ฟังไว้ ฟังไว้... เข้าใจไหม
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขณะนี้ ความเข้าใจยังน้อย หรือยังไม่เข้าใจพระธรรมเลย จึงต้องฟังไว้ ฟังไว้ให้เข้าใจสิ่งที่มีจริง ที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง ฟังให้เข้าใจขึ้นๆ ฟังธรรมไม่ได้ฟังเรื่องอื่น เพราะฉะนั้น สนทนาธรรมเพื่อเข้าใจธรรม เข้าใจสิ่งที่มีจริงให้ถูกต้อง ไม่ใช่ฟังสิ่งอื่น สนทนาสิ่งอื่น เรื่องอื่น คนอื่น นอกจากสนทนาธรรมเพื่อเข้าใจธรรม ขณะนี้ที่กำลังฟังธรรมย่อมมีศรัทธา แต่ใครรู้ว่าขณะนี้มีศรัทธา ไม่รู้ แต่เข้าใจได้ว่ามีศรัทธา ขณะที่ฟังเข้าใจอยู่นี้มีศรัทธา มีวิริยะ มีสติ... ทั้งหมด ไม่ใช่เรา เป็นธรรมแต่ละอย่างเกิดขึ้นทำกิจ
ถ้าไม่มีศรัทธาที่จะเข้าใจ เห็น ได้ยิน... แล้วจะเข้าใจอะไร ฟังไว้ ฟังไว้ ให้เข้าใจก่อน ขณะนี้มีศรัทธาที่จะเข้าใจเห็น ที่กำลังเห็นหรือยัง ยังไม่มี เพราะความเข้าใจยังไม่พอ จึงต้องฟังไว้ ฟังไว้ อย่างมั่นคงว่าเป็นอย่างนี้ ไม่เป็นอย่างอื่น แม้ขณะนี้ยังรู้ไม่ได้ แต่ฟังไว้ว่า ความจริงเป็นอย่างนี้ ฟังไว้ว่ายังรู้ไม่ได้ จนกว่าจะมีความเข้าใจที่ถูกต้องขึ้น ฟังไว้ว่าสภาพธรรมทั้งหลาย เป็นอนัตตา ฟังไว้อย่างมั่นคงว่า แต่ละขณะที่เกิดขึ้นเป็นจริงแต่ละอย่างที่เกิดขึ้นทำกิจ ขณะนี้ความเข้าใจยังน้อยมาก จึงต้องฟังไว้ก่อน ความเข้าใจที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นจะละความหวัง ละความไม่รู้ ค่อยๆ ฟังไว้ เข้าใจไว้ เพื่อละอนุสัยไม่ให้อกุศลเกิดขึ้นอีกเลย
พูดเรื่องศรัทธา พูดเรื่องเห็น ได้ยิน... แล้วมีศรัทธาที่จะเข้าใจสิ่งที่มีจริงหรือเปล่า? ศรัทธาเพียงฟัง... แต่ศรัทธาที่จะเข้าใจ เห็น มีไหม
พระสูตรที่สนทนากันนั้น ก็กล่าวถึงสิ่งที่มีจริง ฟังไว้ ฟังไว้ เป็นธรรม ไม่ใช่เรา ศึกษาธรรมเพื่อรู้ว่า ไม่ใช่เรา ฟังไว้ ฟังไว้ เข้าใจไหม
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...
ฟังไว้ ฟังไว้ ทุกสิ่งที่ฟังแล้วเข้าใจไม่สูญหาย สะสมเพื่อชำระจิต ค่อยๆ ละคลายความไม่รู้ เพื่อที่จะค่อยๆ เข้าใจสิ่งที่ปรากฏตามความเป็นจริง
ฟังไว้ ฟังไว้ ฟังเพื่อเข้าใจ ขณะนั้นเป็นการละความต้องการและละความไม่รู้ด้วย
ฟังไว้ ฟังไว้ ทุกครั้งที่ได้ยินแล้วเข้าใจ มีประโยชน์ตรงที่ได้เข้าใจ ประโยชน์จริงๆ คือ เข้าใจพระธรรม
ขอบคุณ และอนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง การที่ดิฉันฟังธรรมะที่บรรยายโดยท่านอาจารย์สุจินต์ และคณะวิทยากรทั้งหลาย ขอยอมรับว่าครั้งแรกมีดิฉันที่เป็นผู้ฟัง เพราะกลัวการตกไปอบาย แต่พอฟังไป พิจรณาไป ก็เกิดความเข้าใจว่า หากมีความมั่นคงในพระรัตนไตรอย่างไม่คลอนแคลน ก็เข้าใจได้ว่าอะไรจะเกิด ไม่มีตัวตนที่จะทำอะไรได้ เป็นธรรมะทุกอย่าง ทำกิจของตนของตน
มีทางเดียวคือค่อยๆ อบรมความเห็นถูก ขั้นการฟังให้มั่นคง อย่าข้ามลำดับ อย่าลืมว่า ธรรมะทำกิจของตนๆ พิจารณาไป หลงลืมสติบ้างก็เป็นธรรมดา หรือธรรมะ เดี๋ยวนี้ดิฉันระลึกการเห็นว่าเห็นแต่สี มีสีปรากฎ จิตเห็นทำหน้าที่ของเขา บ่อยๆ จนเข้าใจ เมื่อใดก็ตามหากมีธรรมะปรากฎให้ระลึก ปกติ ขณะนี้เท่านั้น ก็จะระลึกทันที บ้างหลงลืมสติ แต่ไม่ใช่ไปจดจ้อง ยอมรับว่าจิตผ่องใส แต่ไม่ติดสภาพที่ผ่องใสนั้นๆ ช้าเพราะปัญญาอ่อน
ขออนุโมทนาค่ะ
