บ่นเพ้อธรรมะ
"บ่นเพ้อธรรมะ" เมื่อเช้าได้ยินท่านอาจารย์กล่าวคำนี้ทางสถานีโทรทัศน์ NBT รบกวนท่านช่วยขยายความด้วยค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การพูดในเรื่องราวของธรรม แต่ไม่เข้าใจพระธรรมที่ปรากฏในขณะนี้ หรือ เข้าใจธรรมที่ไม่ถูกต้อง ก็เรียกว่าเป็นผู้บ่นเพ้อในธรรม เพราะบ่นเพ้อในสิ่งที่ไม่รู้จริง เพราะความจริง คือ สภาพธรรมในขณะนี้ หากไม่มีสภาพธรรมในขณะนี้ ที่เป็น จิต เจตสิก และรูป ก็จะไม่มีเรื่องราวไม่มีสัตว์ บุคคล สิ่งต่างๆ เลย ดังนั้น อาศัย ชื่อ เพื่อเข้าใจตัวจริง คือ ศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้า ที่เป็นชื่อเรื่องราวที่พระองค์ทรงบัญญัติไว้ด้วยจุดประสงค์เพื่อเข้าใจตัวจริงของสภาพธรรมที่มีในขณะนี้เป็นสำคัญ ครับ เมื่อพูดธรรม ไม่ว่าเรื่องใด ก็ไม่พ้นจากความจริงที่ปรากฏในขณะนี้นั่นเองครับ ศึกษาเพื่อเข้าใจตัวจริงขณะนี้ สำคัญที่สุด ซึ่งการกล่าวธรรมที่ถูกต้องและตรงตามสภาพธรรมที่มีจริง หรือ ขณะที่สติเกิดรู้ลักษณะของสภาพธรรม ก็ชื่อว่า เป็นผู้ไม่บ่นเพ้อธรรม
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่....
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่มที่ ๔๗ - หน้าที่ ๒๗๐
บุคคล ไม่ทำให้แจ้งซึ่งธรรมแม้ ๒ อย่าง ด้วยปัญญาของตนแล้ว และไม่ใคร่ครวญเนื้อความแม้สักว่า คำว่า อนิจจัง คำว่า ทุกขัง และคำว่า อนัตตา ในสำนักของบุคคลผู้เป็นพหูสูตทั้งหลาย ไม่รู้อยู่เพราะความที่ตนไม่รู้ได้ด้วยตนเอง และชื่อว่ายังข้ามความสงสัยไม่ได้ เพราะตนยังไม่ได้พิจารณาใคร่ครวญ แล้วอาจเพื่อจะทำบุคคลอื่นให้เพ่งเล็ง คือ ให้เพ่งพินิจได้อย่างไรดังนี้ ในข้อนี้ผู้ศึกษาพึงระลึกถึงสุตตบท มีอาทิอย่างนี้ว่า
ดูก่อนจุนทะ ผู้นั้นแล ชื่อว่า บ่นเพ้ออยู่ด้วยตนเอง ดังนี้.
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
คำว่า บ่นเพ้อธรรม ก็เป็นเครื่องเตือนใจที่ดี ว่า ถ้าไม่มีจุดประสงค์ที่ถูกต้องในการศึกษาพระธรรมแล้ว เต็มไปด้วยชื่อ เรื่องราว และพูดคำที่ไม่รู้จัก ก็ไม่มีประโยชน์ สะสมความไม่รู้มากยิ่งขึ้น เพราะการที่จะเข้าใจพระธรรมได้ ต้องตั้งต้นที่การฟังพระธรรมทีละคำให้เข้าใจจริงๆ ซึ่งจะขาดการฟังพระธรรมเป็นปกติในชีวิตประจำวันไม่ได้จริงๆ ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
บ่นเพ้อธรรมะ คือ รู้จักแต่ชื่อว่าจิตมี ๘๙ หรือ ๑๒๑ เจตสิกมี ๕๒ แต่ไม่รู้ตัวจริงของธรรมเดี๋ยวนี้ เช่น ขณะที่กระทบสัมผัสกำลังรู้แข็งไม่ต้องคิด แข็งเกิด แข็งดับ ไม่ใช่เราค่ะ
ขอเรียนถามค่ะ
๑. บ่นเพ้อ แปลจากคำใด ในภาษาบาลี หรือ ภาษามคธี
๒. บ่นเพ้อ กับ เพ้อเจ้อ มีลักษณะต่างกัน อย่างไร หรือไม่
๓. การพูดคำที่ไม่รู้จัก หมายถึง ผู้พูดยังไม่ประจักษ์ตัวจริงของธรรมะ แต่พูดไปเรื่อยตามที่เพียงจำได้ หรืออย่างไรคะ มีโทษอย่างไรบ้าง สำหรับผู้พูดที่พูดไปโดยยังไม่ประจักษ์ตัวจริงของธรรมะ
๔. ผู้ที่ยังไม่ประจักษ์ตัวจริงของธรรมะ จะสนทนาธรรมะอะไรได้ คงต้องฟังเพียงอย่างเดียว หรือเปล่าคะ
สาธุ อนุโมทนา และ ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง สำหรับคำตอบค่ะ
เรียน ความคิดเห็นที่ 6 ครับ
ประโยชน์คือความเข้าใจถูกเห็นถูกครับ ขอเชิญคลิกอ่านกระทู้นี้ครับ ท่านอาจารย์กล่าวไว้เตือนใจดีเป็นอย่างยิ่ง ครับ
ช่วงประทับใจ (๒) ...สนทนาธรรมที่โรงแรมอิมพีเรียล แม่ปิง เชียงใหม่ ๒๘ มกราคม ๒๕๕๘
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ
