สนทนาธรรมที่สถาบันเทคโนโลยีไทย ญี่ปุ่น ๒๑ มกราคม ๒๕๕๘

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

วันที่ ๒๑ มกราคม ๒๕๕๘ อ.สุภัสสร จินดาไทย สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. เลขที่ ๗๙๗ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษประจำที่สถาบันเทคโนโลยีไทย ญี่ปุ่น ซึ่งท่านได้ฟังพระธรรมที่มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนามาหลายปี (และในช่วงเวลาหนึ่งท่านเคยเป็นเจ้าหน้าที่มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา ด้วย) เป็นผู้ที่เห็นประโยชน์ของพระธรรม มีความประสงค์จะให้พระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แพร่หลายมายังสถาบันการศึกษาที่ท่านได้ทำการสอนอยู่ บ้าง จึงได้กราบเรียนท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ เพื่อสนทนาธรรมกับนักศึกษาที่สถาบันเทคโนโลยีไทย ญี่ปุ่น เขตสวนหลวง กทม. แต่เนื่องจากท่านอาจารย์ติดภารกิจสนทนาธรรมกับชาวต่างชาติที่แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี จึงมอบหมายให้เจ้าหน้าที่วิทยากร ๒ ท่าน คือ อาจารย์วิชัย เฟื่องฟูนวกิจ สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. เลขที่ ๑๔ และ กระผม คำปั่น อักษรวิลัย สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. เลขที่ ๑๗ มาร่วมสนทนาธรรมในครั้งนี้ เท่าที่จะเป็นไปได้ตามกำลังความรู้ความเข้าใจของตน ซึ่งเป็นเรื่องที่ใหม่มากสำหรับนักศึกษาที่นี่ แม้ว่าจะมีนักศึกษาเข้าร่วมฟังร่วมสนทนาไม่กี่คน แต่...แต่ละท่านก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดียิ่ง และร่วมกันสอบถาม และ แสดงความคิดเห็นเมื่อได้ยินได้ฟังแลัว เนื้อหาสาระของการสนทนาธรรม ตลอดเวลา ๑ ชั่วโมง ๔๕ นาที ก็เป็นประโยชน์เกื้อกูลอย่างดียิ่ง กระผมขออนุญาตประมวลสารธรรมจากการสนทนาธรรม ในครั้งนี้ เป็นข้อความสั้นๆ (และภาพกิจกรรม) เพื่อผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกันทุกท่าน ได้อ่านและพิจารณาร่วมกัน ดังนี้

๐๐๐ จะศึกษาพระพุทธศาสนาในชีวิตประจำวัน ต้องเริ่มที่ฟังพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง

๐๐๐ พระพุทธศาสนาเป็นคำสอนของผู้ที่ทรงตรัสรู้ความจริง คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นคำสอนที่ประเสริฐ เพราะทำให้ผู้ฟังมีความเข้าใจถูกเห็นถูก ละคลายความไม่รู้และกิเลสทั้งหลาย

๐๐๐ พระธรรมไม่สาธารณะ คือ ไม่ทั่วไปกับทุกคน ต้องเป็นผู้เคยเห็นประโยชน์ของพระธรรมมาแล้ว จึงมีโอกาสได้ฟังได้ศึกษา ซึ่งมีเป็นส่วนน้อยเท่านั้นที่จะได้ฟังพระธรรม ซึ่งแสดงถึงความไม่สาธารณะอย่างชัดเจน

๐๐๐ ธรรม ไม่พ้นจากชีวิตประจำวัน มีจริงๆ ในชีวิตประจำวัน แต่ไม่รู้ความจริงจนกว่าจะได้ฟังพระธรรม แม้สมาธิก็มีจริง เป็นสภาพที่ตั้งมั่นในสิ่งที่จิตรู้ เกิดกับจิตทุกขณะไม่มีเว้น ดังนั้น ใครที่กล่าวว่า สมาธิ ดีหมด จึงไม่ถูกต้อง เพราะถ้าเป็นสมาธิที่เกิดกับอกุศลจิต ก็เป็นอกุศล เมื่อเป็นอกุศล แล้ว จะดีได้อย่างไร

๐๐๐ ขณะที่โกรธ ตลอดจนถึงขณะที่เป็นอกุศลประการต่างๆ ขณะนั้นไม่สงบ แต่ถ้าเป็นความเมตตา เป็นความเข้าใจถูกเห็นถูก ตลอดจนถึงความดีทั้งหลายที่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ ขณะนั้นสงบจากอกุศล

๐๐๐ ความเข้าใจพระธรรมตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง จะเป็นเครื่องอุปการะเกื้อกูลปรุงแต่งให้จิตน้อมไปในทางฝ่ายที่เป็นกุศล

๐๐๐ สภาพธรรมเกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุปัจจัย ใครๆ ก็บังคับบัญชาให้เกิดหรือไม่ให้เกิดไม่ได้ สิ่งที่เป็นประโยชน์ คือ เข้าใจความจริงว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา

๐๐๐ ความกังวลใจในเรื่องต่างๆ มีจริงๆ เป็นความไม่สบายใจ เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย ยังมีเหตุที่จะให้ความกังวลใจเกิดขึ้น ความกังวลใจก็เกิดขึ้น

๐๐๐ จิตประกอบด้วยความดีประการต่างๆ เป็นบุญ จิตที่ประกอบด้วยอกุศล เป็นบาป ทั้งหมดเป็นธรรมที่มีจริง ที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย ไม่ใช่เรา

๐๐๐ ถ้าจิตไม่ได้เป็นไปในทาน ศีล ความสงบของจิต และการอบรมเจริญปัญญาแล้ว ก็เป็นอกุศลโดยตลอด

๐๐๐ ถ้าจิตไม่ดี เป็นอกุศล การกระทำและคำพูดก็คล้อยไปตามจิตที่เป็นอกุศล นั้น

๐๐๐ ขณะที่ฟุ้งซ่านเป็นอกุศล ถ้าเป็นกุศลแล้วจะไม่ฟุ้งซ่านเลย

๐๐๐ บางคนติดข้องมาก บางคนโกรธง่ายมาก ที่เป็นเช่นนี้เพราะการสะสม ที่เรียกว่าเป็นอุปนิสัย

๐๐๐ ความเป็นจริงของธรรม เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น เห็นเป็นเห็น ติดข้องเป็นติดข้อง โกรธเป็นโกรธ ความเข้าใจถูกเป็นความเข้าใจถูก เป็นจริงแต่ละหนึ่งโดยไม่ปะปนกัน และใครก็เปลี่ยนแปลงลักษณะของสภาพธรรมนั้นๆ ไม่ได้

๐๐๐ มีโอกาสได้ฟังพระธรรมแล้วเข้าใจ เป็นบุญแล้วในขณะนั้น แสดงให้เห็นว่าบุญเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย

๐๐๐ ถ้าเพื่อนมีความประพฤติไม่ดี การมีโอกาสได้เกื้อกูลให้เข้าใจในสิ่งที่ถูกต้อง ย่อมเป็นสิ่งที่ควรกระทำ

๐๐๐ การให้ ก็มีทั้งการให้ที่เป็นวัตถุทาน การให้อภัย คือ ให้ความปลอดภัย ให้ความไม่มีภัย ความไม่ถือโทษต่อผู้อื่น และการให้ที่สูงสุด คือ การให้ธรรมเป็นทาน ซึ่งจะเห็นได้ว่าความเข้าใจถูกเห็นถูกจะเจริญขึ้นได้ ก็มาจากการให้ธรรม

๐๐๐ จากที่ไม่เคยได้ยินได้ฟังเลย แล้วได้ยินได้ฟัง แล้วมีความเข้าใจถูกจากคำที่ได้ยิน ได้ฟัง นี้คือ ประโยชน์จากการสนทนาธรรม

๐๐๐ บัณฑิตสูงสุด คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเป็นผู้ประเสริฐที่สุด ขณะนี้ กำลังคบหากับพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง ด้วยการตั้งใจฟัง ไม่ประมาทในแต่ละคำที่ได้ยินได้ฟัง

๐๐๐ พระธรรม ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง นั้น แสดงให้เข้าใจความจริง เกิดความเข้าใจถูกเห็นถูก เป็นปัญญาของผู้ฟัง ผู้ศึกษา

๐๐๐ การมีโอกาสได้ฟังพระธรรม เป็นโอกาสที่หาได้ยาก

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

กราบอนุโมทนาในความเกื้อกูลธรรมของอาจารย์วิชัย เฟื่องฟูนวกิจ

ขออนุโมทนาในกุศลศรัทธาของ อ.สุภัสสร จินดาไทย

ขออนุโมทนาในกุศลศรัทธาของอาสาสมัครบันทึกวีดีโอการสนทนาธรรม

(พี่อุดร พี่กุ้ง สุรีรัตน์ และ พี่เอ๋ อลิศลา)

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ