ความเป็นเราไม่สามารถดับกิเลสได้

การศึกษาพระไตรปิฎกเป็นสิ่งสำคัญ แต่ต้องเป็นผู้ที่เข้าใจจริงๆ ว่า ศึกษาคืออย่างไร ศึกษาคือ เข้าใจสิ่งที่มีจริงที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้และทรงแสดงธรรมให้พุทธบริษัทเข้าใจถึงตัวธรรมจริงๆ ไม่ใช่ศึกษาแบบจำได้ ท่องได้ พูดธรรมได้ แต่ไม่เข้าใจสภาพธรรมที่มีจริงๆ ซึ่งก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเมื่อไม่เข้าใจธรรม ไม่เข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ก็ได้แต่บ่นเพ้อธรรม ไม่สามารถจะขัดเกลากิเลสใดๆ ได้เลย เพราะยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา เป็นสัตว์ เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด

เมื่อไม่มีความรู้ความเข้าใจว่า ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นเป็นไปแต่ละขณะ เป็นแต่เพียงธรรม ก็ยังเป็นเราที่หาหนทางขัดเกลากิเลส เป็นเราที่จะมีสติระลึกรู้สภาพธรรม เป็นเราที่จะให้ทาน เป็นเราที่จะรักษาศีล ความเป็นเราไม่สามารถขัดเกลากิเลสได้ ความเป็นเราไม่สามารถมีสติระลึกรู้สภาพธรรมได้ แต่ต้องเป็นปัญญา ความเห็นถูกเข้าใจถูกจึงจะค่อยๆ ละการยึดถือสภาพธรรมว่า เป็นเรา ก่อนที่กิเลสอื่นๆ จะค่อยๆ ละได้...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านค่ะ...