ไม่รู้ว่า เขาเป็นพาล
จะมีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง หรือจะพึ่งผู้อื่น พระพุทธองค์ตรัสรู้ความจริงของสิ่งที่มีจริงๆ สิ่งที่มีจริง เป็นธาตุทั้งหมด เป็นธาตุ จึงไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา หนทางเดียวที่จะมีพระพุทธองค์เป็นสรณะ ที่พึ่งที่แท้จริง ก็ต้องฟังพระธรรมที่ทรงแสดงไว้ดีแล้ว ทรงแสดงหนทางที่จะให้เข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏในชีวิตประจำวัน ก็คือการอบรมความเข้าใจถูก เห็นถูก ในสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏว่า เป็นเพียงธรรมเป็นธาตุ ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน
ทรงแสดงการคบบัณฑิตไม่คบ คนพาล เป็นมงคล ชีวิตประจำวันไม่พ้นจากมงคล ๓๘ และทุกมงคลเนื่องด้วยปัญญาทุกข้อ บัณฑิตแนะนำแต่สิ่งที่ดี ทางแห่งความเจริญขึ้นของปัญญา หากมีคนบอกให้มีสติ บอกให้ไปปฏิบัติ บอกให้ไปทำวิปัสสนา ไปทำให้เป็นพระโสดาบัน ทำไม่ได้แน่นอน เพราะไม่เข้าใจธรรม ไม่เข้าใจความเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังเป็นตัวเราที่มีสติ เป็นเราไปปฏิบัติ เราทำวิปัสสนา เป็นเราตลอด แล้วจะหาความจริงได้จากที่ไหน? เราจะศึกษามงคลแต่ละข้อด้วยความเป็นเราหรือจะประพฤติปฏิบัติตามมงคลด้วยความเข้าใจ ไม่เชื่อผู้อื่น
แม้แต่ท่านอกิตติดาบสยังกล่าวการไม่คบคนพาลได้เป็นการดี เพราะภัยทั้งหลายเกิดจากคนพาล แม้กระทั่งพระเจ้าอชาติศัตรู ท่านคบคนพาลอย่างท่านพระเทวทัติ มิเช่นนั้น ท่านจะได้เป็นพระโสดาบัน คนพาลไม่เคยนำความเจริญมาให้เลย
... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...
ขอร่วมสนทนาด้วยคนครับ
ถ้ากระผมไม่ได้มาฟังพระธรรมคำสอนของท่าน อาจารย์ สุจิตต์ บริหารวนเขตต์ กระผมก็จะยังไม่เข้าใจความหมายของ คำว่าไม่คบคนพาล ไม่คบอย่างไร เพราะเมื่อไม่มีความเข้าใจแล้ว คนพาลก็คือบุคคลที่ไม่น่าคบ ไม่น่าเข้าใกล้ เมื่อใดเห็นคนพาล หรือคนที่สะสมนิสัยไม่ดี จิตก็คิดอกุศลไปกับการพบเห็น (ตอนนั้นก็ยังไม่มีความรู้เลยว่า กำลังสะสมอกุศลเพิ่มเติมไว้ในจิต)
เมื่อไม่นานมานี้ กระผมได้ฟังสนทนาธรรม ย้อนหลังของมูลนิธิเผยแพร่พระพุทธศาสนา กระผมก็ได้เข้าใจความหมายของ คำว่าพาลหรือ คนพาล ซึ่งความจริง คนพาลก็เป็นธัมมะที่เกิดขึ้นกับจิต จิตที่มีความเข้าใจที่ผิด ที่คิดว่า คนพาลเป็น บุคคลที่ไม่น่าคบ ไม่ชอบ และน่ารังเกียจ ถ้ามีความเข้าใจเสียใหม่ว่า คนพาลก็มีอยู่ในตัวเองอย่างมากมาย เพราะเวลาคิดไม่ดีกับผู้อื่น ผลที่ได้รับก็คือ จิตนี้สร้างอกุศลมากเพิ่มขึ้น ความเป็นคนพาลก็มากยิ่งขึ้น แล้วจิตนี้จะกล้าคิดว่าเขาเป็นคนพาลอีกหรือ
กระผมก็ขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ สุจินต์ ที่คำอธิบายของท่าน และคณะอาจารย์วิทยากร ทำให้ผมเข้าใจเรื่องของ คนพาลมากขึ้น
ปริญญา
เรียนสนทนากับพี่ปริญญาด้วยค่ะ เมตตาเองเมื่อก่อนก็คิดเหมือนพี่เช่นกัน เมื่อได้มาฟังธรรม ท่านอาจารย์สอนให้เป็นผู้ตรง ธรรมที่เป็นกุศลเป็นพาลไม่ได้เลย ธรรมที่เป็นอกุศลก็เป็นพาล เราเองเป็นคนพาลเกือบทั้งวันก็ยังไม่รู้ตัว เมื่อฟังธรรมแล้วก็ยังเป็นคนพาลเกือบทั้งวัน แต่เริ่มดีขึ้นที่ได้เข้าใจธรรมขึ้นว่า ชีวิตประจำวันสะสมอกุศลมากมาย มีเพียงความเข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏทีละน้อยที่ค่อยๆ สะสมไป ที่จะค่อยๆ ละความไม่รู้ เมื่อความเข้าใจธรรมเพิ่มขึ้น ความประพฤติเป็นไปในชีวิตประจำวันย่อมค่อยๆ ขัดเกลาขึ้น
แต่สมัยนี้ มีแต่คนไปคบคนพาลกันมาก ไปที่ไหนก็มีแต่คนชวนไปปฏิบัติกันโดยไม่มีความเข้าใจธรรมอย่างแท้จริง เมื่อก่อนเมตตาก็เคยไปปฏิบัติมาหลายที่ คบคนพาลโดยไม่ได้พิจารณาเลยว่า เขาสอนให้เข้าใจธรรมตามความเป็นจริง ตรงตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงหรือไม่ เขาสอนให้มีสติไปรู้แข็ง เราก็ทำตามที่เขาสอน เอาสติไปรู้แข็ง เอาสติไปตามรู้จิตคิด จิตฟุ้งซ่าน ให้มีสติไปรู้โกรธ.... ทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าธรรมคืออะไร สติเป็นธรรมอย่างไร ธรรมเป็นอนัตตาอย่างไร ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครได้อย่างไรก็ไม่รู้ ก็เอาเรานี่เองเป็นสติไปตามดู ตามรู้ เป็นเราทำตลอดก็ไม่รู้ บุญที่ได้ทำมาแต่ปางก่อนจริงๆ ที่ได้มาพบบัณฑิตอย่าง ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ จึงได้เข้าใจธรรมได้บ้างว่าไม่มีใครทำธรรมใดๆ ให้เกิดขึ้นได้เลย หนทางเดียวคือฟังให้เข้าใจธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง ความเข้าใจที่จะเป็นปัจจัยให้สติเกิดระลึกรู้ลักษณะสภาพธรรมตรงตามความเป็นจริงได้ค่ะ
.... ขออนุโมทนาด้วยค่ะ...
