ว่าด้วยความเบื่อหน่ายร่างกาย [กายนิพพินทชาดก]

[เล่มที่ 58] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔- หน้าที่ 333

๓. กายนิพพินทชาดก

ว่าด้วยความเบื่อหน่ายร่างกาย

[๔๗๘] เมื่อเราถูกโรคอย่างหนึ่งถูกต้อง ได้เสวยทุกขเวทนาอย่างสาหัส อันทุกขเวทนาเบียดเบียนอยู่ ร่างกายนี้ก็ซูบผอมลงอย่างรวดเร็ว ดุจดอกไม้ที่ทิ้ง ตากแดดไว้ที่ทราย

[๔๗๙] ก็รูปร่างอันไม่น่าพอใจ ถึงการนับว่านี้พอใจ ที่ไม่สะอาด สมมติว่าเป็นของสะอาดเต็มด้วยซากศพต่างๆ ปรากฏแก่คนพาลผู้ไม่พิจารณา เห็นว่าเป็นของน่าพอใจ.

[๔๘๐] น่าติเตียนกายอันเปื่อยเน่า กระสับกระส่าย น่าเกลียด ไม่สะอาด มีความป่วยไข้เป็นธรรมดา เป็นที่ที่หมู่สัตว์ผู้ประมาทหมกมุ่นอยู่ ย่อมยังหนทางเพื่อความเข้าถึงสุคติให้เสื่อมไป.

จบกายนิพพินทชาดกที่ ๓