เริ่มรู้จักสภาพธรรมว่า ไม่ใช่เรา

ถามว่า วันนี้มี เมตตา บ้างไหม ไม่มีเราที่จะให้เมตตาเกิดได้ แต่เมตตาเกิดแล้วตามเหตุปัจจัย ตามการสะสม ขณะนั้น จิตเป็นกุศล ขณะที่กุศลจิตเกิด อกุศลจิตเกิดไม่ได้เลย รักษาจิตด้วย ปัญญา ความเข้าใจถูก เห็นถูก ในสิ่งที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เรา ไม่ว่า เมตตา กรุณา มุทิตา โลภ ตระหนี่ โกรธ... ล้วนเป็นธรรมทั้งนั้น ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครได้ มีปัจจัยเกิด ก็ต้องเกิด เริ่มรู้จักสภาพธรรมที่เกิดขึ้นว่า ไม่ใช่เรา แล้วจะไปโกรธเขาหรือ? โกรธจมูก โกรธตา โกรธคิ้ว... พระภิกษุทำผิด มีเมตตากับพระภิกษุบ้างไหม หากมีทางไหนที่จะเกื้อกูลให้พระภิกษุเข้าใจสิ่งที่ถูกต้อง ขณะนั้นกรุณาเกิด ไม่มีตัวตนไปทำหรือไปท่องให้ เมตตา เกิดได้ หรือทำให้กรุณาเกิดได้ หรือขณะที่พระภิกษุเข้าใจธรรม ก็มีมุทิตาจิตเกิดขึ้นยินดีในกุศล ความเข้าใจธรรมของพระภิกษุ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงความจริงของสภาพธรรมให้เข้าใจถูก คำสอนทั้งหมดเป็นไปเพื่อละ ความรู้ต่างหากที่ละ ไม่ใช่ตัวเราไปละ ทรงยังผู้นั้นให้เห็นแจ้ง และสมาทานศีล เพราะว่าศีลก็คือ กุศลที่ประกอบด้วยปัญญามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง และเมื่อเห็นคุณของอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง มีหรือที่จะไม่ฟังพระธรรมให้เข้าใจว่า เป็นธรรม ไม่ใช่เรา ...กราบเท้าบูชาพระคุณของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตด้วยความเคารพอย่างยิ่ง...