การระลึกถึงสิ่งดีๆ ก่อนที่เราจะตาย
เมื่อก่อนดิฉันได้ยินผู้ใหญ่หลายท่าน มักจะบอกเล่าว่า เวลาคนเราจะตาย หากมีสติครบถ้วนดี ให้ระลึกถึงคุณของพระพุทธองค์ ให้ภาวนา ... พุธโธ หรือระลึกถึงแต่สิ่งดีๆ แล้วจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี เหตุผลของเรื่องนี้เป็นอย่างไร รบกวนช่วยอธิบาย ด้วยค่ะ
พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ว่า เมื่อเวลาใกล้ตายจิตผ่องใส สุคติภูมิย่อมหวังได้ เมื่อจิตเศร้าหมองทุคติภูมิย่อมหวังได้ จากพระพุทธพจน์นี้แสดงให้เห็นว่า อยู่ที่สภาพจิตเป็นสำคัญ แม้ว่าเวลาใกล้ตาย มีการภาวนาว่า "พุทโธ" แต่ไม่มีความเข้าใจพระคุณของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า การท่องคำว่า " พุทโธ " อาจไม่สำเร็จประโยชน์ อันใด ที่สำคัญคือ ในชีวิตประจำวันของเราควรศึกษาพระธรรมคำสอนและเจริญกุศล ทุกประการ อบรมเจริญปัญญาเพื่อการรู้แจ้งสภาพธรรมตามความเป็นจริง ไม่ต้องรอเวลาใกล้ตาย ควรเริ่มทำเสียตั้งแต่วันนี้ก่อนที่จะสายไป
ถ้าเราทำความดีทุกๆ วัน เช่น ให้ทาน รักษาศีล ทำประโยชน์ให้สังคมอนุเคราะห์ สงเคราะห์ เกื้อกูลกัน อุทิศกุศลให้เขาอนุโมทนา ภพภูมิที่ดีก็รออยู่แล้วข้างหน้า ที่สำคัญขอให้ฟังธรรมทุกๆ วันนะค่ะ
สภาพธรรมทั้งหลายย่อมเป็นไปตามเหตุปัจจัยตามการสะสมนะคะ เลือกไม่ได้ บังคับบัญชาไม่ได้ ถ้าได้สะสมอกุศลไว้มาก เหตุปัจจัยที่จะทำให้อกุศลจิตเกิดก่อนจุติ ย่อมมีมาก ธรรมเป็นเรื่องของเหตุของผลนะคะ เมื่อหวังผลอย่างไรพึงเจริญเหตุอย่างนั้น ควรเริ่มจากการศึกษาพระธรรม แล้วจะทราบว่าเหตุที่ควรเจริญคืออย่างไร?
ไม่มีใครบังคับสภาพธัมมะ ให้เป็นไปตามใจได้ เพราะเป็นธัมมะไม่ใช่เรา ถ้าเป็นไปดั่งใจทุกคนก็คงเกิดบนสวรรค์หรือสุคติภูมิ หรือถ้าบังคับได้ ก็คงไม่ต้องรอตอนตาย ก็ทำเสียตั้งแต่ตอนนี้ แต่ความเป็นจริง แม้ตอนนี้เรายังบังคับอะไรไม่ได้เลย เมื่อโทสะจะเกิดก็เกิด เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม เมื่อกุศลจะเกิด ก็ไม่มีใครไปบังคับก่อนว่า กุศลจงเกิด แต่ธัมมะเขาก็มีเหตุปัจจัยของเขานั่นเอง ซึ่งในเรื่องก่อนตาย ให้ระลึกถึงความดี ตัวอย่าง ที่แสดงถึงการบังคับบัญชาไม่ได้ ก็มีในเรื่อง พระนางมัลลิกาเทวี พระมเหสีของพระเจ้าปเสนทิโกศล แม้ทำกุศลตั้งมากมายกับพระพุทธเจ้า แต่เพราะกรรมอย่างหนึ่ง จึงคิดแต่เรื่องนั้น แม้ใกล้ตายจึงไปเกิดใน อเวจี มหานรก ครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ครับ ...
