เศร้า ที่คนที่ตัวเองรักอยู่ในภพภูมิที่ไม่ดี ทั้งๆที่อุทิศผลบุญให้อย่างสม่ำเสมอ
คือมีผู้หญิงคนนึง ที่เค้ารักและห่วงหนูมาก (ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว) เค้าดูแลหนูเหมือนหนูเป็นลูกของเค้า วันนึงหนูเห็นแม่เค้า (ทั้งๆ ที่เค้าเสียไป) หน้าตาของแม่ดูมอมแมมเหมือนคนที่ทำงานหนัก แววตาดูห่วงหนู หนูมั่นใจว่าไม่ได้ตาฝาด เพราะเห็นอยู่ตั้งประมาณสี่ถึงห้านาที หนูรู้สึกเศร้าใจมากทั้งๆ ที่แม่เป็นคนใจดี และหนูก็ตั้งใจอุทิศผลบุญไปให้ทั้งจากการฟังพระธรรม ทั้งโพสธรรมะให้เพื่อนๆ ในเฟสอ่านและอื่นๆ อีก. แต่ทำไมแม่ของหนูถึงตกอยู่ในสภาพแบบนี้ หนูเศร้าใจจนบอกไม่ถูก สุดท้ายนี้หนูขอความเมตตาจากท่านอาจารย์สุจินต์ อาจารย์คำปั่น และอาจารย์คนอื่นๆ หรือคนที่เข้ามาเห็นโพสนี้ของหนู เมื่อคราวใดที่พวกท่านเจริญกุศล ได้โปรดเมตาตาอนุเคราะห์อุทิศให้แม่ของหนูด้วยนะคะ แม่ของหนูชื่อว่าจ๋า นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่หนูจะทำให้แม่ได้
ทุกข์จริงๆ มาจากไหนและการเข้าใจทุกข์
ท่านอาจารย์สุจินต์.. คนเก่งมีทุกข์ไหมคะ เศรษฐีมีทุกข์ไหม เพราะฉะนั้น ทุกข์มันมาจากไหนกันแน่ ถ้าทุกข์เพราะไม่มีเงิน ถ้ามีเงิน แล้วก็น่าจะมีสุข แต่คนมีเงินก็ยังมีทุกข์ คนเก่ง เก่งแล้วก็ไม่น่าจะมีทุกข์ แต่คนเก่งก็ยังมีทุกข์ได้
เพราะฉะนั้น ทุกข์จริงๆ มาจากไหน มาจากความไม่รู้ มาจากความต้องการสิ่งหนึ่งสิ่งใดแล้วไม่ได้สิ่งนั้น
เพราะฉะนั้น ถ้าเราเข้าใจธรรมมากขึ้น เราก็จะทุกข์น้อยลง นี่เป็นประโยชน์ ไม่ว่าเราจะเป็นใครอยู่ที่ไหน เราไม่ได้หมายความว่า เราจะออกนอกโลกไป เมื่อไรเป็นพระอรหันต์ เมื่อนั้นถึงจะออกจากบ้านช่องได้ พระอนาคามีท่านไม่ยินดีในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในสัมผัส แต่ท่านก็ยังไม่ต้องบวชก็ได้ แล้วลองคิดดูว่า ถ้าเราติดในรูปน้อยลง ติดในเสียงน้อยลง ติดในกลิ่นน้อยลง ติดในรสน้อยลง ติดในเรื่องราวต่างๆ ด้วยความเป็นเราน้อยลง เราก็ย่อมจะมีความสบายใจขึ้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ถ้าเรายังติดมากๆ เราก็ต้องเป็นทุกข์มากๆ แต่ว่าเรื่องจะไม่ติดนี่ยาก ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ติด ไม่มีทางเป็นไปได้เลย แต่ว่าปัญญาจะทำให้เห็นตัวเองตามความเป็นจริงว่า ลึกแสนลึกลงไปที่เราติดมากที่สุด คือติดในความเป็นเรา ในความเป็นของเรา ในความเป็นตัวเรา ตั้งแต่ศีรษะตลอดเท้า จะรักใคร จะต้องการอะไรสักเท่าไรก็ไม่เท่ากับเรา เราเป็นใหญ่ แต่ถ้ารู้จริงๆ ว่า ไม่มีเราเลยสักขณะเดียว เป็นธรรมะทั้งหมด แล้วธรรมะก็เป็นธรรมะ คือ ธรรมะฝ่ายดีก็ดี ธรรมะฝ่ายไม่ดีก็ไม่ดี ไม่ว่าจะเกิดกับใครที่ไหน เราไม่เป็นคนที่เข้าข้างตัวเอง เห็นธรรมะเป็นธรรมะจริงๆ ก็จะสะสมธรรมะฝ่ายดีเพิ่มขึ้น ก็จะทำให้ความทุกข์ซึ่งเกิดจากธรรมะฝ่ายไม่ดีน้อยลง
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความทุกข์ ความเศร้าโศกเสียใจ มาจากความติดข้องยินดีพอใจ ซึ่งห้ามไม่ได้ เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย แม้ว่าจะติดข้องเพียงใด ก็ต้องจากกันอยู่ดีด้วยความตายที่เกิดขึ้น ซึ่งไม่มีใครหลีกพ้นได้ เราไม่สามารถทราบได้ว่าผู้ที่ละจากโลกนี้ไปแล้วจะไปเกิดในภพภูมิใด เพราะเป็นไปตามกรรม ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ คือ ทำดีแล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้ ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
