สารธรรมจากศูนย์การเรียนรู้ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง ราชบุรี

สนทนาธรรมที่ ศูนย์การเรียนรู้ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง ราชบุรี 28 ก.ค. 2558

@ เคยทำบุญ ทำดี พอไหมคะ ไม่พอเลย เพราะเป็นเราทำดี เป็นตัวเราที่ดี ขณะนั้น ทำความดี ไม่เดือดร้อนใคร แต่ ดี คืออะไร ไม่รู้เลย และ จะละดี ละกิเลสได้อย่างไร

@ กุรุ แคว้นหนึ่งทางตอนเหนือของอินเดีย ค่ะ อากาศดีมาก ค่ะ และคนที่นั้น ก็มีปัญญา อบรมเจริญปัญญา เข้าใจสภาพธรรม แต่ไม่ใช่ไปตั้งสำนักปฏิบัตินะคะ เพราะฉะนั้น ที่ตั้งว่า กุรุน้อย ที่ราชบุรี เพราะ ที่ราชบุรี มีการฟัง สนทนาธรรม เข้าใจกัน ในยุคบุกเบิก เหมือนชาวกุรุ

@ โลกทั้งโลกเป็นไปอำนาจของจิต แล้วแต่ว่าสะสมอะไรมา ดี หรือ ไม่ดี บางคนก็โกรธมาก บางคนก็ชอบไปหมด ของเต็มบ้าน เพราะฉะนั้น ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการสะสมกันมาได้ แต่ ขณะนี้กำลังสะสมความเข้าใจถูกที่จะสะสมสิ่งที่ดี สะสมความเข้าใจถูกเป็นสำคัญ

@ เริ่มรู้จักว่าสนทนาคือ ธรรม ไม่ใช่เรา ที่เป็นคำที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงซึ่งการเป็นผู้ที่ได้ฟังพระธรรม เพราะได้ทำบุญไว้แต่ชาติปางก่อน แม้พระธรรมยาก ลึกซึ้ง แต่ไม่เหลือวิสัย

@ ใช้คำว่าปุถุชน หนาด้วยกิเลส มีมากมาย อาสวะกิเลสที่ไหลไปทางตา หู จมูก ลิ้น กายและใจ อยู่ตลอดเวลา เพียงฟัง ยังละกิเลสไม่ได้ แต่ ค่อยๆ เข้าใจได้ ทีละน้อย จนถึงการดับกิเลสได้ในอนาคต

@ ขณะนี้มีสิ่งที่ปรากฏและค่อยๆ เข้าใจขึ้น ถ้าเข้าใจแล้ว จะเปลี่ยนเป็นไม่เข้าใจได้ไหม ซึ่งสิ่งที่มีจริง ภาษาบาลีเรียกว่า ธรรม ไม่ต้องไปหาธรรมที่อื่น แต่ ขณะที่ค่อยๆ เข้าใจสภาพธรรม ก็ค่อยๆ ละกิเลส คือ ความไม่รู้ในขณะนั้น ทีละน้อย

@ พอได้ยินคำว่า ระลึกสภาพธรรม ก็จะข้ามขั้น ค่ะ ยังไม่รู้แม้แต่คำว่าธรรมเลย บางคนก็บอกว่าระลึกยังไง ทิ้งให้หมดเลย ค่ะ เข้าใจดีกว่า ค่อยๆ ฟังไป ไม่ข้ามขั้น

@ ไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่างเลย แม้เพียงเบื้องต้น ที่คิดว่าตาของเรา ตาบอด ใครทำให้ ไม่มีใครเลย ไม่ใช่เราสักอย่าง บังคับบัญชาไม่ได้

@ เวลาฟังธรรมขอให้เข้าใจ ไม่ต้องไปทำอะไรที่จะระลึกอะไรทั้งสิ้น

@ ลอยอังคาร เพื่อให้หมดกังวล ถ้ายังเก็บไว้ ก็จะกังวล คิดถึง เก็บไว้ตรงไหน แต่ไม่ใช่ประเพณีที่จะต้องปฏิบัติกัน

@ บุญไม่ใช่ประเพณี หรือ สิ่งหนึ่งสิ่งใด แต่อยู่ที่สภาพจิตเป็นสำคัญ ค่ะ

@ มีเงิน ขอซื้อชีวิต จิตสัก 2 นาทีได้ไหม ให้มีชีวิตอยู่ เป็นไปไม่ได้เลย นี่แสดงถึงอนัตตา เพราะแล้วแต่กรรมจะให้ผลเมื่อไหร่ให้จุติจิตเกิด ตายจากความเป็นบุคคลนี้ เป็นไปตามกรรม เพราะฉะนั้น ผู้ที่จากไป ไม่มีใครจะไปทำให้ใครไปเกิดไปที่นั่นที่นี่ได้เลย ตามกรรม เพราะฉะนั้น ผุ้ที่เป็นบุตร หลาน เพื่อนฝูง ญาติ ผู้ที่หวังดี คือ การทำความดีและอุทิศส่วนกุศล แม้ขณะที่ฟังเข้าใจพระธรรม ก็สามารถอุทิศได้ อนุโมทนาในความดีที่ได้เข้าใจพระธรรม ไม่ใช่การร้องไห้ เศร้าโศก เพราะฉะนั้น ทำความดี เมื่อมีโอกาส ก็ควรทำความดีตลอด ตามเหตุที่สมควร

@ ปัญหาเกิดจากอะไร เพราะ ไม่รู้ใช่ไหม จึงมีปัญหา ทุกคนอยากมีความสุข แต่ไม่รู้เลยว่า เพราะสุข จึงแสวงหา แล้วติดข้อง ทุกข์เพราะสุขที่เกิดขึ้น

@ ดูละคร ดูโทรทัศน์สนุกมาก ไม่เห็นโทษของการติดข้อง แต่ ถ้าไม่ติดข้องเลย ไม่ทุกข์เลย เบาสบาย ไม่เดือดร้อน เพราะ เข้าใจถูกว่า เป็นธรรมและเป็นไปตามเหตุปัจจัย และ ถ้าไม่เข้าใจก็เดือดร้อนไปอีก เพราะหาวิธีด้วยความไม่รู้ เช่น ไป ถวายสังฆทาน ก็ไม่ได้แก้ปัญหา เพราะการแก้ปัญหา คือ การเข้าใจความจริง

@ ประโยชน์สูงสุด คือ ผู้ฟังมีความเข้าใจถูกของตนเอง

@ สังฆทาน คือ มีความเคารพในความเป็นสงฆ์ ไม่ว่าจะถวายกับภิกษุรูปใด แต่จิตเคารพในขณะนั้นเป็นสังฆทาน ค่ะ