สนทนาธรรมกับชาวต่างชาติ 27 ต.ค. 2558

- ผู้ที่เข้าใจสมมติสัจจะได้จริงๆ ต้องเข้าใจปรมัตถสัจจะด้วย

-สมมติแตกต่างจากบัญญัติ

-เมื่อมีปรมัตถจึงมีบัญญัติ เมื่อมีบัญญัติจึงมีสมมติ

-เมื่อพูดถึงกรรม ก็เป็นเพียงสมมติสัจจะ แต่เมื่อเข้าใจขณะที่กรรมเกิดขึ้นจึงเป็น ปรมัตถสัจจะ

-ศึกษาเพื่อเข้าใจความจริง ไม่ใช่ต้องการรู้นั้นรู้นี้

-รู้ความจริงของความจริงที่กำลังปรากฏ หรือยัง หรืออยากที่จะไปรู้อย่างอื่น

-เมื่อปัญญาไม่พอ โลกไม่โดดเดี่ยวเลย

-อดทนต้องทุกสถานการณ์

-ไม่หวังอะไรนอกจากเข้าใจความจริง

-ทุกสิ่งสามารถเป็นเครื่องเตือนสติได้ หากมีปัญญาเพียงพอ

-เมตตาต้องไม่จำกัดบุคคล

-อุเบกขาที่เป็นเราไม่ใช่อุเบกขาที่เป็น พรหมวิหาร

-เมื่อเข้าใจความเป็นธาตุ ย่อมไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน

-ชีวิตทั้งชีวิตก็มีเพียง เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส กระทบสัมผัส และคิดนึก แล้วจะไปเป็นเจ้าของอะไร?

-ผู้ที่กล่าวว่า บิดามารดาไม่มีโดยไม่ใช่ด้วย ความเข้าใจเรื่องอนัตตาก็เป็นผู้ที่เห็นผิด เพราะไม่เห็นคุณของบิดามารดา

-ศึกษาพระธรรมเพื่อเข้าใจปัจจุบันขณะ

-ที่สวดกันว่ามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ถามว่าพึ่งเมื่อไหร่ ถ้าไม่ใช่เมื่อเข้าใจ พระธรรม

-ฟังพระธรรมเพื่อให้รู้หนทาง ไม่ใช่ไปปฏิบัติโดยไม่รู้อะไร

-ศีลนั้นมีมาก่อนพระพุทธศาสนา และศีลดังกล่าวไม่ได้ทำให้พ้นทุกข์ใดๆ

- ศีลที่พระพุทธองค์ทรงแสดงละเอียด ลึกซึ้งเพื่อให้เข้าใจความจริงของสภาพธรรมของศีลที่มีทั้งกุศลศีลและอกุศลศีลและศีลที่วิสุทธิ์อันประกอบด้วยปัญญา

-ทุกคำของพระพุทธองค์เป็นไปเพื่อการละทั้งสิ้น

-ที่สงสัยว่าจะเข้าใจธรรมะได้เร็วไหม? เป็นวิจิกิจฉา

-ที่สงสัยเพราะยังไม่มีศรัทธาในพระธรรม เพียงพอ

-ขณะที่เข้าใจได้เพียงนิดเดียว ดีกว่าไปทำอะไรที่ไม่รู้มาทั้งชีวิต

-ไม่มีใครที่จะรู้ธรรมะได้เท่าพระพุทธองค์ รู้ได้แต่สิ่งที่ปรากฏให้รู้ได้เท่านั้น

-โลภะชอบเรามาก และเราก็ชอบโลภะมาก

-เมื่อเข้าใจแล้ว ไม่มีเรา ที่มีเราเพราะไม่เข้าใจ

-ควรจะรู้โลภะขณะที่เกิด ไม่ใช่ที่เกิดมานานแล้ว

-คิดว่าตนมีความเห็นผิดอยู่มาก แล้วพยายามค้นหานั้นก็ไม่พบเพราะเป็น โลภะ ไม่ใช่ด้วยปัญญา

ภาพ : ฟองจันทร์ วอลช

เนื้อหา : จักรกฤษณ์ เจนเจษฎา