คุณธรรมคือขันติและตบะ [เอกราชชาดก]

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 58] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔- หน้าที่ 393

๓. เอกราชชาดก

คุณธรรมคือขันติและตบะ

[๕๑๐] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นเอกราช พระองค์ เสวยกามคุณอันบริบูรณ์อย่างยิ่งในกาลก่อน มาบัดนี้ พระองค์ถูกโยนลงในบ่ออันขรุขระ เหตุไรจึงมิได้ละพระฉวีวรรณและพระกำลังกาย ที่มีอยู่แต่เก่าก่อนเสียเลย.

[๕๑๑] ข้าแต่พระเจ้าทุพภิเสน ขันติและตบะ เป็นคุณธรรมที่หม่อมฉันปรารถนามาแต่เดิม แล้ว บัดนี้ หม่อมฉันได้สิ่งปรารถนานั้นแล้ว เหตุไรจะพึงละฉวีวรรณและกำลังกายที่มีอยู่ แต่เก่าก่อนเสียเล่า

[๕๑๒] ข้าแต่พระองค์ผู้เปรื่องยศ มีปัญญาญาณ ทนทานได้เป็นพิเศษ ได้ทราบมาว่า กิจที่ควร ทำทุกอย่าง หม่อมฉันทำให้สำเร็จแล้ว ทั้ง ได้ยศอันยิ่งใหญ่อันมีในกาลก่อน หม่อมฉัน จึงไม่ละฉวีวรรณและกำลังกายที่มีอยู่แต่เก่าก่อน

[๕๑๓] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งปวงชน สัตบุรุษทั้งหลายบรรเทาความสุขด้วยความ ทุกข์ หรือบรรเทาความทุกข์อันยากที่จะทน ได้ด้วยความสุข เพราะเป็นผู้มีจิตเยือกเย็น ยิ่งนัก ในความสุขและทุกข์ทั้งสองอย่าง ย่อมเป็นผู้มีจิตเป็นกลางทั้งในความสุขและทุกข์ ดังตราชูฉะนั้น.

จบเอกราชชาดกที่ ๓