ไม่ใช่เราไปคำนึงถึงตัวเอง

ฟังธรรมไม่ใช่ให้เราไปคำนึงถึงตัวเอง สภาพธรรมเกิดแล้วดับไปตลอดเวลา ไม่ใช่เราแม้ขณะเดียว ขณะที่ไม่มีสติสัมปชัญญะ ขณะนั้นหลงลืมสติ ทุกขณะตั้งแต่เกิดจนตาย เป็นเพียงสภาพธรรมทั้งหมด ไม่มีเราเลย ไม่มีเราที่จะรักษาศีล ไม่มีเราที่จะทำดี ไม่มีเราที่จะให้สติเกิด ไม่มีเราที่จะบังคับบัญชาให้สภาพธรรมใดเกิดได้เลย เพราะสภาพธรรมเกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัยให้เกิดจึงเกิดขึ้นและดับไป สภาพธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา มั่นคงในความเป็นอนัตตา แล้วปัญญาความเข้าใจมาจากไหน ก็มาจากการฟัง จึงต้องอาศัยพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงให้เข้าใจสิ่งที่มีจริงในขณะนี้ตามปกติ ไม่มีตัวตน เป็นเพียงสภาพธรรมที่เกิดดับสืบต่อ เป็นคนดีทำดีแต่ไม่เข้าใจธรรม ยังดีไม่พอ ถ้าไม่รู้ความจริงของสภาพธรรม ก็ยังเป็นเราที่ดี เป็นเราที่รักษาศีล เป็นตัวเราทั้งนั้น จนกว่าจะทำความดีด้วยความเข้าใจความจริงว่า สภาพธรรมแต่ละอย่าง กุศลเกิดก็เป็นธรรม ไม่ใช่เราที่ทำดี อกุศลเกิดไม่ใช่เราเป็นเพียงอกุศลธรรม ไม่มีเราในสภาพธรรมใดๆ ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นดีเท่าไรก็ไม่พอ จนกว่าจะเป็นคนดีและเข้าใจธรรม...กราบเท้าระลึกถึงพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์