การทำลายผู้อื่นนั้นเป็นบุญได้ไหม
กราบเรียนท่านอาจารย์ด้วยความเคารพครับ เรื่องให้เงินพระครับผมได้ยินมาว่า เราให้เงินพระ พระท่านตกนรก แต่เราได้บุญ ผมยังไม่เข้าใจครับ คือการให้โดยไม่รู้ว่าเป็นโทษกับผู้อื่นคือให้ด้วยโมหะเป็นบุุญได้อย่างไรครับเพราะโมหเจตสิกเป็น อกุศล ไม่ใช่หรือครับ เปรียบเสมือนให้ยาฆ่าแมลงกับชาวนาเพราะต้องการให้ชาวนาได้ข้าวเยอะๆ โดยไม่รู้ว่าฆ่าสัตว์นั้นเป็นบาป และพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า การให้ยาพิษคือยาฆ่าสัตว์เป็นบาป ถึงจะเป็นเจตนาดีก็บาปเพราะไม่รู้ เพราะฉะนั้นการให้เงินพระนั้นก็เหมือนกันคือมีเจตนาดีแต่เพราะไม่รู้ว่าเป็นโทษกับผู้อื่น เพราะฉะนั้นจึงน่าจะเป็นบาปไม่ใช่บุญ เพราะทำลายพระศาสนาด้วยครับ ขอความกรุณาท่านอาจารย์ช่วยให้ความเข้าใจ ด้วยนะครับ
ขอบพระคุณครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การให้เงินพระภิกษุ แป็นการให้สิ่งที่เป็นอกัปปิยะ ไม่สมควร และ เจตนาผู้ให้ มีเจตนาอยากได้บุญ จึงให้ ขณะนั้นก็ด้วยความโลภ ให้ด้วยความไม่รู้ เพราะฉะนั้น ไม่ได้หมายความว่า การให้แล้วจะต้องเป็นบุญเสมอไป เพราะฉะนั้น การศึกษาพระธรรมวินัย จึงเป็นการเกื้อกูลทั้งต่อตนเองและพระภิกษุ ที่จะประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสม และ เป็นการรักษาพระพุทธศาสนา เพราะอาศัยความเข้าใจพระธรรมเป็นสำคัญ ครับ
[เล่มที่ 29] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๒ มณิจูฬกสูตร ว่า
“ทองและเงินไม่ควรแก่สมณศากยบุตร สมณศากยบุตรย่อมไม่ยินดีทองและเงิน สมณศากยบุตร ห้ามแก้วและทอง ปราศจากทองและเงิน ... เรามิได้กล่าวว่า สมณศากยบุตรพึงยินดี พึงแสวงหาทองและเงินโดยปริยายอะไรเลย”
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การถวายเงินแก่พระภิกษุ โดยที่พระภิกษุเป็นผู้รับ เป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้อง พระภิกษุผู้รับนั้น จะรับเพื่อตนเอง หรือ เพื่อผู้อื่น ก็เป็นอาบัติด้วยกันทั้งนั้น ส่วนผู้ถวายก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ไม่ฉลาดในการให้ทาน เพราะเป็นการให้ที่ทำให้พระภิกษุต้องอาบัติ เท่ากับ ผลักพระภิกษุลงอบายภูมิ เมื่อได้ศึกษาพระธรรมวินัย มีความเข้าใจอย่างถูกต้องแล้วว่า อะไรเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องแล้ว ก็ไม่ควรที่จะกระทำผิดต่อไป ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
