สติ

๑. สิ่งใดปรากฏก็รู้สิ่งนั้น ค่อยๆ ศึกษาลักษณะที่มีจริงนั้น โดยความเป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่งจะ รู้ต่อเนื่องหรือไม่ขึ้นอยู่ที่สติ แต่ไม่ใช่การตั้งใจหรือด้วยความต้องการ และยังไม่รู้ถึงการเกิดดับ

๒. ขณะที่ฟัง tape เรื่องสติปัฏฐาน สติเกิดขึ้นรู้สิ่งที่ปรากฏได้ คือ สิ่งใดปรากฏแก่สติก็รู้สิ่งนั้น ศึกษาสิ่งที่ปรากฏ ถ้าสติเกิดขึ้นกระทำกิจไม่ใช่การบังคับ แต่ถ้ามีความ อยากรู้ จดจ้องดต้องการเป็นโลภะ ไม่ใช่สติ

สติเกิดนิดเดียวก็ดับไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็หลงลืมสติเป็นปกติเช่น สติเกิดระลึกตรงลักษณะแข็งที่กระทบเป็นของจริง ที่ปรากฎทางกาย ขณะนั้นไม่มีโลกทางอื่น ปรากฎเลย ต้องเป็นปกติจริงๆ ไม่ใช่ตัวตนที่จะไปรู้แต่เป็นปัญญาที่เกิดจากการฟัง ธรรมเข้าใจค่ะที่เป็นเหตุใกล้ให้สติปัฎฐานเกิด

ถ้าสติเกิดจริงจะไม่สงสัยเลยครับ เพียงแต่ปัญญาที่เกิดร่วมในขณะนั้น ยังไม่อาจละกิลสได้เป็นสมุทเฉทเท่านั้นเอง