การดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัย [ราชสูตรที่ ๑]

ถ้าผู้ใดรู้ว่าการล่วงศีลมีโทษถึงตกนรก และยังต้องได้รับวิบากอย่างเบาหลังจากมา เกิดเป็นมนุษย์จริงๆ คนนั้นก็จะงดเว้นไม่ทำบาป แต่ก็ขึ้นอยู่กับกำลังของกิเลสด้วย ว่าติดข้องมากถึงกับล่วงศีลหรือไม่ เพราะปุถุชนศีลไม่มั่นคงจนกว่าจะเป็นพระอริยบุคคล

การไม่ดื่มสุราในชาตินี้ปรากฎผลดี คือ

1. ไม่เสียทรัพย์

2. ไม่เป็นโรคที่เกิดจากการดื่มฯ

3. ควบคุมสติได้ดีกว่าผู้ดื่ม

4. ความคิดดีๆ เกิดขึ้นมากมาย

5. ครอบครัวมีความสุขขึ้น

6. ในช่วงแรกๆ มิตรสหายไม่เข้าใจแต่เมื่อเห็นความตั้งใจจริงของเราแล้ว คนที่เขารักเราด้วยความจริงใจก็จะเข้าใจ ส่วนคนที่ยังไม่เข้าใจเราก็จะได้เป็นสิ่งพิสูตรได้อย่างหนึ่งว่าเขาไม่ได้รักเราด้วยความจริงใจ (การพิสูตรคน)

7. คิดออกจะกลับมาบอก เพิ่มเติมครับ

ปล. จากประสพการผู้ที่เคยดื่มมาแล้ว

[เล่มที่ 39] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 196

ข้อความบางตอนจาก

อรรถกถา มงคลสูตร

จะกล่าวพรรณนาการสำรวมจากการดื่มของเมา คำนี้เป็นชื่อของเจตนางดเว้นจากที่ตั้งแห่งความประมาท คือ การดื่มของเมา คือสุราและเมรัย ที่กล่าวไว้ก่อนแล้ว. ก็เพราะเหตุที่ผู้ดื่มของเมาย่อมไม่รู้อรรถ ไม่รู้ธรรม ย่อมทำอันตรายแก่มารดา ทำอันตรายแก่บิดา แม้แก่พระพุทธเจ้า พระปัจเจก-พระพุทธเจ้า และพระสาวกของพระตถาคต ย่อมประสบการติเตียนในภพปัจจุบัน ประสบทุคติในภพเบื้องหน้า และประสพความเป็นบ้าในภพต่อๆ ไป.ส่วนการสำรวมจากการดื่มของเมา ย่อมบรรลุการระงับโทษเหล่านั้น และการถึงพร้อมด้วยคุณตรงกันข้ามกับโทษนั้น ฉะนั้น การสำรวมจากการดื่มของเมานี้ พึงทราบว่าเป็นมงคล

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ขออนุโมทนาครับ