สะสมความเห็นถูก มากขึ้นๆ มั่นคงขึ้นๆ

ความรวดเร็วของการเกิดดับของสภาพธรรม เป็นปัจจัยสำคัญอันหนึ่งที่ทำให้ความจริงไม่ปรากฏ และเกิดการยึดถือสภาพธรรมว่า เป็นตัวตน มีเรา มีเขามีสัตว์ สิ่งของ เป็นก้อน เป็นแท่ง และ เรื่องราวในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นความคิดทั้งหมดของสภาพธรรม คือ จิตคิดที่เป็นไปตามเหตุปัจจัยซึ่งห้ามไม่ได้ แต่ให้รู้ความจริงว่า ทั้งหมดเป็นธรรมะ ไม่ใช่เราคิด เราทำ

สิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งในการศึกษาธรรม เพื่อความเข้าใจถูกว่า ไม่มีเรา นั้นคือ การที่ไม่ต้องไปพยายามที่จะเอาความเป็นเราออกไป ซึ่งไม่ใช่หนทาง และทำให้เกิดความกังวลทุกข์ร้อน​ ซึ่งขณะนั้นก็เป็นกิเลส เป็นอกุศลจิตที่เกิดขึ้น ด้วยตัวตนที่จะเอาความเป็นเราออกไป เป็นกิเลส เป็นความต้องการที่จะหมดความมีตัวตนเร็วๆ ไวๆ แนวทางที่ถูกคือ ฟังให้เกิดความเข้าใจถูกในสิ่งที่ได้ยินได้ฟัง สะสมความเห็นถูก มากขึ้นๆ เป็นสังขารขันธ์ปรุงแต่ง เหตุปัจจัยที่ถูกต้อง เป็นเหตุใหม่ที่มั่นคงในความเห็นถูกว่า ไม่มีเรา มั่นคงขึ้น จนถึงขั้นประจักษ์แจ้งในสัจจธรรม ความไม่มีเราได้