สนทนาธรรมจากดาลัทสู่นาจาง 1

สนทนาธรรมจากป่าสน บนยอดเขาใน Dalat สู่หาดทรายขาว ทะเลสวย ที่ Nha Trang

ระหว่างวันที่ 10 พ.ค. – 23 พ.ค. 2558 มีโอกาสได้ติดตามท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ไปเผยแพร่พระธรรมที่เวียดนาม ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 5 โดยการเชิญของสมาชิกชมรมบ้านธัมมะ เวียดนาม นำโดยคุณ Tam Bach ผู้ได้รับฉายาว่า อาจารย์สุจินต์เวียดนาม เธอเป็นหญิงสาววัย 30 กว่าๆ ที่มุ่งมั่นในการเผยแพร่พระธรรม ตามแนวพระไตรปิฎก ที่เน้นให้เข้าใจคำสอนว่า “ธรรมะทั้งหลายเป็นอนัตตา” และมีความปรารถนาดีต่อสหายธรรม ที่เคยไปนั่งสมาธิด้วยกัน ตามสำนักต่างๆ ณ ประเทศต่างๆ (รวมทั้งประเทศไทยด้วย) ให้เข้าใจตามด้วย เพราะเธอทราบ ดีว่า การนั่งหลับตาไม่ทำให้เข้าใจว่า พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้และทรงสอนอะไร แล้วจะไปปฏิบัติได้อย่างไรเมื่อยังไม่เข้าใจ

เธอและทีมงานหนุ่มสาวหลายคนจึงทุ่มเทกำลังกาย กำลังสมอง และกำลังทรัพย์ ช่วยกันแปล หนังสือ “ปรมัตถธรรมสังเขป” และหนังสือของคุณนีน่า วัน กอร์คอม พิมพ์เป็นภาษาเวียดนาม หลายเล่ม และทำเว็บไซต์ www.dhammahome.com ภาคภาษาเวียดนาม เพื่อเผยแพร่ให้ผู้ สนใจได้ศึกษาอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งทราบกิจกรรมต่างๆ ของชมรมบ้านธัมมะ เวียดนามด้วย

ครั้งนี้เริ่มสนทนาธรรมที่เมืองดาลัท เมืองตากอากาศที่มีชื่อของเวียดนามกลาง พวกเราและ สหายธรรมเวียดนามทั้งหมดพักอยู่ที่ K’ lan Resort ซึ่งเป็นรีสอร์ทในป่าสน บนเขา ห่างจาก ตัวเมืองดาลัท 12 กม. ที่นี่อากาศเย็นตลอดปี ช่วงนี้หน้าฝนพอดี ฝนจะตกตอนบ่ายๆ เกือบทุก วัน เมื่อฝนตกอากาศก็จะหนาวขึ้นอีก อากาศบริสุทธิ์สดชื่นมาก ป่าสนสามใบก็สวยงาม เห็น ต้นสนอ่อนๆ งอกจากลูกสนที่หล่นลงตามพื้นดินข้างถนนทางเดินขึ้นลงเขามากมาย

วิลล่าที่พักเป็นหลังๆ คนไทยส่วนใหญ่อยู่วิลล่าสร้างใหม่บนยอดเขาที่เห็นวิวทิวทัศน์ของเทือก เขา ป่าสน และแม่น้ำสีเขียวมรกตคดเคี้ยวอยู่เบื้องล่าง แต่ต้องเดินขึ้นลงไปรับประทานอาหาร และสนทนาธรรมที่วิลล่าตรงกลาง เดินลงวันแรกเหนื่อยมากจนหอบ ต้องหยุดพักระหว่างทาง หลายครั้ง คิดว่าคงไม่ไหวแน่ ขอเดินลงอย่างเดียว ขาขึ้นมีรถมาส่ง หลายท่านแข็งแรงมาก เดินขึ้นลงวันละหลายเที่ยว ท่านบอกว่าวันหลังๆ ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย และเห็นผลทันตา เพราะดู หน้าตาท่าทางของแต่ละท่านหนุ่มสาวขึ้นกว่าเดิม

(ภาพโดยคุณนภา จันทรางศุ)

ก่อนวันสุดท้ายจึงตัดสินใจเดินขึ้นเขาเอง เหนื่อยมาก หัวใจเต้นแรง ต้องหยุดพัก แต่แข็งใจ เดินจนถึงวิลล่าที่พัก รู้สึกได้ผลทันที คือ ไม่รู้สึกเพลียและง่วงตอนบ่ายเหมือนเคย ความจริง ก็รู้ว่า การเดินเป็นการออกกำลังกายที่ดีที่สุด ทำให้ร่างกายได้เคลื่อนไหวทุกส่วน แต่เดินที่ ราบไม่เหนื่อยเหมือนเดินขึ้นเขาอย่างนี้ ยิ่งต้องบังคับตัวเองให้ถึงจุดหมายด้วยแล้ว ไม่มี โอกาสได้ทำที่ไหนเลย และที่สำคัญอากาศที่บริสุทธิ์สดชื่นในป่าสนหาไม่ได้ง่ายๆ

เสียดายที่กลัวเหนื่อยในวันแรกๆ ไม่กล้าเดินขึ้นเขาเอง อาศัยรถคุณท้าย (Mr. Thai เจ้าของ บริษัททัวร์ ผู้สนใจและศึกษาธรรมะ เป็นผู้จัดการบริการทุกอย่าง) ที่บริการรับส่งผู้สูงอายุ ถ้า กล้าเดินขึ้นเขาตั้งแต่วันแรก และได้เดินครบ 7 วัน กลับมาคงสาวกว่าเดิมแน่นอน นี่แค่เดินได้ 2 วัน ก็มีคนทักว่าสาวขึ้นแล้ว

(ภาพโดยคุณนภา จันทรางศุ)

มีผู้มาร่วมสนทนาธรรมที่ดาลัทมากพอสมควร หลายคนเป็นคนใหม่ บางคนเป็นคนดาลัท มี หลายคนพบกันหลายครั้ง ที่พาพ่อแม่มาฟังด้วยก็มาก มีเด็กชายนาม (Nam) อายุ 11 ปี เป็น คนดาลัท ซ้อนมอเตอร์ไซค์แม่มาฟังธรรมทุกวัน ได้ยินว่า เด็กน้อยศึกษาอภิธรรมแค่ 3 เดือน ก็เข้าใจมาก มีคำถามมาถามหลายเรื่อง แล้วก็ตั้งใจฟังทุกวัน ไม่คุย ไม่ซน ไม่หลับเลย แต่ คำถามของเธอนั้นแสดงว่า ยังไม่เข้าใจ เพียงจำคำมาถาม เช่น ให้ท่านอาจารย์ช่วยอธิบาย ปฏิจจสมุปปาท เป็นต้น ท่านอาจารย์ตอบว่า ถ้ายังไม่เข้าใจสภาพธรรมะที่กำลังปรากฏเดี๋ยว นี้ ไม่เข้าใจอวิชชาเดี๋ยวนี้ว่า ไม่รู้อะไร ก็ยังไม่สามารถเข้าใจปฏิจจสมุปปาทได้ ธรรมะเป็น เรื่องละเอียด ต้องค่อยๆ ศึกษาทีละคำให้เข้าใจจริงๆ ตั้งแต่คำว่า “ธรรมะ” คืออะไร เป็นต้น

ส่วนรายละเอียดธรรมะที่สนทนากันนั้น คุณวันชัย ภู่งามได้กรุณารายงานให้อ่านวันต่อวันแล้ว จึงสบายใจไม่ต้องรีบร้อนทำหน้าที่ผู้รายงานข่าวสดๆ แห้งๆ เหมือนเคย เพราะผู้รายงานข่าว ตัวจริงไปเอง ท่านผู้อ่านจึงมีทั้งภาพสวยๆ และรายละเอียดธรรมะให้ชมอย่างจุใจ ซึ่งคุณวันชัย ต้องทำงานหนักทุกวัน เพราะต้องแบกกล้องวิดีโอบันทึกภาพและเสียง กล้องถ่ายรูป และเขียน เรื่องตอนกลางคืน ขอขอบคุณและอนุโมทนาน้องวันชัย น้องโม่ยและลูกสาวทั้ง 3 ที่อนุญาตให้ คุณพ่อได้มาเจริญกุศลในครั้งนี้ค่ะ ทำประโยชน์ได้มากจริงๆ โดยเฉพาะป้าแดงไม่ต้องอดนอน เพื่อรายงานข่าวสดด้วย

ที่ดาลัทนอกจากสนทนาธรรม บางวันคุณท้ายก็จัดเวลาว่างให้ไปเที่ยวชมสถานที่สวยงาม ของดาลัท ความจริงคณะของเราเคยไปพักผ่อนที่ดาลัทครั้งหนึ่งแล้ว แต่คนใหม่ยังไม่เคยไป หลายท่านแม้ไม่เคยไป แต่ถ้าท่านอาจารย์ไม่ไป ก็เลือกจะอยู่กับท่านอาจารย์ ส่วนเราแม้เคย ไปแล้ว ก็ยังไปอีกเพื่อพาคนไม่เคยไปได้ชมสถานที่สวยงามของดาลัท เช่น ภูเขาลางเบียง ที่ ต้องนั่งรถจี๊ปผ่านป่าสนไปชมวิวที่ยอดเขาสูง ที่สามารถมองเห็นแม่น้ำสีทองไหลคดเคี้ยวไป ตามเทือกเขาสวยงามมาก

(ภาพโดยคุณฟองจันทร์ วอลช)

และที่พิเศษสุด ไม่เคยมีมาก่อน คือ หญิงดาลัทที่มาร่วมสนทนาธรรมทุกวัน เรียนเชิญท่าน อาจารย์ไปเยี่ยมบุตรชายที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ตามที่คุณวันชัยรายงานข่าวไปแล้ว และเขาเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง มีพิธีเผาศพวันที่เราจะเดินทางไปเมือง Nha Trang จึงแวะไปคารวะศพที่สุสานบนเขา เห็นสุสานไกลๆ คิดว่าเป็นบ้านบนเขาที่สวยงาม และที่เห็น หลังเล็กๆ เพราะอยู่ไกล ที่ไหนได้เล็กจริงๆ เพราะเป็นที่อยู่ของคนที่จากโลกนี้ไปแล้ว สร้างให้ ด้วยความติดข้องของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ชาวเวียดนามไม่ได้เผาศพที่วัด แต่เป็นสถานที่เผาศพ โดยเฉพาะ เป็นอาคารใหญ่ โล่งๆ มีที่เผาอยู่ตรงกลางและเผาที่ใต้ดิน

ตอนที่พวกเราไปถึง ญาติผู้ตายมายืนคอยรับท่านอาจารย์ที่ทางเข้า เขามีศรัทธามากที่ผู้ตาย ได้ฟังความจริงก่อนตาย และจากไปอย่างสงบ ให้พวกเราวางดอกไม้และคุณ Tam Bach กล่าวนำ อุทิศส่วนกุศลให้ผู้ตายได้อนุโมทนาในส่วนกุศลที่พวกเราได้ทำแล้ว บัดนี้ผู้ตายได้ เกิดเป็นบุคคลใหม่แล้ว ส่วนพวกเราแม้ยังเป็นคนเก่า แต่จิต เจตสิก รูปก็เกิดดับทุกขณะ และ ตอนนี้กำลังจะเดินทางจากภพดาลัทสู่ภพใหม่ที่ชื่อว่า งาจาง (ออกเสียงตามเวียดนาม) ที่ยัง ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร นอกจากจะรู้ว่า ต้องมีเห็น ได้ยิน คิดนึก และยังไม่รู้ลักษณะของสภาพ ธรรมะที่กำลังปรากฏเหมือนทุกขณะที่ผ่านมาในสังสารวัฏฏ์