ขอถามเกี่ยวกับเรื่องการใส่บาตร
ดิฉันเป็นแม่ค้าขายของกินที่หน้าตลาดและจะใส่บาตรกับพระที่มาเดินบิณฑบาตบ่อยๆ ส่วนใหญ่จะเป็นพระที่เดินเส้นทางนี้ประจำ
แต่ช่วงนี้มีพระรูปหนึ่ง นั่งวินมอเตอร์ไซด์มาลงที่นี่ ดิฉันก็ใส่บาตรไปตามปกติวันต่อๆ มาท่านมาอีก ดิฉันก็ใส่บาตรตามปกติ แต่ที่ผิดปกติคือ
1.พระบอกว่าชอบอาหารนี้มาก ขอเป็นแบบนี้ๆ นะ แบบนี้ผิดวินัยหรือไม่ แล้วดิฉันจัดตามที่ท่านขอมาจะเป็นบาปไหม
2.เมื่อดิฉันใส่บาตรอาหารไป1กล่อง พระขอซื้อเพิ่มอึก1กล่อง ดิฉันจะใส่ให้โดยไม่รับเงินแต่พระบอกว่าช่วยโยม แบบนี้ดิฉันผิดไหมที่รับเงินจากพระ
3.มีอยู่ครั้งหนึ่งพระนำผลไม้ที่ซื้อมาทานเองมาให้ ดิฉันไม่รู้จะทำอย่างไรจำต้องรับไว้ แต่ดิฉันไม่กล้าทานจึงนำไปให้ผู้อื่น
4.พระเคยแจ้งว่าให้ใส่บาตรด้วยของกินสิ่งนั้นสิ่งนี้แต่ดิฉันไม่ทำตามเนื่องจากคิดว่าไม่สมควร เพราะดิฉันไม่ใช่ญาติหรือโยมอุปถัมภ์
5.ดิฉันเคยลองไม่มองเมื่อเวลาท่านเดินมาที่แผงแต่ท่านก็จะหยุดให้ดิฉันใส่บาตรปกติเราต้องนิมนต์ใช่ไหม ถ้าไม่นิมนต์พระตัองผ่านไป
6.พระรูปนี้จะเดินวนเวียนอยู่ที่หน้าตลาดและมีตะกร้ามาใส่ของใส่บาตรอย่างนี้ผิดวินัยหรือไม่
7.ถ้าดิฉันจะพูดกับพระว่าเชิญนิมนต์ข้างหน้า (ไม่ใส่บาตร) . และจะแจ้งท่านว่าที่ท่านทำอย่างข้อดังกล่าวด้านบนมันอาบัติจะเป็นการสมควรไหมคะ
8.ดิฉันเคยคิดว่าก็ใส่ๆ ไปเถอะถึงอย่างไรก็ได้บุญแต่ใจไม่ผ่องใสเลยค่ะ
รบกวนท่านผู้รู้ช่วยแนะแนวทางด้วยค่ะ
พระภิกษุ ต้องเดินเที่ยวบิณฑบาต ไม่ใช่ยืนรออยู่ที่หนึ่งที่ใดประจำที่ ไม่ว่าจะเป็นที่ตลาดหรือที่อื่นๆ ครับ ต้องเป็นผู้เที่ยวไปด้วยปลีแข้ง ไม่ใช่ยืนรออยู่ที่ตลาด อย่างนั้นไม่ควรครับ และการที่พระภิกษุขอเจาะจงอาหารก็ไม่ควรเช่นกันครับ
กุศล บุญไม่ได้จำกัดที่ใส่บาตร การให้ทานกับคนอื่น ฟังธรรมขณะที่เข้าใจก็เป็นบุญ และการใส่บาตรกับพระที่ไม่สนใจพระวินัยเลย ไม่มีความละอาย สมควรหรือไม่ ความเข้าใจพระวินัย ของคฤหัสถ์ เกื้อกูลทั้งตนเองที่จะได้กระทำในสิ่งที่ถูกต้อง และเป็นการเกื้อกูลให้พระภิกษุท่านไม่ต้องอาบัติ ด้วย สำหรับเพศที่เป็นบรรพชิตแล้ว ถ้ามีความเข้าใจพระวินัยอย่างถูกต้อง มีความจริงใจที่จะน้อมประพฤติตามพระวินัย ก็จะเป็นผู้รักษาพระวินัย ไม่ต้องอาบัติน้อยใหญ่ ไม่ทำให้ตนเองเกิดโทษเพราะไม่ต้องอาบัติ ไม่มีเหตุที่จะทำให้จิตใจเดือดร้อนในภายหลัง และที่สำคัญ สามารถเกื้อกูลด้วยการแสดงความจริงตามพระวินัยให้กับคฤหัสถ์ได้เข้าใจด้วย เป็นการรักษาพระธรรมวินัย ด้วยความเข้าใจอย่างถูกต้อง
ดังนั้น จึงสำคัญมาก กับความเข้าใจ ซึ่งต้องมาจากการได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรมวินัยตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
"ถ้าใส่บาตรกับผู้ที่ไม่ได้จริงใจที่จะศึกษาพระธรรม ก็ไม่ใช่ใส่บาตรกับพระ แต่คือ การใส่บาตรกับอลัชชีบุคคล โมฆบุรุษ สมณะอยากเยื่อ หรือ มหาเศรษฐีหัวโล้น เพราะเขาไม่ได้มีความจริงใจที่จะศึกษาพระธรรม แต่เพียงแค่ห่มผ้าเหลืองเพื่อแสวงหาผลประโยชน์เพื่อให้ตัวเองอยู่อย่างสุขสบาย ในขณะที่ผู้ให้ยังมีชีวิตลำบากกว่า ไม่ได้มีเวลาศึกษาพระธรรม ไม่มีปัญญาเข้าใจพระธรรม แต่มีเพียงศรัทธาที่จะใส่บาตร โดยไม่ทราบว่ากำลังใส่บาตรกับใคร"
อ้างอิงจาก สาระสำคัญรายการบ้านธัมมะ แพร่ภาพออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ TNN 2
----------------------------
พระภิกษุ เป็นเพศที่จะต้องขัดเกลากิเลสเป็นอย่างยิ่ง แม้การบิณฑบาต ก็ต้องเป็นไปตามพระวินัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติไว้ การบิณฑบาต จะเดินตามลำดับบ้าน มีความเคารพในก้อนข้าวที่ชาวบ้านถวาย รับไม่เกินขอบบาตร รับเพียงพอต่อการฉัน (บริโภค) เพื่อให้ชีวิตเป็นไปได้เพื่อการศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญา ขัดเกลากิเลสของตนเอง เท่านั้น ไม่ใช่การโลภมาก ไม่รู้จักพอ แฝงด้วยการต้องการอย่างอื่น เช่น เงิน เป็นต้น ถ้าพระภิกษุ นั่งรถมาบิณฑบาต ขออาหาร มักมาก นั่นไม่ใช่ภิกษุในธรรมวินัย คฤหัสถ์ ที่เข้าใจพระธรรมวินัย ก็ไม่ส่งเสริมสนับสนุนภิกษุที่ไม่ประพฤติตามพระธรรมวินัย เพราะท่านไม่ได้ประพฤติตามพระธรรมวินัย ไม่ได้มีความเคารพในพระสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้า และที่น่าพิจารณา คือ แม้ไม่ได้ถวายอาหารแก่พระภิกษุ การเจริญกุศลอย่างอื่น ก็สามารถที่จะกระทำได้ ไม่ใช่จำกัดเฉพาะพระภิกษุเท่านั้น ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
