การสวดคำที่ไม่รู้

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระภิกษุเป็นเพศบรรพชิต สละอาคารบ้านเรือนมุ่งสู่เพศที่สูงยิ่งเพื่อฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาขัดเกลากิเลสของบรรพชิต มีกิจหน้าที่ที่สำคัญคือศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาขัดเกลากิเลสของตนเอง และน้อมประพฤติในสิ่งที่เหมาะควรในเพศบรรพชิตเท่านั้น พระภิกษุก็มีวัตร คือ สิ่งที่ควรทำสำหรับพระภิกษุ ในฐานะต่างๆ เช่น ผู้ที่เป็นศิษย์มีกิจที่จะต้องดูแลปรนนิบัติผู้ที่เป็นครูอาจารย์ ถ้าเป็นพระอุปัชฌาย์ก็ทำกิจของอุปัชฌาย์แนะนำในสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้ที่เป็นลูกศิษย์ เป็นต้น การทำวัตรในสมัยพุทธกาลจะเป็นในลักษณะอย่างนี้ ไม่ใช่การสวดมนต์เหมือนอย่างในปัจจุบันนี้

เป็นที่น่าพิจารณาว่า ในสมัยพุทธกาล กว่าจะมีโอกาสได้ฟังพระธรรมจากพระโอษฐ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีไม่บ่อย ผู้ที่มีโอกาสได้ฟังพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง แล้วกลับไปยังที่อยู่ของตน ก็มีการทบทวนเป็นลำดับด้วยดีตามพระธรรมที่ได้ยินได้ฟัง เรียกว่า การสาธยาย ซึ่งเป็นเรื่องของความเข้าใจถูกเห็นถูก ไม่ใช่การพูดคำที่ไม่รู้จัก

การที่จะเข้าใจธรรมได้ นั้น ไม่ใช่การสวดมนต์ แต่ต้องเป็นการฟัง เป็นการศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ด้วยความเคารพ ด้วยความละเอียดรอบคอบเท่านั้น เมื่อเข้าใจธรรม ก็รักษาพระธรรมด้วยความเข้าใจถูกเห็นถูกของแต่ละคน ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ