไม่ลืมว่า ฟังพระธรรมทุกครั้ง เพื่อเข้าใจขึ้น

-เห็น เป็น เห็น ไม่ใช่คิด, สิ่งที่ปรากฏให้เห็น ไม่ใช่คนนั้นคนนี้ เพียงสิ่ง ที่ปรากฏทางตาเท่านั้น ที่ปรากฏให้เห็นได้

-คิดเรื่องอื่นสารพัด แต่ไม่คิดถึงสิ่งที่กำลังปรากฏในขณะนี้เลย

-พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ ทรงแสดงสิ่งที่มีจริง เหมือนๆ กัน ไม่ต่างกัน คำจริง เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นยุคใดสมัยใดก็ตาม

-ตัณหาหรือโลภะ เปรียบเหมือนตาข่าย ดักตรงนั้น ตรงนี้ มีมากมายจริงๆ และสิ่งที่โลภะติดข้องต้องการ ก็ไม่พ้นไปจากกามคุณ ๕ คือ รูปเสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ เป็นที่ตั้งให้เกิดความติดข้อง มากมายทีเดียว

-จักขุปสาทะ (ตา) เป็นรูปที่เกิดจากกรรม กลุ่มของจักขุปสาทรูป นี้ ต้องมีชีวิตินทริยรูปเกิดด้วย แสดงถึงความเป็นจริงของรูปธรรมที่เกิดจากกรรม แตกต่างไปจากลุ่มรูปอื่นที่ไม่ได้เกิดจากกรรม

-ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงขยายพระธรรมเทศนาให้ละเอียด โดยประการต่างๆ ก็เพื่อให้หันกลับเข้ามาที่ความเป็นอนัตตา ของสภาพธรรม คือ ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน.

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และ ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...