โลภะไม่เคยหยุด

ต่อเนื่องจากที่ได้สนทนาพระสูตร ที่มูลนิธิ และ ที่บ้านสินสมุทร จ.ราชบุรี ข้อความบางตอน... พระพุทธนิมิต ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ผู้ที่มีความเห็นอย่างไร ผู้มีศีลอย่างไร จึงกล่าวว่าเป็นผู้สงบ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ผู้ที่ไม่มีตัณหา แม้ในอดีต และอนาคตก็ไม่มีตัณหาความติดข้อง ว่าเป็นผู้สงบ สูงสุดคือพระอรหันต์ ผู้ปราศจากกิเลสไม่มีกิเลสเกิดขึ้นอีกเลย การที่จะรู้เหตุของความติดข้อง ก็ต้องเกิดจากการฟังให้เข้าใจความจริงของสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ ไม่เช่นนั้นความไม่รู้ความจริงของสิ่งที่มีจริง จึงยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นสัตว์ บุคคล เป็นสิ่งต่างๆ เรื่องราวต่างๆ ทุกข์สุขก็ตามมา ไม่สามารถที่จะดับการเกิดขึ้นและดับไปของสภาพธรรมได้เลย สำหรับผู้ที่ไม่รู้เหตุ และการฟังเพียงเล็กน้อย นิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่เป็นเหตุให้ละคลาย ความไม่รู้ และความติดข้องได้

ในชีวิตประจำวันกิเลสอกุศลเกิดมาก โดยเฉพาะ โลภะไม่เคยหยุด เพียงแค่ลืมตาเห็นดอกไม้ ก็ติดข้องพอใจแล้ว อาหารก็อร่อย... ติดข้องในสิ่งที่ปรากฏไม่มากก็น้อยเมื่อไม่ได้สิ่งที่พอใจก็ขุ่นเคืองใจ วันหนึ่งๆ เต็มไปด้วยความไม่รู้และอกุศลจิต เต็มไปด้วยเรื่องราวของความไม่รู้ แสวงหาแต่สิ่งที่ทำให้สุขใจ แม้สุขโสมนัสก็แปรเปลี่ยนไปแสวงหาความสุขโสมนัสต่อไปอีกเรื่อยๆ การแสวงหาเพื่อความสุขโสมนัสเพื่อได้สิ่งที่ได้มาชั่วคราว เป็นโทษ ตลอดชีวิตแสวงหาแต่สิ่งที่เป็นโทษ แต่ความสุขใจที่จะไม่เป็นโทษนั้น ถ้าไม่อยู่ไปวันๆ ด้วยความไม่รู้ แต่อยู่ไปวันๆ ด้วยความรู้ สามารถที่จะเข้าใจขึ้นๆ ด้วยการมีโอกาสได้ฟังธรรม มีโอกาสเข้าใจพระธรรม ความปีติโสมนัสก็เพิ่มขึ้น จากการได้ค่อยๆ รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ทรงตรัสรู้ ได้ทรงแสดงความจริงให้ได้รู้ว่า ประโยชน์จริงๆ คือ การเข้าใจถูกเห็นถูกในสิ่งที่กำลังปรากฏ เห็น มีจริงเป็นธรรมความรู้อย่างนี้รู้ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรม ๔๕ พรรษา พระธรรมแต่ละคำลึกซึ้ง ต้องค่อยๆ ฟังให้เข้าใจตามลำดับ เริ่มต้นที่ ธรรมคืออะไร ขั้นต้นที่ควรเข้าใจให้ละเอียด โดยไม่ข้ามขั้น ค่อยๆ เข้าใจความจริงทีละน้อย วันหนึ่งก็สามารถเข้าใจสิ่งที่มีจริงขณะนั้น จนสามารถดับกิเลสได้ในที่สุด ปีติโสมนัสจะเพิ่มขึ้นๆ ทุกครั้งที่มีความเข้าใจ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...