ขอคำแนะนำ และความคิดเห็นเกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์

ควรทราบความหมายคำว่าบาปในข้อนี้ก่อนว่า หมายถึง การฆ่า การทำร้าย การเบียดเบียน ทำให้สัตว์เป็นทุกข์เดือดร้อน

ส่วนการเลี้ยงสุนัข แมว เป็นต้น ที่บ้านย่อมไม่เป็นโทษ คือ ไม่ขัดต่อศีลธรรม แต่ควรพิจารณาเรื่องอื่นประกอบด้วยว่า สัตว์ที่นำมาเลี้ยงไว้นั้นมีความเป็นอยู่ตามธรรมชาติของสัตว์ประเภทนั้นๆ หรือไม่ ถ้ามีการกักขังในสถานที่ไม่สมควรย่อมมีโทษต่อผู้กระทำได้

การเลี้ยงสัตว์ต่างๆ อยู่ที่เจตนา บางทีเราเอาลูกสุนัขที่ไม่มีเจ้าของ ถูกคนอื่นเอามาปล่อยวัด เราก็เอามาเลี้ยงด้วยความเมตตา เป็นบุญไม่เป็นบาป ทำให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น สบาย ไม่อดอาหาร ถ้าจะเลี้ยงปลาก็เอาตู้ปลาใหญ่หน่อยเขาจะได้อยู่สบายไม่อึดอัด ส่วนนกก็ทำกรงใหญ่ๆ ให้เขาอยู่ เช่น นกพิราบ ถึงเวลาก็ปล่อยเขาออกไปบินให้เขาอิสระ เขาก็จะกลับมาที่รังเอง เป็นต้น

ถ้าสัตว์เลี้ยงนั้นอยู่ตามธรรมชาติแล้วมีความสุขกว่าอยู่กับเราน่าจะเป็นบาป ผู้ที่มีสัตว์เลี้ยงต้องมีสติควบคุมอารมณ์ในเวลาที่สัตว์เลี้ยงนั้นดื้อ หรือทำข้าวของเสียหาย ข่มใจที่จะไม่โกรธหรือทำโทษเขาได้หรือเปล่า หลายคนคิดว่าเราเลี้ยงเขามาก็ถือกรรมสิทธิ์ในชีวิตเขา อยากจะทำอะไรก็ทำ ถึงแม้เราจะเลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิด เราก็ไม่ใช่เจ้าของชีวิตเขา ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปทุบตีเขา ถ้าทำลงไปก็เป็นบาป ถ้าเป็นคนที่โกรธง่ายขอแนะนำว่าไม่ควรมีสัตว์เลี้ยงเพราะเสี่ยงที่จะทำบาปได้หลายหนด้วย

ผู้ที่มีสัตว์เลี้ยงต้องมีสติควบคุมอารมณ์ในเวลาที่สัตว์เลี้ยงนั้นดื้อ สติเป็นอนัตตา ไม่ได้เกิดตามความต้องการของผู้ใด การจะระลึกรู้สภาพธรรม "ที่กำลังปรากฏได้นั้น" ต้องอาศัยการศึกษาพื้นฐานพระอภิธรรม (จิต เจตสิก รูป) ให้เข้าใจลักษณะของสภาพธรรมแต่ละชนิด ผลก็คือ จะเป็นปัจจัยให้สติเกิดขึ้นพิจารณาสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ตามลำดับขั้นของปัญญา

ทานการให้เพื่อประโยชน์สุขแก่บุคคลอื่น แม้สัตว์เลี้ยง

เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก

อย่างเป็นห่วงแต่เรื่องการเลี้ยงสัตว์นะครับ การเลี้ยงคนใกล้ตัวก็ต้องระวังใจ คำพูด และการกระทำของตัวเอง ผมว่า ยิ่งใกล้ตัวมากเท่าไร ก็ยิ่งลืมที่จะระวังมากขึ้นเท่านั้น เพราะบางที่ กับคนห่างไกลไม่รู้จักมักคุ้นเราทำดีด้วย แต่กับคนในบ้าน ลูกหลาน คนแก่ ที่อยู่ในปกครอง กลับไม่ให้ความเกรงใจเคารพนึกถึงหัวอกซึ่งกันและกันเท่าที่ควร

ทำให้ดีที่สุดนะ เขาก็มีชีวิตและจิตใจ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ