พระโพธิ์สัตว์กุมารถูกฆ่าโดยพระบิดาผู้มีโทสะมาก
อยากทราบพระสูตรที่กล่าวถึงเรื่องที่พระโพธิสัตว์กุมารที่ถูกฆ่าโดยพระเทวทัตในชาติที่เป็นพระบิดาของพระโพธิ์สัตว์ ขอท่านผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ชาดกที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงว่า อดีตชาติของพระเทวทัต เคยเป็นพระราชบิดาและได้ปลงชีวิตพระโพธิสัตว์ที่เป็นบุตร คือ พระราชกุมาร ตั้งแต่ยังเป็นเด็กทารกซึ่งอยู่ในชาดกชื่อว่า จุลลธรรมปาลชาดก
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ครับ..
ซึ่งแสดงให้เห็นกำลังของกิเลสของสัตว์โลกที่เป็นพระราชบิดาที่สามารถเกิดโทสะที่สามารถมีกำลังถึงฆ่า แม้ผู้เป็นบุตรของตนเองได้ และเห็นกำลังของกุศลของพระโพธิสัตว์ที่มีความอดทน และขันติ มีเมตตา แม้ผู้ที่ทำร้าย ฆ่าตัวท่านเอง ไม่โกรธเคือง แท้ที่จริง ควรเข้าใจความจริงว่าเป็นแต่เพียงสภาพธรรม ไม่มีใครที่โกรธ ไม่มีใครทำร้าย แต่เป็นแต่เพียงสภาพธรรมที่เกิดขึ้นและดับไป ไม่มีเราเลย ให้เห็นคุณของพระธรรมว่า เป็นหนทางเดียวที่จะสามารถละกิเลส ที่มีโทษ
เพราะฉะนั้น อ่านชาดก เป็นไปเพื่อความขึ้นของการเจริญกุศล ด้วยการฟัง ศึกษาพระธรรมต่อไปครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์
แม้จะได้เกิดเป็นมนุษย์ และได้เป็นพระราชา ซึ่งเป็นผลของกุศลกรรม แต่ก็ไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันในเรื่องของการที่จะไม่กระทำอกุศลกรรม เพราะแต่ละคนเป็นแต่ละหนึ่ง เพราะสะสมกิเลส สะสมโทสะ ความไม่ชอบ สะสมหมักหมม มาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ เมื่อได้เหตุได้ปัจจัยก็เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ กระทำในสิ่งที่ผิด ฆ่าได้แม้กระทั่งพระโอรสของตนเอง นี้คือความเกิดขึ้นเป็นของธรรมฝ่ายที่เป็นอกุศล
พระธรรมคำสอนทั้งหมดที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เป็นเครื่องเตือนที่ดี แม้จะเป็นความประพฤติเป็นไปของบุคคลอื่น แต่ก็ต้องไม่ลืมว่า ตราบใดที่ยังไม่ได้ดับกิเลส จะเป็นผู้ประมาทกำลังของกิเลสไม่ได้เลย เราอาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ ซึ่งจะประมาทไม่ได้เลยทีเดียว และความประพฤติเป็นไปของพระโพธิสัตว์ ก็เป็นแบบอย่างที่ดีของความประพฤติที่ดี ที่ควรน้อมประพฤติปฏิบัติตาม
หนทางแห่งการอบรมเจริญปัญญาเท่านั้น ที่จะเป็นไปเพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูก ขัดเกลากิเลสอกุศลธรรมที่สะสมมาให้เบาบาง จนกระทั่งสามารถดับได้ในที่สุด ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอขอบคุณและอนุโมทนาในความกรุณาของ อ.เผดิมค่ะ พระสูตรนี้เป็นอีกเรื่องที่จะช่วยเกื้อกูลต่อการเจริญกุศลธรรมให้ยิ่งๆ ขึ้นไป จะได้ยึดถือเป็นเครื่องระลึกในแบบอย่างความอดทน อดกลั้น ความเมตตา ความไม่สะดุ้งกลัวต่อการประทุษร้ายที่มาถึงตนซึ่งอาจเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่พระโพธิสัตว์ได้ประสบ
