มีเจตนาดี พาหมาไปทำหมัน แต่ทำให้หมาต้องตาย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน ซึ่งสำหรับเรื่องที่กล่าวมา ไม่ได้เป็นบาป เพราะไม่ได้มีเจตนาทำร้าย ไม่ได้มีเจตนาเบียดเบียนแต่อย่างใด ส่วนสัตว์จะตาย หรือไม่ตายนั้นก็ตามกรรมของสัตว์ เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า สัตว์นั้นตายแต่อย่างใดครับ ที่สำคัญ ถ้าจะสงสารสัตว์ ควรสงสารตนเองที่มีกิเลส และจะต้องเกิด ตาย ทุกข์ไม่มีที่สิ้นสุด ตราบเท่าที่ไม่มีปัญญาที่สามารถละกิเลสได้ อุทาหรณ์เรื่องนี้ จึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่จะทำให้รู้ว่า ควรหรือไม่ที่จะเห็นประโยชน์ของการเจริญอบรมปัญญา ที่ได้พบพระพุทธศาสนาแล้ว ที่เป็นหนทางดับทุกข์ ก็ควรที่จะศึกษาพระธรรมตามความเป็นจริง เพราะมิฉะนั้นก็เป็นทุกข์อยู่ร่ำไป ไม่มีที่สิ้นสุดครับ พระธรรมเท่านั้นที่ทำให้คิดถูก และเป็นที่พึ่งกับชีวิตอย่างแท้จริง ขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สัตว์โลกมีกรรมเป็นของของตน เมื่อมีการเกิดก็ต้องมีการตายเป็นธรรมดาขึ้นอยู่กับว่าจะเร็วหรือช้าเท่านั้นเอง สิ่งที่จะเป็นประโยชน์กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว คือ ทำบุญอุทิศไปให้ เพราะการร้องไห้ เศร้าโศกเสียใจ ไม่เป็นผลดีแต่ประการใด มีแต่จะสะสมพอกพูนอกุศลให้มากขึ้น และที่จะมีความเข้าใจถูกในทางธรรมตรงตามพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ก็ต้องเริ่มฟังเริ่มศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ ถ้าไม่ได้มีเจตนาฆ่าผู้อื่นให้ตาย ก็ไม่มีบาปแต่ประการใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ เพราะฉะนั้นก็ขอให้เบาใจได้ และขอให้มีความมั่นคงที่จะสะสมความดีและอบรมเจริญปัญญาต่อไปครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

สำคัญที่เจตนา เราหวังดีต่อสุนัข ไม่ได้มีเจตนาร้าย สุนัขตัวนั้นอาจไปอยู่ที่อื่นยังไม่ตาย และถ้าเขาตายจริง เขาก็ไปตามกรรมของเขา เราเองก็จะต้องตายเหมือนกันในวันหนึ่ง จึงไม่ควรประมาทในการเจริญกุศลทุกประการ ค่ะ

ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณ Cindy เจ้าของกระทู้นะคะ เพราะตัวเองก็เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กัน แต่แย่กว่าคุณ Cindy เสียอีกคือ ขับรถทับลูกแมวตาย แมวนี่ก็ไม่ได้ตั้งใจเลี้ยง แต่เห็นแล้วสงสารทั้งแม่แมวลูกแมว จึงได้ให้อาหาร ขณะที่จะออกจากรถก็ดูใต้ท้องรถแล้วนะคะว่าไม่มีแมวอยู่ข้างใต้ ขับออกประตูบ้านไปแล้วและถอยหลังมาเพื่อจอดรถเพื่อปิดประตูบ้าน จังหวะนั้นแหละค่ะที่ทับโดนลูกแมวซึ่งไม่ทราบว่าโผล่มาจากไหน ดิฉันในขณะนั้น จิตใจเป็นอกุศลเต็มๆ คือทั้งตกใจทั้งกลัว ทั้งฟุ้งซ่าน ถึงจะไม่ได้เจตนา ก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี ศึกษาพระธรรมแล้ว จึงพอเข้าใจว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วแต่เหตุปัจจัย จะห้ามไม่ให้แมวไม่ให้สุนัขตายก็ห้ามไม่ได้ จะไม่ให้ตกใจไม่ให้กลัวไม่ให้ฟุ้งซ่านก็ห้ามไม่ได้ เพราะเรายังเป็นคนธรรมดาๆ จึงเห็นประโยชน์ของพระธรรมที่จะช่วยขัดเกลา ซึ่งก็ต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปน่ะค่ะ ยังไงก็ขออนุโมทนาที่คุณ Cindy ที่มีจิตเมตตากรุณาต่อสัตว์นะคะ

ความยึดมั่นว่าเป็นของเรานี่ร้ายมาก ทำให้เราทุกข์ และหลงผิดสร้างกรรมใหญ่โตได้ ได้ยินคนเล่าว่า เจ้าของลูกแมวถึงกับจับงูจงอางขึงเพื่อผ่าท้องทั้งเป็น เพราะความโกรธที่กินลูกแมวของตัวเอง นี่คือโทษที่น่ากลัวมากๆ ของการไม่ได้รู้พระธรรม ขอตั้งจิตให้ได้ฟังพระธรรม เข้าใจพระธรรม รู้คุณของพระธรรม มั่นคงในพระธรรมทุกภพทุกชาติจนถึงชาติสุดท้ายด้วยเทอญ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ