เรื่อง เจ้ากรรมนายเวร อีกสักที

อนุโมทนาค่ะ ...

พื้นฐานของการอบรมเจริญปัญญาก็คือว่า ต้องรู้ความต่างระหว่างขณะที่มีสติกับขณะที่หลงลืมสติ มิฉะนั้น ก็จะอบรมเจริญปัญญาต่อไปไม่ได้ " จิตเป็นอกุศลก็รู้ว่าจิตเป็นอกุศล ย่อมดีกว่าผู้ที่แม้จิตเป็นกุศลก็ไม่รู้ "

สมจริงดังพระพุทธเจ้าตรัสว่า เรามีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นทายาท ทำดีทำชั่วเป็นผู้รับผลแห่งกรรมนั้น ขณะที่เราได้รับความเจ็บทางกายขณะนั้นเป็นอกุศลวิบาก แต่ขณะที่เราหงุดหงิด เป็นอกุศลจิต แค่ขุ่นใจนิดหน่อยก็เป็นโทสมูลจิตแล้ว เห็นได้ว่าขณะที่จิตไม่ได้เป็นไปในทาน ในศีล ในภาวนา จิตขณะนั้นเป็นอกุศลจิต เพราะฉะนั้น เราถึงต้องไม่ขาดการฟังธรรมและเจริญกุศลทุกอย่าง

สรุปแล้วเจ้ากรรมนายเวรไม่มีค่ะ

ทุกขเวทนาเกิดแล้ว โทมนัสเวทนาก็เกิดอีก เพียงแค่ทุกข์ทางกายแล้ว ทำไมต้องให้ใจเป็นทุกข์ด้วย

สาธุ... ขออนุโมทนาความคิดเห็นของทุกท่าน

ที่กรุณาให้คำแนะนำเพิ่มเติม ขอบพระคุณมากค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ นี่ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมและสนทนาธรรมนี่ก็จะไม่เข้าใจเรื่องนี้จริงๆ เลย

ขอบพระคุณค่ะ

สภาพธรรมที่ปรากฎ ใน ชีวิตประจำวัน เป็น เพียง จิต เจตสิก รูป จึงไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน จึง ไม่มี " เจ้ากรรม นายเวร " หรือ " เจ้านายของกรรมเวร "

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ