สังเวคว่าการเกิดเป็นทุกข์

ทุกคนคิด... การเกิด แก่ เจ็บ ตาย นั้นเป็นทุกข์ ที่เกิดมาแล้วจะหนีโรคภัยไข้เจ็บก็เป็นไปไม่ได้ และต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก และทุกชีวิตเกิดมาย่อมหนีความตายไม่พ้น ทุกคนพูดได้ แต่ไม่มีความเข้าใจธรรม ทุกคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงเป็นปัญญา การเกิดเป็นทุกข์ ที่เป็นทุกข์ไม่ใช่เรา แต่เป็นธรรมที่เป็นธรรมดา ไม่ใช่เราทุกข์ เราเกิดมาเป็นทุกข์ เราเจ็บ เราตาย ไม่มีความเข้าใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นธรรม ไม่ใช่เรา ทุกคนคิด เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข์ แต่เข้าใจธรรมเปล่า? กำลังปัญญาต่างกัน มีกำลังของความเข้าใจเพียงพอที่จะเกิดความสังเวคจริงๆ ไหม กว่าจะเข้าใจทุกอย่างเป็นธรรม ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา เกิดขึ้นแล้วดับไป ต้องเป็นปัญญาที่เห็นตามความเป็นจริง เกิด แก่ เจ็บ ตาย เกิดมาแล้วก็ต้องเป็นอย่างนี้ ผู้ที่เข้าใจก็รู้ว่า เป็นธรรมดา เป็นความเป็นไปของธรรม บังคับบัญชาไม่ได้ แม้คำจริงเป็นอย่างนี้ก็รู้ได้ยากว่า ทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ใช่เรา เห็นคุณค่า แต่ละคำ ค่อยๆ เข้าใจตามความเป็นจริงว่า ไม่มีเรา ค่อยๆ ขัดเกลากิเลสด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่ขัดเกลากิเลสด้วยความเป็นเรา

ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมได้ที่...

สลดใจ [ธรรมสังคณี]

..กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ...