เหตุ แห่ง ความเป็นเรา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง

กราบเท้า บูชา พระคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนาสำหรับกุศลทุกประการของทุกๆ ท่านค่ะ

ด้วยความเคารพยิ่ง จาก ธิดารัตน์ เดื่อมขันมณี (ใหญ่ราชบุรี)

ถอดคำบรรยายธรรม จากไฟล์เสียงของ บ้านธัมมะ>ฟังธรรม> เริ่มด้วยความเข้าใจ

เหตุแห่งความเป็นเรา

สภาพธรรมะ จะ เกิดดับ สลับกัน อย่างรวดเร็ว จน ปรากฏ เป็น ทั้งเห็น ทั้งได้ยิน ทั้งได้กลิ่น หรือว่า จะลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส คิดนึก ยังไม่ปรากฏว่า “มี เฉพาะ สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพียงอย่างเดียว” เช่น “แข็ง” ธรรมะ เป็นสิ่งพิสูจน์ได้“ ในขณะนี้“ แข็งกำลังปรากฏ แน่ๆ แต่ ก็ เพราะ “การ-เกิดดับ-สลับกัน อย่างรวดเร็ว ของสภาพธรรมะ” ทำให้สภาพธรรมะ ไม่ได้ปรากฏเพียงอย่างเดียว เพราะเหตุว่า ในขณะที่ “รู้สึก-แข็ง” ทางตา ก็กำลัง”เห็น” หรือ ในขณะที่ กำลัง”ได้ยิน” ในขณะนี้ ทางตา ก็ยัง กำลัง”เห็น” อีก ทางใจ ก็ ”คิดนึก”

เพราะฉะนั้น ก็จะ เห็นได้ ว่า สำหรับ การที่ “สติ” -เพียง-เริ่ม-เกิดขึ้น “ระลึก” ลักษณะของ-สภาพธรรมะ ไม่ผิด เพราะเหตุว่า “แข็ง-มี-จริง” แล้วแต่ว่า ขณะใด-สติระลึก แต่ว่า ยัง-ไม่-สามารถ-ที่จะ ปรากฏ-เพียง-เฉพาะ “แข็ง” อย่างเดียวเท่านั้น โดยเฉพาะ ยัง-มี-ความรู้สึก-ว่า “เป็นเรา” หรือว่า “เป็น -รูปร่าง อิริยาบถ” ตั้งแต่ ศีรษะ ตลอด เท้า เช่น กำลังลงกระได ยังมีความรู้สึกว่า “เป็นเรา” กำลังลงกระได แล้วก็ มี รูปร่างจริงๆ ทั้งหมด “เป็นเรา” แน่ๆ จนกว่า เมื่อไหร่ ปัญญา จะ-อบรม-เจริญขึ้น จนกระทั่ง “เรา-ไม่มี” เพราะเหตุว่า “รูปร่าง”...ไม่ได้-ปรากฏ-ร่วม-ด้วย

ในขณะที่ “แข็ง” เพียง”แข็ง”เท่านั้น-ที่ปรากฏ เมื่อไหร่ ที่จะ “ย่อ”..... “สิ่ง-ซึ่ง-เคย-ใหญ่โต” “เป็นรูปร่างสัณฐาน” ...... “ตลอดทั้งตัว” จนกระทั่ง เหลือเพียง ลักษณะ-เดียว-ของสภาพธรรมะ ที่ปรากฏ เท่านั้น จริงๆ เมื่อนั้น จึงจะเห็นได้ว่า “แข็งนั้น”......”ไม่ใช่เรา” จะ-เป็นเรา-ไปได้-ยังไง หรือว่า ขณะที่เพียง ”แข็ง-ปรากฏ”

“มานะ มี ได้ไหม” ว่า “เป็นเรา – สำคัญมาก” ในขณะที่ “เพียง-แข็ง-เท่านั้น” ที่ปรากฏ แต่ว่า ตราบใด ที่ ยังไม่เป็น อย่างนั้น “ความสำคัญ“ ใน”แข็ง” หรือว่า -ในอิริยาบถ หรือว่า ในกิริยาท่าทาง หรือว่า ในอากัปกิริยาต่างๆ ก็-ยังมีได้-ว่า “เรา” เพราะฉะนั้น ก็จะเห็นได้ว่า ถ้า “สักกายทิฏฐิ” หรือ “ความสำคัญ -ยึดถือ -สภาพธรรมะ ว่า -เป็นตัวตน” “ยัง-ไม่-ดับ-หมดสิ้น-จริงๆ ” ….. “เพียงแข็ง” ...... “มี - ความเห็นผิด” ว่า”เป็นเรา” ก็ได้ หรือว่า เห็นว่า ”เป็นของเรา” เท้าของเรา ก็ได้ หรือว่า เห็นว่า “เป็นเรา” “มี ความสำคัญ” ใน ”แข็ง” ที่กำลังปรากฏในขณะนั้น ก็ได้