จิตอกุศลบาปไหม
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบมีความคิดไม่ดี เข้ามาแทรกในความคิดตลอด เมื่อรู้ตัว ก็พยายามยับยั้งและบอกว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งไม่ดี เช่น เมื่อผมเข้าทำวัตรเย็นแล้ว มีความคิดแทรกขึ้นมาว่า ท่าสวดผิดจะลาสิกขา ผมก็งง มากทำไมคิดแบบนั้น ทั้งที่ไม่มีความคิดแบบนั้นมาก่อน มันจะแทรกมาโดยไม่ทันรู้ตัว พอมีสติก็พูดในใจว่า มันบาป คิดอะไรอย่างนั้น หลังจากนั้นผมก็ไม่สบายใจ กลัวจะเป็นบาป จะเป็นอะไรไหมครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บาป มีได้ เพราะอาศัย จิต เจตสิกที่เกิดขึ้น คือ เป็นจิตที่ไม่ดี เพราะประกอบด้วยเจตสิกที่ไม่ดี มีโลภะ โทสะ โมหะ เป็นต้น เพราะฉะนั้น บาปจึงมีหลายระดับ คือ ขณะที่เป็นอกุศลจิต และขณะที่ทำอกุศลกรรม ที่เป็นการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดคำหยาบ พูดส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ เป็นต้น ขณะที่เป็นบาปที่มีกำลังและสามารถทำให้ส่งผลได้รับวิบาก คือ ผลของกรรมได้ มีการเกิดในอบายภูมิ ซึ่งขณะที่คิดในใจ เป็นอกุศลจิต เป็นบาป ที่ไม่ให้ผลให้ได้รับสิ่งไม่ดี ครับ เพียงสะสมเป็นอุปนิสัยที่ไม่ดีเท่านั้น ครับ ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
คิด เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ในฐานะที่ยังเป็นผู้มีกิเลส ขณะที่คิดย่อมเป็นกุศลบ้าง เป็นอกุศลบ้าง ขึ้นอยู่กับการสะสมมาของแต่ละบุคคลจริงๆ ว่าจะเป็นจิตประเภทไหน เพราะเหตุว่าเวลาที่จิตเกิดนั้น ไม่ได้เกิดเพียงจิตเท่านั้นยังมีเจตสิก (สภาพธรรมที่เกิดร่วมกับจิต) เกิดร่วมด้วย ซึ่งเป็นสภาพธรรมที่ปรุงแต่งจิต ให้เป็นจิตที่ดีก็มี ปรุงแต่งให้เป็นจิตที่ไม่ดี ก็มี ขณะที่คิดไม่ดีเป็นอกุศล เมื่อเป็นอกุศลจะบอกว่าดีไม่ได้ ก็ต้องเป็นสภาพที่ไม่ดี
ดังนั้น การมีโอกาสได้ฟังพระธรรม ได้ศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวัน ย่อมเป็นสิ่งที่ดี และ มีค่าต่อชีวิตเป็นอย่างยิ่ง เพราะเมื่อความรู้ความเข้าใจค่อยๆ เจริญขึ้นไปตามลำดับ ย่อมเป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้กุศลธรรมประการต่างๆ เจริญขึ้นได้ในชีวิตประจำวัน, คิด ก็คิดดี เมื่อคิดดีแล้ว การกระทำทางกาย และทางวาจา ก็ย่อมจะดีด้วยเหมือนกัน ความเข้าใจพระธรรม จึงเกื้อกูลให้กุศลธรรมทั้งหลายเจริญขึ้นในชีวิตประจำวันอย่างแท้จริง ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
