การสวดให้พระที่มรณภาพ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อาบัติ คือ การตกไป ตกไปจากความดีนั่นเอง เป็นโทษ ที่เกิดเพราะความละเมิดในข้อ (พระวินัยบัญญัติ) ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสห้าม.
กล่าวโดยชื่อ อาบัติมี ๗ อย่าง คือ

๑ ปาราชิก

๒ สังฆาทิเสส

๓ ถุลลัจจัย

๔ ปาจิตตีย์

๕ ปาฏิเทสนียะ

๖ ทุกกฏ

๗ ทุพภาสิตกล่าวโดย โทษมี ๓ สถาน คือ

๑.อาบัติอย่างหนัก ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัตินั้น ขาดจากความเป็นภิกษุ อันหมายถึง ปาราชิก ซึ่งเป็นอาบัติที่แก้ไขไม่ได้ เรียกว่า อเตกิจฉา

๒.อาบัติอย่างกลาง ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัตินั้นต้องอยู่กรรม (ปริวาส หรือมานัต)

โดยประพฤติวัตรอย่างหนึ่งเพื่อทรมานตน อันหมายถึง สังฆาทิเสส

๓.อาบัติอย่างเบา ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัตินั้นต้องประจานตนต่อหน้าภิกษุด้วยกัน

แล้วจึงจะพ้นโทษนั้นได้ อันได้แก่ถุลลัจจัย ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ ทุกกฏ และทุพภา

ษิต โดยอาบัติอย่างกลางและอย่างเบานั้น เป็นอาบัติที่ยังแก้ไขได้ เรียกว่า สเตกิจฉา

อาบัติ ที่ได้ต้องในเพศพระภิกษุ การแก้ไข ก็ต้องในเพศพระภิกษุ หากเสียชีวิตไปแล้ว ใครจะมาสวดให้คนอื่น หลุดอาบัติก็ไม่ได้ ต้องเป้นตัวของบุคคลนั้น ในเพศพระภิกษุที่แก้อาบัติ ครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อาบัติคือการล่วงสิกขาบทที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้สำหรับพระภิกษุ หากภิกษุใดล่วงสิกขาบทใด ก็ต้องปลงอาบัติตามพุทธบัญญัติ จึงจะพ้นจากอาบัตินั้นได้ (ยกเว้นอาบัติปาราชิกที่ไม่อาจปลงได้ ต้องหมดความเป็นบรรชิตไป โดยไม่จำเป็นต้องมีใครรู้หรือมีใครมาวินิจฉัยแต่อย่างใดทั้งสิ้น) แต่ถ้าไม่ปลงอาบัติแล้ว ยังอยู่ในเพศบรรพชิต อาบัตินั้นก็จะเป็นเครื่องกั้นสุคติภูมิและมรรคผล คือ ไม่สามารถบรรลุมรรคผลได้ และ ถ้ามรณภาพไป ก็เกิดในอบายภูมิในชาติถัดไป

อีกประการหนึ่ง อาบัติบางข้อแม้ปลงได้ แต่การกระทำนั้นก็สำเร็จเป็นอกุศลกรรมบถไปแล้ว เช่น การฆ่าสัตว์ ซึ่งสามารถส่งผล คือ ให้เกิดวิบากต่อไปได้

ดังนั้น ผู้ที่จะบวชเป็นบรรพชิตต้องมีศรัทธาและอัธยาศัยที่จะรักษาสิกขาบทจริงๆ ถ้าพระภิกษุมีอาบัติอยู่แล้วมรณภาพ ก็คือ ต้องไปอบายภูมิเท่านั้น ไม่มีใครมาทำอะไรให้ไม่ต้องไปเกิดในอบายภูมิได้เลย ครับ

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ