พระภิกษุจัดวันเกิด
มีเป่าเทียนเค้ก ตัดเค้กวันเกิด อยากถามว่า ท่านผิดพระวินัยหรือไม่ เพราะเหตุไรครับ ถ้าญาติโยมจัดเค้กให้จะได้ไหมครับ
สาธุ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บรรพชิต หมายถึง ผู้เว้นทั่ว เว้นจากอกุศลโดยประการทั้งปวง ผู้ที่จะบวชในพระพุทธศาสนาได้นั้น ต้องสละอาคารบ้านเรือน ละกองแห่งโภคสมบัติทั้งหลายทั้งปวง แสดงให้เห็นถึงความพร้อมที่จะขัดเกลากิเลสในเพศของบรรพชิตด้วยความจริงใจ สูงสุดเพื่ออบรมเจริญปัญญาจนกระทั่งสามารถที่จะดับกิเลสทั้งหมดโดยเด็ดขาด บรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ ในสมัยปัจจุบันนี้ เมื่อบวชเข้ามาแล้วได้ศึกษาพระธรรมวินัยจนกระทั่งมีความเข้าใจ มากน้อยแค่ไหนว่า สิ่งไหนควรทำ สิ่งไหนไม่ควรทำ สิ่งไหนที่ทำไปแล้วเป็นการผิดพระวินัยที่พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติไว้แล้ว จึงเป็นเรื่องที่น่าพิจารณาอย่างยิ่ง
เพราะฉะนั้น พระภิกษุ ที่สละหมดทุกอย่างแล้ว ย่อมแตกต่างจากเพศคฤหัสถ์ การกระทำที่จะทำดั่งเช่น คฤหัสถ์ อันนำมาซึ่งกิเลส มีการจัดงานวันเกิด เป็นต้น ย่อมไม่ควร และ มีโอกาส ล่วงอาบัติข้ออื่นๆ ตามมาได้ และ ชาวบ้านก็ติเตียน จึงไม่สมควรทำทั้งคฤหัสถ์ที่จัดวันเกิดให้ หรือ พระภิกษุที่นำเค้กวันเกิดมาให้ ครับ
สำหรับเพศบรรพชิตเป็นเพศที่จะต้องขัดเกลากิเลสเป็นอย่างยิ่ง เพราะความเป็นบรรพชิต ไม่ได้เป็นที่เครื่องนุ่งหุ่ม หรือ เพศที่แตกต่างไปจากคฤหัสถ์ แต่อยู่ที่มีความจริงใจที่จะขัดเกลากิเลสเป็นสำคัญ [ไม่ใช่ว่าบวชเข้ามาแล้ว แต่ก็ยังทำอะไรเหมือนอย่างคฤหัสถ์อยู่ อย่างนี้ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต เพราะเพศบรรพชิต เป็นเพศที่เว้นจากอกุศลธรรมจริงๆ ] ซึ่งจะต้องมีการศึกษาพระธรรมวินัยให้เข้าใจอย่างถูกต้องด้วย เพราะถ้าไม่มีการศึกษาแล้ว ก็จะมีการกระทำที่ผิด ไม่ตรงตามพระธรรมวินัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ประการที่สำคัญ สิกขาบทแต่ละข้อๆ ที่เป็นพระวินัยบัญญัตินั้น เป็นเรื่องที่ละเอียดมาก ทั้งหมดพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งบัญญัติด้วยพระองค์เอง ประโยชน์อยู่ที่การศึกษาแล้วน้อมประพฤติปฏิบัติตามในสิ่งที่พระองค์ทรงอนุญาต และละเว้นในสิ่งที่พระองค์ทรงห้าม แต่ถ้าละเลย ไม่เห็นว่าเป็นสิ่งสำคัญ มีการละเมิด ก็จะเป็นอาบัติมีโทษอยู่เหนือตน เป็นอันตรายแก่ผู้ล่วงละเมิด ถ้าไม่กระทำคืนให้ถูกต้องตามพระวินัยแล้ว ก็จะเป็นเครื่องกั้นในการบรรลุมรรคผล นิพพาน และถ้ามรณภาพลง (ตาย) ในขณะที่ดำรงอยู่ในเพศบรรพชิตที่ยังไม่ได้ปลงอาบัติ ก็เป็นผู้มีอบายเป็นที่ไปในเบื้องหน้า ซึ่งเป็นเรื่องที่จะต้องพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง เพราะความเป็นบรรพชิตถ้ารักษาไม่ดี ก็จะมีแต่จะคร่าไปสู่อบายภูมิอย่างเดียว ใครๆ ก็ช่วยไม่ได้ ซึ่งเป็นเรื่องของแต่ละท่าน สำหรับคฤหัสถ์ ควรอย่างยิ่งที่จะกระทำกิจที่ควรทำ ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง อบรมเจริญปัญญา น้อมประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม เท่านั้น ครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระภิกษุ เป็นเพศที่จะต้องขัดเกลากิเลส อย่างยิ่ง ไม่ใช่อยากจะทำอะไรอย่างชาวบ้านก็ทำ เพราะนั่นเป็นโทษกับตนเองโดยส่วนเดียว เป็นที่ติเตียนของผู้อื่น ลองพิจารณาถึงความจริงว่า มีไหมที่พระภิกษุสงฆ์ในครั้งพุทธกาลจัดงานวันเกิด ไม่มีเลย เพราะท่านเหล่านั้น ล้วนสละอาคารบ้าน สละทรัพย์สมบัติ สละความติดข้องอย่างคฤหัสถ์ มี เพื่อมุ่งสู่เพศที่สูงยิ่ง เพื่อศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา ขัดเกลากิเลสของตนเองเป็นสำคัญ ไม่ใช่เพื่อเพิ่มพูนกิเลสให้หนาแน่นขึ้น
แสดงให้เห็นถึงความสำคัญจริงๆ ของการที่มีโอกาสได้ศึกษาพระธรรมวินัยให้เข้าใจ เพราะจะทำให้ได้เข้าใจอย่างถูกต้องว่า สิ่งใด เป็นสิ่งที่ถูกต้อง สิ่งใดเป็นสิ่งที่ผิด ก็จะได้ไม่ส่งเสริมในสิ่งที่ผิด เป็นการช่วยกันรักษาพระธรรมวินัย ด้วยความเข้าใจถูกเห็นถูกของแต่ละบุคคล และสามารถที่จะเกื้อกูลผู้อื่นให้ได้มีความเข้าใจถูกเห็นถูกตามไปด้วย ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
