สำนักปฏิบัติธรรมของฆราวาสในสมัยพุทธกาล
ในสมัยปัจจุบัน มีการสร้างสำนักปฏิบัติธรรมของฆราวาสขึ้นมากมายหลายแห่ง เพื่อใช้เป็นที่อบรมเจริญสมถกรรมฐานบ้าง หรือเจริญวิปัสสนากรรมฐานบ้าง แต่ในสมัยพุทธกาล มีหลักฐานในพระไตรปิฎกหรือไม่ครับ ว่ามีสำนักปฏิบัติธรรมของฆราวาส เช่นว่า ท่านอนาถปิณฑิก หรือนางวิสาขา ที่ได้ชื่อว่าเป็นคฤหบดีมีทรัพย์สินเงินทองมากมายและได้ถวายหรือบริจาคสร้างสิ่งต่างๆ ในพุทธศาสนามากมายนั้น มีหลักฐานหรือไม่ว่าท่านได้เคยสร้างสำนักปฏิบัติธรรมเพื่อใช้อบรมเจริญสติปัฏฐานสำหรับฆราวาสโดยเฉพาะ
ในสมัยครั้งพุทธกาลไม่มีสำนักปฏิบัติธรรมของบรรพชิต หรือสำนักปฏิบัติธรรมของ คฤหัสถ์ เพราะผู้ที่ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมในยุคนั้น ท่านมีปกติเจริญสติปัฏฐาน คือ ไม่มีการจำกัดหรือเลือกสถานที่ กาลเวลา และอารมณ์ คือทุกที่ทุกเวลาเป็น ปกติเพราะฉะนั้น จึงไม่มีหลักฐานใดๆ แสดงว่ามีการสร้างสำนักปฏิบัติธรรมของ บรรพชิตหรือสร้างสำนักปฏิบัติธรรมของฆราวาส ในยุคนี้มีความเข้าใจว่า ถ้าจะปฏิบัติธรรมต้องอยู่ในห้องหรือสำนักปฏิบัติ สถานที่อื่นๆ ปฏิบัติไม่ได้ จึงมีการสร้างสำนักปฏิบัติเพื่อการปฏิบัติวิปัสสนา ซึ่งไม่ถูกต้องตามหลักพระธรรม
ถ้ายังไม่เข้าใจว่า ปฏิบัติ คืออะไร ธรรมคืออะไร ก็จะไปหาธรรมที่ต่างๆ ทั้งที่อยู่เดี๋ยวนี้เป็นธัมมะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นธัมมะ ครับ
