วันมาฆบูชา และ วันแห่งความรัก

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

วันมาฆบูชา และ วันวาเลนไทน์

วันมาฆบูชา ปีนี้ 2557 ตรงกับวันวาเลนไทน์ ที่โลกสมมติกัน ว่าเป็นวันแห่งความรัก เพราะฉะนั้น ชาวโลก หรือ บางท่าน ก็อาจจะนึกถึง วันแห่งความรัก ที่เป็นการให้ความรักต่อกัน หากแต่ว่า ในพระพุทธศาสนา ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงความจริงว่า ความรักคือ อะไร

ความรัก มีหลากหลายนัย ทั้งสภาพธรรมที่เป็น กุศล อกุศล ความรัก ทางโลกโดยทั่วไปแล้ว คือ ความติดข้อง ยินดีพอใจ ที่เป็นโลภเจตสิก พระพุทธเจ้าทรงแสดงความจริงว่า เมื่อมีรัก ก็มีทุกข์ คือ มีรัก ที่เป็นกิเลส คือ โลภะ ย่อมมีทุกข์ อาจจะคิดว่าสุข แต่ สุขไม่จริง เพราะ นำมาซึ่งทุกข์มากมาย ความรักที่ดี ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง คือ ความดี กุศลธรรมประการต่างๆ สมดังที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง ตามความเป็นจริงว่า

ถ้าบุคคลรู้ว่าตนเป็นที่รักไซร้ ก็ไม่

พึงประกอบด้วยบาป เพราะว่าความสุขนั้น

เป็นผลที่บุคคลผู้ทำชั่วจะไม่ได้โดยง่ายเลย

เมื่อความตายเข้าถึงตัวแล้ว บุคคล

ย่อมละทิ้งภพมนุษย์ไป ก็อะไร ย่อมเป็น

ของของเขา และ เขาจะพาเอาอะไร

ไปได้ อนึ่ง อะไรเล่า จะติดตามเขาไป

ประดุจเงาติดตามตนไป ฉะนั้น.

จากพระคาถา พระเจ้าปเสนทิโกศล เข้าไปเฝ้าผู้มีพระภาคเจ้า ที่พระวิหารเชตวัน กราบทูลถึงความตรึกนึกคิดของพระองค์เกี่ยวกับผู้ไม่รักตน และ ผู้รักตน ว่าเป็นอย่างไร ความตรึกนึกคิดของพระองค์ มีว่า บุคคลผู้ไม่รักตน คือ ผู้ประพฤติทุจริตทางกาย ทางวาจา และ ทางใจ ส่วนบุคคลผู้รักตน คือ ผู้ประพฤติสุจริตทางกาย ทางวาจา และทางใจ เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงสดับแล้ว ก็ได้ตรัสรับรองว่า เป็นความจริงอย่างนั้น

- ความรักที่ดี ที่เป็นประโยชน์กับตนเอง และ ผู้อื่น คือ กุศลธรรม ความดี ที่ตนเองได้กระทำ ที่เป็นความรัก ที่เป็นเมตตา ไม่ได้หวังผลตอบแทน ไม่ติดข้อง แต่ คิด พูด กระทำ เพื่อประโยชน์กับผู่อื่นอย่างแท้จริง

เพราะฉะนั้น วันมาฆบูชา ที่ตรงกับวันวาเลนไทน์ วันมาฆบูชา จึงมีความสำคัญดังนี้

@ ในวันมาฆบูชาพระสารีบุตรบรรลุเป็นพระอรหันต์

@ วันมาฆบูชา วันเพ็ญเดือน 3 พระพุทธเจ้าทรงปลงมายุสังขาร ใกล้จะปรินิพพาน

@ แสดงโอวาทปาฏิโมกข์ในวันมาฆบูชาที่พระวิหารเวฬุวันที่พระเจ้าพิมพิสารถวาย

โอวาทปาติโมกข์ พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ตรัสคำสอนที่เป็นโอวาทปาฏิโมกข์เหมือนกัน การไม่ทำบาปทั้งสิ้น หมายถึง ไม่ทำบาปด้วยศีล การยังกุศลให้ถึงพร้อม ด้วยสมถและวิปัสสนา การทำจิตของตนให้ผ่องใส หมายถึง ทำจิตให้ผ่องใสจากกิเลสทั้งหมดด้วยการบรรลุ เป็นพระอรหันต์ ไม่ใช่คิดว่าพยายามทำให้จิตผ่องใส แต่จิตจะผ่องใสเพราะไม่มีกิเลส คือเป็นพระอรหันต์

โอวาทปาฏิโมกข์ กับ ความรักที่ดี ที่เป็นสภาพธรรมที่เป็นกุศลธรรม

การไม่ทำบาปทั้งสิ้น เพราะ มีความรัก ความเมตตา กับผู้อื่น เช่น งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ เพราะ มีเมตตา ความหวังดี กับสัตว์นั้น จึงไม่ฆ่า การไม่เบียดเบียน ประทุษร้าย เพราะ มีความรัก ความหวังดีด้วยเมตตากับผู้อื่น การไม่ทุจริต ไม่ลักทรัพย์ เพราะ มีเมตตา หวังดีกับเจ้าของทรัพย์ เป็นต้น เพราะฉะนั้น การไม่ทำบาปทั้งสิ้น ด้วยศีลก็ต้องเพราะ มี คุณความดี มีความรักด้วยเมตตา ที่เป็นกุศลธรรม

การยังกุศลให้ถึงพร้อม ผู้ที่ปรารถนาความสุขเพื่อตน มีความรักในตนเอง ย่อมกระทำสิ่งที่ดี มีประโยชน์ นั่นคือ การทำความดี โดยเฉพาะ การทำกุศลให้ถึงพร้อม คือ การเจริญอบรมปัญญา ศึกษาพระธรรม เพราะ ความดีเท่าไหร่ก็ไม่พอ ไม่มีทางถึงพร้อม นอกเสียจากการเจริญอบรมปัญญา นี่คือ การให้สิ่งที่ดีกับตนเอง เป็นการรักตนเองที่ถูกต้อง เพราะ ไม่เป้นการทำร้ายตนเอง ด้วยกิเลส แต่ เป็นการละกิเลส สมดังที่พระพทธเจ้าตรัสว่า ผู้ที่รักตน คือ ผู้ที่ทำความดีทางกาย วาจา และ ใจ

การทำจิตของตนให้ผ่องใส การดับกิเลสหมดสิ้น ชื่อว่า ทำจิตให้ผ่องใสจากกิเลส เป็นความรักตนเอง ที่ประเสริฐที่สุด เพราะ ไม่ต้องทำให้ตนเองจะต้องมาทกุข์ อีกเลยในการเกิดในสังสารวัฏฏ์ เพราะฉะนั้น ผู้ที่รักตนสูงสุด คือ ผู้ที่ดับกิเลสได้หมดสิ้น เป็นความรัก ที่ไม่เจือด้วยกิเลสเลย จึงเป็นโสภณจิต จิตที่ดีงามของ พระอรหันต์ อันเป็นความรักที่บริสุทธิ์จริงๆ ครับ

พระพุทธเจ้า ทรงมอบประทาน พระโอวาทปาฏิโมกข์ กับ พุทธบริษัท อันแสดงถึงความรัก ความเมตตา สูงสุด เหนือบุคคลใด ต่อ สัตว์โลก อันเป็นความรักที่บริสุทธ์ ปราศจากโลภะ ความติดข้อง ที่ไม่ได้หวังผลตอบแทน แต่ เพื่อประโยชน์กับผู้นั้นให้เกิดปัญญาของตนเอง และ ละกิเลส อันเป็นเหตุแห่งทุกข์

ดังนั้น เมื่อถึง วันมาฆบูชา และ ตรงกับวันวาเลนไทน์ หรือ ให้เคียงกันวันนั้น ก็พึงสำเหนียก ถึง พระพุทธเมตตา ที่ทรงแสดงความรักกับชาวโลก และ นึกถึงพระพุทธเมตตา ที่มีพระมหากรุณา และ ความรักที่บริสุทธิ์ ประทานมรดก คือ พระธรรม ในวันนี้ที่แสดง พระธรรม ให้สัตว์โลกได้เข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริง ที่จะ ไม่ทำบาปทั้งสิ้น ยังกุศลให้ถึงพร้อมและ ทำจิตให้บริสุทธิ์ด้วยการฟัง ศึกษาพระธรรม

เพราะฉะนั้น วันมาฆบูชา วันวาเลนไทน์ หรือ วันไหนๆ ก็เป็นเครื่องเตือนที่จะเป็นการแสดงออกทางกาย วาจา และใจเหมาะสมที่สุด กับบุคคลอื่น คือ การทำความดีให้กันแม้ไม่มีดอกกุหลาบ ไม่มีดอกไม้ แต่ มีความหวังดี ทำกุศลประการต่างๆ ให้กับผู้อื่น ขณะนั้นก็เป็นความรักที่ปราศจากความต้องการ ก็นำความสุขมาให้กับทั้งสองฝ่าย และ ไม่ลืมผู้มีพระคุณ มี บิดา มารดา เป็นต้น ตอบแทนพระคุณท่านเท่าที่ทำได้ และทำความดีทุกประการ และ ศึกษาพระธรรม อันเป็นการตอบแทนความรักของพระพุทธเจ้า ด้วยการเข้าใจพระธรรม ครับ

หากนึกถึงความรัก ในวันวาเลนไทน์ และ ในวันมาฆบูชา สิ่งที่ควรระลึกถึงเสมอ คือ การทำความดี และ ศึกษาพระธรรม เป็นสิ่งที่แสดงถึงความรักที่บริสุทธิ์ที่สุด และ เป็นประโยชน์กับตนเอง และ ผู้อื่นด้วย ครับ ขออนุโมทนา